«ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ» ένα βραβευμένο ποίημα από τον Μιλτιάδη Ντόβα.

ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ

Αγάπη  ρόδο  και  φιλί,  του  Όλυμπου  κοπέλα!
Αηδόνα  κρένει  και  λαλεί  του  ήλιου  θυγατέρα!

Ευλαβικά  χαμογελούν  λούλουδα  ζήσης  μ’  άστρα!

Κι  οι  Μούσες  σιγοτραγουδούν  στα  Ελικώνεια  κάστρα!

Τ’  Απόλλωνα  αστροφεγγιά  ντυμένη  φως  της  Οίτης!

Κι  η  Αφροδίτη  τραγουδά,  φωτιά  μιας  στάσης  τρίτης!

Σημάδι  δώδεκα  θεών,  ο  ήλιος,  το  φεγγάρι!

Κι  απ’  τις  κορφές  των  αετών,  βγαίνει  θλιμμένη  χάρη!

Χάρη  που  κρύβει  λεβεντιά,  αγάπη  κι  ικεσία!

Γελάν  του  Κρόνου  τα  παιδιά,  μπρος  στην  Αχερουσία!

Αχερουσία  σ’  αγαπώ,  το  θάνατο  θυμίζεις!

Το  θάνατο  τον  τρομερό,  και  ιχνηλάτες  χρήζεις!

Χρήζεις  με  αίμα,  με  φωτιές,  ταξιδευτές  τ’  Ονείρου!

Μ’  Οργή  ματώνεις  τις  πληγές  και  συνοδιάς  του  μύρου!

Μύρου  της  Πόρνης  της  τρανής,  της  κόρης  του  Ανταίου!

Χριστού  το  φως  επί  της  Γης  π’  εχάθη  στο  Παγγαίο!

Εχάθη  ‘κει  που  ο  χρυσός  πλημμύρισε  τη  ζήση!

Οργής  του  Άχραντου  φωτός,  Άνοιξη  θα  μυρίσει!

Ω,  θα  μυρίσει  λευτεριά,  λούλουδα,  φως,  θυμάρι!

Θυμάρι  που  χαμογελά,  κι  υμνεί  το  νιό  φεγγάρι!

Υμνεί  δυνάμεις  κοσμικές,  τ’  άστρα,  τα  περιστέρια!

Κι  υψώνονται  οι  θεϊκές,  φωτιές,  με  τα  ξεφτέρια!

Ξεφτέρια  που  ακολουθούν,  Φαέθοντα  πορεία!

Της  Ομορφιάς  ιχνηλατούν,  τα  δώδεκα  Θηρία!

Θηρία  που  «αγόγγυστα»,  πίνουν  φωτιά  με  γαίμα!

Σπουδή  τους,  το  «ακόνισμα»  Οργής  που  καίει  το  ψέμα!

Που  καίει  το  ψέμα  με  σπαθί  και  κρύβει  όμως  κρίνο!

Κι  η  Παναγιά  γονατιστή,  να  λέει  στον  ήλιο:  «δίνω!».

«Ω,  δίνω  εγώ  το  γιόκα  μου,  ατόν  όπου  σταυρώσαν!

Κρατώ  σπαθί  τη  ρόκα  μου,  πριν  βάρβαρους  μυρώσαν!».

«Μυρώσανε  τα  άστρα  μας,  βάρβαρους  που  θα  ‘ρθουνε!

Κι  άμα  ρωτήσεις  το  γιατί;  Γιατί  αγάπη  κλειούνε!».

Εκλάμψεις  «χύνονται»  παντού!  Φωτός  που  κλαίει  στο  χώμα!

Θυμίζει  όψη  Κεραυνού,  στου  Αστρικού  το  δώμα!

Το  δώμα  των  ηρωώνε  και  κείνων  που  πονέσαν!

Φωτιά  απ’  το  σώμα  ολώνε,  έστω  κι  αν  κάποιοι  «κλέψαν»!

«Κλέψανε»  σκόνη  αστρική,  ολόγιομη  Σελήνη!

Τ’  Ολύμπου  ηκούσθη  η  κραυγή  στη  ματωμένη  κρήνη!

Στύγα  τ’  Ονείρου  ξακουστή,  βρύση  των  λογισμών  μου!

Εσένα  σιγοτραγουδώ  στο  λεύτερο  θυμό  μου!

Του  Αχιλλέα  η  δύναμη,  το  νου  μου,  συνεπαίρνει!

Κι  ατή  θεά  «αδύναμη»  που  φως  αγάπης  σπέρνει!

Αθανασία,  Ομορφιά,  λαμπρότητα  τ’  Ονείρου!

Είναι  του  Άστρου  τα  παιδιά,  που  κουβαλάν  το  μύρο!

Το  μύρο  το  αλλοτινό,  που  κλαίει  απ’  τα  «μικράτα»!

Στης  ξαστεριάς  τον  Ουρανό  και  λέει  στην  Πόρνη:  «κράτα!».

«Κράτα  κι  ετούτο  το  σταυρό,  ήταν  για  ‘σε  ταμένος!

Κι  άγγιξε  έτσι  το  θεό,  που  κλαίει  προδομένος!».

Ω  ναι,  αθάνατη  φωτιά,  εδόθητι  στην  Πόρνη!

Κι  ούλης  της  πλάσης  κει  ψηλά,  ανοίγουνε  οι  «όρμοι!».    

 Μιλτιάδης Ντόβας   

(Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ  ΘΕΟΣΟΦΙΚΗΣ  ΠΟΙΗΣΗΣ-ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ  2012). 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ

Ο  Μιλτιάδης  Γ.  Ντόβας  γεννήθηκε  στα  Γιάννενα  το  1972.  Σπούδασε  φιλοσοφία  και  παιδαγωγική  και  είναι  υποψήφιος  διδάκτορας  της  φιλοσοφίας  στο  Πανεπιστήμιο  Ιωαννίνων,  παράλληλα  εργάζεται  ως  εκπαιδευτικός  Α/Βαθμιας  εκπαίδευσης  ενώ  ασχολείται  ενεργά  με  το  αντικείμενο  της  Ειδικής  Αγωγής.

Συνέγραψε  κείμενα-φιλοσοφικά  δοκίμια,  παραμύθια,  δύο  χιλιάδες  ποιήματα  και  δύο  έπη.  Δημοσίευσε  πέντε  ποιητικές  συλλογές,  οι  οποίες  τιτλοφορούνται  αντίστοιχα  με  χρονολογική  σειρά  έκδοσης:  «Ανδρομέδα  Ένα»,  (2005),  Δωδώνη,  «Κραυγές»,  (2006),  Πανελλήνια  Ένωση  Συνεργασίας  Νέων  Λογοτεχνών,  «Ανδρομέδα  Δύο»,  (2007),  Δωδώνη,  «Θυμιές»-(τρίστιχα),  (2012),  Ωρίωνας,  «Αιχμαλωσιά»-(τρίστιχα),  (2013),  Ωρίωνας  και  συμμετείχε  σε  πλειάδα  Ανθολογιών  και  Ποιητικών  Ημερολογίων,  μεταξύ  των  οποίων  στα  «Ημερολόγια  της  Γραφής»  2009  και  2010,  στην  Ανθολογία  «Γραφής  Έργα»,  αλλά  και  στον  «Τόμο  των  Επιφανών  Προσωπικοτήτων»  -«Who  is  Who»-  της  Ένωσης  Συγγραφέων  Λογοτεχνών  Ευρώπης,  (Ε.Σ.Λ.Ε). 

Ποιήματα  του,  δημοσιεύτηκαν  στα  Λογοτεχνικά  Περιοδικά  «Λογοτεχνική  Δημιουργία»,  «Μουσών  Μέλαθρον»,  «ΚΕΛΑΙΝΩ»,  «Νέα  Αριάδνη»,  «Πνοές  Λόγου  και  Τέχνης»,  «iamvosart»  και  «Ελεύθερο  Πνεύμα».

Ο  Μιλτιάδης  Ντόβας  έτυχε  κατά  καιρούς  πολλών  βραβεύσεων  από  σημαντικούς  ελληνικής  και  διεθνούς  εμβέλειας  Φορείς,  ενώ  είναι  Τακτικό  Μέλος  της  Ένωσης  Ελλήνων  Λογοτεχνών,  Ε.Ε.Λ,  της  Διεθνούς  Εταιρείας  Ελλήνων  Λογοτεχνών,  Δ.Ε.Ε.Λ,  της  Πανελλήνιας  Ένωσης  Λογοτεχνών,  Π.Ε.Λ  και  της  Ένωσης  Λογοτεχνών  Βορείου  Ελλάδος,  Ε.Λ.Β.Ε  καθώς  και  της  Πανελλήνιας  Ένωσης  Συνεργασίας  Νέων  Λογοτεχνών   Π.Ε.Σ.Ν.Λ  και  της  Ε.Σ.Λ.Ε,  -Ένωση  Συγγραφέων  Λογοτεχνών  Ευρώπης-,  της  ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ  ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ  -της  οποίας  τυγχάνει  και  Εκπρόσωπος-,  αλλά  και  Ενεργό  Μέλος  του  ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ  ΤΩΝ  ΙΔΕΩΝ.

Επίσης  ο  Μιλτιάδης  Ντόβας  είναι  Μέλος  και  της  Παγκόσμιας  Οργάνωσης  Προσχολικής  Αγωγής  O.M.E.P  στις  δράσεις  της  οποίας  μετέχει  ενεργά,  ενώ  μεταξύ  άλλων  μετέχοντας-συμμετέχοντας  στο  Πρόγραμμα  της  Κρατικής  Ραδιοφωνίας  (ΕΡΑ  Ιωαννίνων),  «Κάνε  Εκπομπή»,  παρουσίασε  τη  δική  του,  λογοτεχνική  εκπομπή,  υπό  τον  τίτλο  «Ιχνηλασίες»  προβάλλοντας  Ηπειρώτες  λογοτέχνες  και  δημιουργούς.

Το  Φεβρουάριο  του  2013  βραβεύτηκε  από  τον  Ελληνικό  Πολιτιστικό  Όμιλο  Κυπρίων,  -του  οποίου  τυγχάνει  ενεργό  Μέλος-  Ε.Π.Ο.Κ  με  «Πρώτο  Βραβείο  Ποιητικής  Σύνθεσης»  για  την  ποιητική  του  συλλογή  από  τρίστιχα  «Θυμιές»  και  με  «Πρώτο  Βραβείο  Ποίησης»  για  το  ποίημα  του,  «Δάκρυ»  ενώ  τιμήθηκε  επίσης  με  Βραβεία  και  Επαίνους  κατά  το  2013,  από  την  Διεθνή  Εταιρία  Ελλήνων  Λογοτεχνών  Δ.Ε.Ε.Λ,  την  Ένωση  Ελλήνων  Λογοτεχνών  Ε.Ε.Λ  και  την  Πολιτιστική  Πρωτοβουλία  και  το  Περιοδικό  «Νέα  Αριάδνη».

Η  πρόσφατα  εκδοθείσα  ποιητική  συλλογή  «Αιχμαλωσιά!»  συνιστά  απόπειρα  μιας  στοχευμένης  και  περιεκτικής  ποιητικής  Κριτικής  των  τεκταινομένων  μέσω  μιας  μορφής  ομοιοκατάληκτης  ολιγόστιχης  ποίησης,  η  οποία  έχει  ως  κύρια  χαρακτηριστικά-ειδοποιά  στοιχεία  τη  μουσικότητα  και  την  «άγρια  ομορφιά»,  η  οποία  προβάλλει  μέσα  απ’  τη  φειδώ  του  Λόγου!