«Πολυτιμότερα στολίδια» από τη Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη

Φόρεσα τα δάκρυα μου μαργαριτάρια
πολυτιμότερα στολίδια στο κορμί μου∙
την ελπίδα  που έκανε φωλιά στο στήθος μου,
κελαηδώντας με τη γλυκύτατη φωνή του αηδονιού
το γλυκοχάραμα της μέρας περιμένοντας.

Έκανα χρησμό το τάμα μου!
Στο εικόνισμα της Πανάγιας, μπροστά στο καντηλέρι∙
μου χάιδεψε η Πανάγια μου το πρόσωπο
λυτρωτική βροχή ουράνια.

Ρεκλάμες φωτεινές οι ευλογίες στο τρίστρατο∙
δυοσμαρίνια, χρυσάνθεμα και γιασεμιά
στο Γολγοθά μου ‘στρωσαν ροδοπέταλα.

Σήμερα ήπια όλο το κατακάθι μου!
Γεύτηκα,  ένιωσα την γλύκα της στερνής μου πίκρας:
Εκείνης που τελειώνει και δεν ξαναγεμίζει το φλιτζάνι μου.

Σήμερα η ελπίδα ανέστησε τις ελπίδες μου!
Εκείνες που με μπρισίμια τις είχαν νεκροστολίσει
oι ασύλητες  ιδεολογίες μου.

Όλα τούτα: σήμερα!
Αύριο… έχει ο Θεός!...

Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη