Στην αδελφή μου Αστρινιώ
Η αδελφή μου η Αστρινιώ
έχει τον Ήλιο οδηγό
Κι απ’ την αυγή ως το νυχτέρι
της φέρνει μήνυμα το αγέρι
Κι από το βράδυ ως το πρωί
την Πούλια όλο καρτερεί!
Φορεί στο στήθος φυλακτό
να την φυλάει απ’ το κακό
Κι από του Πλούτωνα το
αστέρι,
ευχή η μάνα μας της στέλνει
Κι από το βράδυ ως το πρωί
στη γλάστρα αγιόκλημα ανθεί!
Τρέχει η αδελφή μου η
Αστρινιώ
σαν δελφινάκι στον αφρό
Και την ευχή της μάνας μας
την φέρνει στην αλάνα μας
Να μην πατήσω απόνερα
στα μέρη τα απόμερα!.
Βράδυ ζυμώνει το ψωμί
το ψήνει με την χαραυγή
Και με χρυσές κλωστές στο
χέρι
πλέκει της τύχης το πανέρι
Και κάθε ώρα και στιγμή
τον άγιο μου παρακαλεί!
Τρέχει η αδελφή μου η
Αστρινιώ
με τ’ άτι μας το γρήγορο
Τρυγάει καρπούς στ’ αμπέλι
μας
και στρώνει το τραπέζι μας
Κι απ’ τις χρυσές τις
θημωνιές
μας φέρνει θύμησες παλιές!.
Φορεί μαντήλι στα μαλλιά
κι έχει στα πόδια της φτερά
Και κουβαλάει στην πλάτη της
τα δώρα της αγάπης της
Πίνει μόνη τις πίκρες της
δωρίζοντας τις προίκες της!
Σαν την καλή μου Αστρινιώ
αδέλφι άλλο δεν θα βρω
Τον άγιο μου παρακαλεί
το βράδυ, μα και το πρωί:
Να μην πατήσω απόνερα
στα μέρη μου τα απόμερα!..
Τρέχει η αδελφή μου η
Αστρινιώ
σε κακοτράχαλο βουνό
Κι απ’ την αυγή ως το νυχτέρι
του άγιου της κρατεί το χέρι.
Μπαίνει σε αλώνια καρπερά
πιάνει με ξόβεργα πουλιά!!!
Παρασκευή, 8 Ιουνίου 2012
Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου