 | |
|
«ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ» Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη |
Για δες αυτό
το σκεβρωμένο παραθύρι!..
Μοιάζει ως
τρύπιο σουρωτήρι∙
μαζί του
αγνάντευα τα όνειρα της νιότης
πλάι σ’ ανθούς
αγάπης πρώτης.
Για δες! Μάτια
τυφλά που καρτερούν το φως τους
κι αγροικούν
τον ξάστερο κι αλαργινό παλμό τους∙
προσμένουν να’
δουν τη λάμψη της αυγής τους
μες απ’ τον
τρόμο της κραυγής τους.
Φύλλα ξερά στη
χειμωνιά, βγήκαν αγνάντιο
να μεταλάβουνε
ξανά κρασάκι άγιο∙
στα σπλάχνα
μου να γίνουν διάπυρο καμίνι
που θα σβηστεί
με της ανάμνησης τη δύνη.
Άνοιξε παραθύρι
μου τη νοσταλγία του ιππότη,
να ’δω που
κρύβεται η πανοπλία μου η πρώτη!
Να ‘ρθω στο πλάι
σου, ξανά οι δυο μας να τα πούμε∙
το γέλιο που ‘σβησε
να βρούμε.
Άνοιξε παραθύρι
μου! Το άσπρο μου πουκαμισάκι λιώνει..
στο σκουριασμένο
σου καρφί τ’ ανάστημα του απλώνει!
Άνοιξε παραθύρι
μου! Νύμφη νεκρή της φύσης έχω γίνει
που η σκόνη μου
αιωρίζεται κι εσένανε τυλίγει !!!
Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη
Οι στίχοι γράφτηκαν 28 Ιουλίου
2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου