ΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΠΟΥΛΙ
Αν ήμουνα πουλί
σ’ ολάνθιστο
κλαδί
θα σου ‘λεγα
τραγούδια
Μα εγώ ‘μαι μια
πληγή
σε φυλακή ψυχρή
και λείπουν τα
σαντούρια.
Αν ήμουνα πουλί
αηδόνι της αυγής
θα σου ‘παιζα με
λύρα
Θα έστηνα χορό
σ’ αλώνι χρυσωπό
με της καρδιάς
την πύρα.
Μα εγώ ‘μαι
ορφανή
κι ανέραστο
παιδί
στης νιότης τα
περβόλια
Τη Μούσα καρτερώ
κι όλο αναζητώ
του Έρωτα τα
αηδόνια.
Θα άπλωνα φτερά
για μέρη μακρινά
μαζί σου να
ανταμώσω
Σε τόπο ονειρικό
με αθάνατο νερό
τον πόθο σου να
ζώσω.
Αν ήμουνα πουλί
με ανθρώπινη
φωνή
θα σου ‘λεγα ένα
ποίημα
Ιάματα κι ευχές
με χίλιες
αγκαλιές
σε αμάραντο και
κρίνα.
(Από την ποιητική συλλογή : Η μελωδία του έρωτα.)
Η Μελωδία του έρωτα λοιπόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφο ακούγεται. Και πόσα συναισθήματα γεμίζει το "είναι" μας στην ανάγνωσή της.
Καλησπέρα Μαρία.