Εικοστή ογδόη Οκτωβρίου 1940.
Άνοιξα το άλμπουν με τις
φωτογραφίες. Πάνω πάνω ο Θείος μου ο Φώτος, Απών. Δίπλα ο θείος μου ο
Δημήτρης, Απών. Από κάτω ο παππούς μου με τα στρατιωτικά και φαντάροι
γελαστοί λες και πήγαιναν σε πανηγύρι.. Και μέσα από τις φωτογραφίες
έζησα για μια φορά ακόμα, όσα άκουγα από τις γιαγιάδες μου και τους
άντρες του σπιτιού μου, αυτούς που ήταν εκεί. Ο πατέρας μου καμάρωνε για
τις γυναίκες, που άφοβες και ακούραστες έκαναν χρέη μαστόρων και
κουβαλητάδων, καθώς κουβάλαγαν πέτρες, ασβέστη και υλικά για τα οχυρά.
Ο
πόλεμος δεν είχε αρχίσει και όμως εκεί πάνω στα βουνά της Ηπείρου στρατός και λαός δούλευε για τα οχυρά. Αθόρυβα χωρίς τυμπανοκρουσίες. Η
πατρίδα τους καλούσε και έδωσαν το παρόν. Ο τότε Πρωθυπουργός Ιωάννης
Μεταξάς είχε δει ότι ο πόλεμος είναι κοντά. Είχε δει και έδωσε διαταγή
στον μετέπειτα ήρωα να φροντίσει για τα οχυρά. Ακόμα φρόντισε σιωπηλά να
φυτευτεί όσο πιο πολύ γη γινόταν, ακόμα και γλάστρες για την περίπτωση
πείνας. Έτσι όταν ήρθε ο Ιταλός κύριος Γράτση και του ζήτησε να
περάσουν τα στρατεύματά τους είπε το μεγάλο ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ που τράνταξε
βουνά και θάλασσα.
Εκεί στα βουνά ήρθε ο εχθρός και περίμενε, να του
πουν περάστε. Όμως του είπαν Αέρα– Αέρα και έλαβε την κλωτσιά από το
τσαρούχι του τσολιά και έφυγε ντροπιασμένος. Εκεί πάνω και πριν στεγνώσει
το μελάνι από τις ηρωικές πράξεις και μάχες των παιδιών της Ελλάδος
ήρθε ο άλλος εχθρός. Και ήρθε με όλες του τις δυνάμεις. Βρήκε και προαιώνιους εχθρούς που
έκαναν κολεγιά μιας και κείνη ήθελαν τον τόπο μας. Έτσι Ιταλοί,
Γερμανοί, Βούλγαροι όρμησαν στην μικρή μας πατρίδα. Και ήταν εκεί ο
Ήρωας των Ηρώων, ο Κατσιμήτρος, που έκανε την συνθηκολόγηση και ο
Κωστάκης.
Κοιτάω τις φωτογραφίες των γιαγιάδων μου και τις μάνας μου να
ανεβαίνουν φορτωμένες στα βουνά. Είναι οι γυναίκες της Πίνδου. Είναι οι
μαυροφορεμένες γυναίκες που δεν τις έσκιαζε τίποτε. Εκεί πάνω είναι
θαμμένα πολλά παλληκάρια, είναι αυτά που με το χαμόγελο στα χείλη
πήγαιναν να σκοτωθούν ή να νικήσουν. Και νίκησαν. Δεν θέλουν από μας
τίποτε, μονάχα να περάσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας στις γενιές
που έρχονται τα δικά τους ιδανικά αυτά που είχαν πάντα οι Έλληνες. Κι αν
είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα θεία είναι η δάφνη μια φορά κανείς
πεθαίνει. Ακόμα να λέμε τις ιστορικές αλήθειες. Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς
και κείνο το ΟΧΙ ο λαός μας τα παιδιά μας το τίμησαν και το
βροντοφώναξαν πάνω στης Πίνδου τα βουνά.
Αιωνία σας η μνήμη ήρωες του
1940.
Οι κορυφές των Βουνών της Ηπείρου θα τραγουδάει τους ηρωισμούς και
τα κατορθώματά σας. Και τώρα που ο τόπος μας βρίσκεται σε πόλεμο με τους
ίδιους εχθρούς δεν έχουμε παρά να σας μιμηθούμε αν μπορούμε, αν βρούμε
ηγέτη να μας εμπνέει.
Και θα παρακαλούσα όλους αυτούς που μιλούν για το έπος της Ελλάδος
στην Αλβανία να θυμούνται πως εκεί που πολέμησαν οι Έλληνες ήταν η
Ήπειρος η Βόρειος Ήπειρος. Δεν ήταν η Βόρειος Ήπειρος ήταν απλά όλη η
Ήπειρος και όχι η τεμαχισμένη. Αυτό το θαύμα ήταν το θαύμα της Ηπείρου.
Μπροστά στα ιερά πρόσωπα των προγόνων μας ας σταθούμε και ας τους πούμε πως θα τους μοιάσουμε.
Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου