ΙΘΑΚΗ στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

ΙΘΑΚΗ

Ιθάκη, αιώνια σμαραγδένια πολιτεία,

που κάθε σου γωνιά μύρα λουσμένη

με του φασκόμηλου το άρωμα,

του σκίνου και του πεύκου,

αιώνιο  ιστορίας λίκνισμα,

της Πηνελόπης γη καρτερική,

του κάθε Οδυσσέα  πάτρια γη,

νοσταλγικός δρόμος επιστροφής,

αιώνιο φως στην ψυχή του απανταχού ταξιδεμένου!

Νοσταλγική μου Ιθάκη, εσύ,
κρατείς  λίχνο κι  αραξοβόλι

στην αγκαλιά σου να κουρνιάσουν

γιοί και  κόρες

υπηρέτη  πολύπαθου.

Τα βότσαλα του κορμιού σου

ταξίδι εξερεύνησης

στις έναστρες νύχτες των ονείρων μας.

Μες  από  βαθυγάλαζο κοίταγμα

σαγηνεύεις μαγεύοντας

τον απανταχού  ταξιδευτή˙

Ιθάκη εσύ, 

πετράδι αιώνιας σμαραγδένιας πολιτείας!

Στο Φιλιατρό, στο Σαρακήνικο, στο Σκίνο,

στον Αϊ Γιάννη και στην Πόλη τη μικρή

λούζονται οι γοργόνες του μυαλού μας

και οι Σειρήνες διαβαίνουν χαράματα 

τα δρομολόγια  της καρδιάς μας,

τραγουδώντας πρωτόγνωρους ρυθμούς.

Σύμβολο νόστου, Ιθάκη, εσύ!

Χαράζεις ρότα στη ζωή μας

με ηρώων  κατορθώματα

κι ας είμαι τυφλός ποιητής,

με του Ομήρου τα μάτια κοιτάζω, 

της Πατρίδας μου την Οδύσσεια..

Γωνιά της ψυχής μου, εσύ,

νησί  κι  αραξοβόλι μου,

ειδυλλιακός παράδεισος του κάθε επισκέπτη,

μείνε λουσμένη με της φασκομηλιάς το άρωμα  

και της ελιάς το άνθος.

Νάμα αυθεντικό,
μείνε ως έχεις,

κι ως αετός περήφανος  από τα βράχια του

θα σε υμνώ   στην οικουμένη!

27 Ιουλίου 2011

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη