«ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΑΛΓΟΣ», ένα ποίημα της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη αφιέρωμα στην Ιστορία της Λειβαδιάς.

 

Τροφώνιο άλγος

(Αφιέρωμα στην Ιστορία της Λειβαδιάς)

Τι με ρωτάτε να σας πω;

Γυμνός κι αέναος στης Λήθης την Πηγή!

Θνητός, εγώ ειμί.

Ξένος μέσα στους ξένους…

Δεν έχω ένδυμα να εισέλθω!

Αδημονώ τη μετάληψη

της Μνημοσύνης να προλάβω,

να λουστώ της Έρκυνας τον καημό!

Ερείπιο κατάντησα ο δόλιος…

Πλάι στο Μαντικό Ιερό

Αφανής Θεός

να χρίζω τα Μελλούμενα

της Ιερής μου Πάλης…

Μήτε Αγαθή Τύχη με προστάτεψε,

μήτε ο Δαίμονας του Αγαθού.

Τη Φήμη μου κατέλυσε της Λησμονιάς η Πάχνη.

Το Άχραντο κορμί μου ντύθηκε

της Ιστορίας το αρατό σάλι

βαμμένο με οιμωγές και κλάματα.

Τι με ρωτάτε άρχοντες;

Ήρωας  αφανής  ειμί

μες την παράνοια  των  χρόνων τούτων

να ομαρτώ 

το γλαύκωμα της Ιστορίας μονάχος.

Μετά την τύφλωση των Έρουλων,

με άλγος δυνατό, αδυνατώ

στο Άδυτο του Θρόνου  μου να εισέλθω.

Θνητός Θεός ειμί,

από Αθάνατο πατέρα γεννημένος

Εγώ, ο μυθικός Τροφώνιος  

της Ιστορίας σας ο Χτίστης….

Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014