Μαρία Κολοβού- Ρουμελιώτη, ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, Εκδόσεις Ωρίωνας, σελ: 14

Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ... 

Μια πνοή στο άπειρο είμαι,
μια στιγμή δευτερολέπτου στο όνειρο,
που σβήνω πριν προλάβω ν’ ανάψω
το φαναράκι που φωτίζει το δρόμο της ύπαρξής  μου.

Βιάζομαι να φωνάξω πως: ΥΠΑΡΧΩ!
Πως είμαι ένας κόκκος άμμου που χτίστηκε
στην απεραντοσύνη της ολότητας του σύμπαντος
και της ερήμου της ζωής,
καθώς, αγωνιώ να προλάβω
να ρουφήξω δροσιά απ’ τους κάκτους της…

Βιάζομαι να ακούσεις:
Πως γεννήθηκα για να με κοιτάξεις
σε ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων σου˙
πριν προλάβω κι επιστρέψω:
«Στην πριν της γέννησης μου ανυπαρξία».

Όσο για το μετέπειτα,
δεν βιάζομαι καθόλου
γιατί γνωρίζω πως: ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟ…