ΟΙ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΙ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Οι  βιβλιοφάγοι

Για πολλά χρόνια συνέλεγε βιβλία και τα αρχειοθετούσε στη μεγάλη δρύινη βιβλιοθήκη της σάλας. Κατόπιν σταμάτησε κι άρχισε το ξεκοκάλισμα‧ έτσι όπως σταματάει ο πεινασμένος τα προσχήματα και ρίχνεται στο μάσημα με τα μούτρα Η  συνήθειά του αυτή να ρουφά το κόκαλο ως το μεδούλι  και να γεύεται ολάκερη  την ουσία, του έμεινε άσβεστη κι ήταν κάτι σαν αρρώστια. Και η αρρώστια του αυτή κρατούσε σαν ακριβή κολόνια, από τότε που ξεφύλλιζε πολύχρωμες σελίδες παραμυθιών. Μέσα από φωτεινές εικόνες και στυγερή περιγραφή γεγονότων, έμαθε να σκέπτεται βαθιά και να φιλοσοφεί. Έκανε  όνειρα κι ας γνώριζε πως τα περισσότερα θα μείνουν στα συρτάρια της μνήμης να τον δυσκολεύουν κάθε φορά που θα θελε να τα τακτοποιήσει. Το να διαβάζει καλά βιβλία, ήταν  σα να συνδιαλεγόταν με τους άριστους των περασμένων εποχών. Ανακάλυψε πως ολονών μας οι ιστορίες υπήρχαν  κάπου εγγεγραμμένες. Μονάχα τα ονόματα και οι ημερομηνίες αλλάζανε και κάθε εκατό ή χίλια χρόνια τυχαίνει κάτι που δεν είχε γραφτεί ακόμα. Κι όλα εκείνα τα βιβλία στη   μεγάλη δρύινη βιβλιοθήκη της σάλας απόκτησαν υπέρτατη αξία με επαναλαμβανόμενο και σχολαστικό ξεκοκάλισμα.  Έδινε σε φίλους και γνωστούς να μεταλάβουν λιγάκι απ’ την ουσία τους.  Κι όσο περισσότεροι συμμετείχαν σε εκείνο το συμπόσιο, τόσο περισσότερο λαίμαργο  ενδιαφέρον έδειχναν για εκείνα. Η σφυρηλάτηση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας ήταν  το μεγαλύτερο κέρδος που μπορούσανε να πάρουνε από τη συναναστροφή τους με αυτά. Η μελέτη τους  τους έδεινε τη δυνατότητα να αγγίξουνε το «ευ ζην». Να εξελιχτεί η ψυχή τους. Κι όταν τα πράγματα  δυσκόλευαν  κρατούσανε καλά φυλαγμένες τις όμορφες ώρες που περνούσανε μαζί τους  για να τους υπενθυμίζουν  πως όλα θέλουν τον χρόνο τους να ωριμάζουν, πως  όλα γίνονται στον καιρό τους, πως επιτέλους είχε έρθει η ώρα να  απολαύσουνε τη χαρά της ζωής με την ψυχή  και το μυαλό αγκιστρωμένα σε θετικές σκέψεις∙ και  κρεμούσανε την ονειροπαγίδα  τους στον πολυέλαιο της ψυχής,  προσανατολισμένη προς τον οίστρο  των ονείρων τους για να σκορπά τύχη. Το φως της επόμενης μέρας   θα τους θύμιζε  πως συναναστράφηκαν επιτέλους λιγάκι  με τις εποικοδομητικές ανησυχίες τους.

Τετάρτη, 23 Ιανουαρίου 2019

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη