ΠΑΙΔΕΥΜΑ
Σε
Μινωικούς Λαβυρίνθους παγιδεύτηκα
ψάχνοντας
να σε γνωρίσω.
Στο
πιο χαοτικό τούνελ σ’ είδα
να
φέγγεις στο χαμόγελό σου∙
να με
προκαλείς στις αγκάλες σου.
Έπιασα
την άκρη της κλωστής,
ταλαντεύτηκα
τρεκλίζοντας
και
πριν προφτάσω τη μέση
έσπασε
ο μίτος που μ’ οδηγούσε
σ’
εσένα Γνώση! και στα τυφλά
σα
νυχτερίδα σκόνταψα
στο
παραπέτασμά σου!..............
Δε
διαμαρτύρομαι για όλα εκείνα που
επίπονα εγύρεψα
χωρίς
ποτέ να μου δοθούνε∙
νιώθω
μονάχα ευγνωμοσύνη
για
εκείνα που μου δόθηκαν μ’ απλοχεριά
χωρίς
ποτέ το χέρι μου ν’ απλώσω.
19 Φεβρουαρίου 2015
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου