«Κραυγή» της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη

 Τι μου απέμεινε; 

Ένα «Τίποτα», να ταλαντεύεται μετέωρο

στων ονείρων τους πολύχρωμους καμβάδες.

Ένα  «Τίποτα», σε μια τεμαχισμένη ζωή

που συμπληρώνει με τα κομμάτια της -κομμάτια πάζλ. 

Τι μου απέμεινε;

Ένα «Τίποτα» ορφανό, στο κοινό όραμα της Αγάπης.

Κι αυτό το «Τίποτα», έχει τη δύναμη να σφαγιάζει

την ομορφιά  της Ζωής, γεμίζοντας σκοτοδίνη

ανυπόγραφες σελίδες ημερολογίων.

Κι από το «Τίποτα»... ένα δάκρυ ματωμένο,

το πρόσωπο μου χαράζει

στοιχειώνοντας της Αγάπης μου το γέλιο

μεταλλάσσοντας το, σε πένθιμη θλίψη, μαυροντυμένη. 

Τι μου απέμεινε;

Ένα πένθιμο «Τίποτα», που δεν έδειξε μεταμέλεια στα λάθη

και μάχεται για να κερδίσει το «Τίποτα».

Γενάρης! Δεν αναγεννάτε πια η ψυχή μου!

Ρακένδυτη, γυμνή τη χτυπούν αστροπελέκια.

Κατά πού να στρέψω το πρόσωπο της Ζωής;

Παντού ένα «Τίποτα» με περιμένει.

Δίχως λύσεις στην προδιαγεγραμμένη Μοίρα μου.

Δίχως ελπιδοφόρο σημάδι.

Δίχως ουράνιο τόξο, να χαράζει διαδρομές!

Ψάχνω το χρώμα της Ελπίδας που ντύθηκε μαύρα

και σαβάνωσε τα οράματα της νιότης μου.

Δέρνονται οι πληγωμένες  ελπίδες

στα κοφτερά βράχια της προσμονής

και πνίγομαι μαζί τους.

Τίποτα δεν μου απέμεινε!!!

Ούτε καν το κέλευσμα της δικής σου οπτασίας.

Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη 

  

 Το Ποίημα απέσπασε Τιμητική Διάκριση  στους ΚΗ΄Δελφικούς Αγώνες της Π.Ε.Λ το 2013