«ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»
Λέω πάντα αυτό που νιώθω και κάνω αυτό που σκέφτομαι
και ξέρω πως κάποτε θα έλθει η στιγμή,
που θα δω τούτο τον κόσμο για τελευταία αφορά.
Η καρδιά μου μόνο αγάπη και θλίψη έχει για μας τους ανθρώπους
και τους αγκαλιάζω στα όνειρά μου με στοργή,
γιατί αυτοί είναι ο κόσμος που υπηρετώ και προσεύχομαι.
Νήνεμος ύπνος δεν αγκάλιασε ποτέ το προσκεφάλι μου˙
γιατί στην ψυχή μου ανεμίζουν εφιάλτες
που σκεβρώνουν τη φθαρτή φύση μου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά
που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα,
θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί
και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα!
Ακόμη κι από το στέρημα του οίκου μου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θ’ άκουγα τη φωνή σου,
θα ηχογραφούσα την κάθε σου λέξη,
για να μπορώ να ακούω ξανά και ξανά
τις χριστές συμβουλές μιας μάνας που καθοδηγεί το παιδί της.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα,
θα έλεγα: «Σ’ αγαπώ»
Κι ας έλεγες πως δεν με γνωρίζεις…
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Οι στίχοι γράφτηκαν Τετάρτη, 23 Ιανουαρίου 2013 κι ανήκουν στην Βραβευμένη Ποιητική Συλλογή: «Ομφάλιοι λώροι και συρματοπλέγματα», του 13ου Ετήσιου Ποιητικού Διαγωνισμού του Περιοδικού Λόγου και Τέχνης «ΚΕΛΑΙΝΩ»: Όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου