Εκθειάζονται
πρόσωπα
μασκαρεμένα
Σε
κοινή θέα
οι
αρρωστημένες σκέψεις
Σε
αναβρασμό τα οράματα
πίσω
απ’ το πρόσωπο του Μασκαρά.
Κρέμασαν
χαϊμαλιά και χάντρες
ξορκίζοντας
το κακό…
Εκστασιασμένοι
τώρα λικνίζονται
την οδό της Αλλοτρίωσης.
Σάρκες
γεροντικές
ντύθηκαν
νεανίζοντα προσωπεία
κι
οι νέοι μακρηγορούν
την
Απώλεια της Ουσίας…
Δολώματα-
καραμέλες
για
της στιγμής το ψεύτικο χαμόγελο.
Σβήνουν
τα χνάρια μιας εξαϋλωμένης ηθικής.
Έκπτωτες
ευαισθησίες
σε
αέρινα φορέματα τυλιγμένες
με
θηλυκότητας ξεθωριασμένα σύμβολα
σε
ντιβάνι πρόσκαιρης συνουσίας.
Κι
ο Κλόουν…
έβαψε
κόκκινο το δάκρυ του,
τράβηξε
δυο ανεβασμένες γραμμές γέλιου
στα
θλιβερά του χείλη.
Το
γέλιο πνίγηκε προ πολλού
στο
έλος της παλέτας του...
Έκπτωτος
χορευτής
περίτεχνα
μπογιατισμένος˙
σπονδή σε βωμό ανύπαρκτου θεού.
Σερπαντίνες
τα όνειρα
Ποδοπατούνται
από
αλλόκοτους περιπατητές
που
λικνίζονται
σ’
αέρινα φορέματα
μιας
άμετρης τρέλας.
Με
δίχως χαλινάρι
η
ανατομία της λογικής -εκτροχιάστηκε.
Έτσι
μασκαρεμένη η ζωή
ανεκτική
φαντάζει
στα
πρόσωπα των μασκαράδων.
Ασυγκράτητος
χορευτής…
φορώντας
το πλατύτερο χαμόγελο
πάνω
στη μάσκα του,
προχωρεί
σε ένα δρόμο
με
δίχως ορίζοντα.
Κλαίει
γοερά
στο
κλείσιμο της αυλαίας…
Πέμπτη, 28 Φλεβάρη 2013
Μαρία
Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου