«Η ΝΙΟΤΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ»
(Αφιερωμένο σε όσους
την αγαπούν…)
Τα γηρατειά μου θα τα
πιάσω απ’ τα μαλλιά
και θα τα χώσω στο
μπαούλο μου μια μέρα.
Με κούρασαν στ’ αλήθεια
τρομερά
αλλά η νιότη στην
καρδιά είναι «ΜΗΤΕΡΑ»!
Η νιότη μου η δυνατή,
ποιητική
κυριαρχεί μεσ’ της ζωής
μου την πορεία
γιατί στον Κόσμο
πρόσφερα ΓΙΟΡΤΗ,
του Ποιητή, αιώνια και
θεία!
Των γηρατειών ο πόνος
μου σκληρός
πολύ γοργά με γέμισε με θλίψη.
Στα πρώτα σκαλοπάτια φθονερός
τα όνειρά μου απειλεί, με δίχως τύψη…
Τα γηρατειά με πίκραναν πολύ
Με σπρώξανε γοργά στην τυραννία
και με εμποδίζουν στη λαμπρή μου τη Γιορτή
να μην προσφέρω Δώρα στην πορεία…
Καταραμένα γηρατειά, δίχως ντροπή
με πρόφτασαν τα βέλη σας χυδαία
και με χτυπούν στη σάρκα, στα οστά, στην κεφαλή
μα δε λαβώσανε ακόμη την Ιδέα!...
Ιδέα της Αγάπης, της Γιορτής, της Προσφοράς
για την Ελλάδα μας, της Τέχνης το Κλωνάρι,
θα βγάζω την καρδιά μου μοναχά
από τα στήθεια, να φωτίζει σαν Φεγγάρι…
Χρυσούλα Βαρβέρη- Βάρρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου