Άνθρωπε,
στα απραγματοποίητα όνειρά σου
που ειδυλλιακά μοιάζουν,
ενεδρεύει η προσωπική σου κόλαση
Κι αν σε σοφούς δασκάλους μαθήτευσες
πως το κακό να αποφεύγεις... μάθε
πως το καλό πολλές φορές
άσπονδος εχθρός της ευτυχίας σου
γίνεται.
Μπορεί μέσα στην τόση ομορφιά
να τραγουδάς στην άνοιξη
τραγούδια
στέλνοντας παντού τη μελωδία της αγάπης
ακόμη κι όταν η καρδιά σου πάψει να
χτυπά,
αλλά κάτω απ’ τη σκέπη της καλοσύνης σου
μυριάδες έχθρες ξεφυτρώνουν
γιατί φθονούν οι άνθρωποι
το χαμόγελο της ξένης ευτυχίας.
Τότε, γνωρίζω καλά πως:
Οι προσευχές σου με λυγμούς θα
προσπαθούν
να ημερέψουν τους αγριεμένους ωκεανούς
που σκαν τα κύματά τους
στα ματωμένα ακροδάχτυλα του
κορμιού σου
προσμένοντας συντετριμμένος να υγιάνεις
τις πληγές με βότανα Συμπαντικά.....!
6
Δεκεμβρίου 2012
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου