«ΕΜΠΝΕΥΣΗ» στίχοι Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

ΈΜΠΝΕΥΣΗ

Πουλιά, γοργόνες  και όνειρα

σκαριά γεμάτα ελπίδες

στη ρότα  σου τα ξόδεψες

να γίνουν ηλιαχτίδες.

Το θρήνο αγάλι  κράτησες

να μείνει όλος δικός σου

στην πλώρη γέλιο άφησες

για χάδι των καιρών σου.

Κι ό,τι εμπρός σου αντάμωσες

ήταν ευχή και τάμα

οίστρος μιας άγιας  έμπνευσης

ζωής γιγάντιο άλμα.

Ρόλο  τρανό σου  έπαιξε

γυναίκα μ’ άγια χέρια

που ‘χε πυξίδα  πλάι της

τον ήλιο και τα αστέρια..

Τα χέρια της στα χάρισε

τον ήλιο να αγγίξεις

μπόι να απλώσεις πιο ψηλό

να τον προϋπαντήσεις.

Έγινε μάνα κι αδελφή,

παιδί, ψυχή και σώμα,

έγινε αγέρι και φωτιά

της πεθυμιάς σου στρώμα.

Κι όλα μεμιάς πήραν μορφή

γίνανε φως και στίχοι

‘γιναν εικόνες λαμπερές

με χρώματα και μνήμη.

Τρίτη, 21 Φεβρουαρίου 2017

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη 

«ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ΄ΡΘΕΙ, ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ!» του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

(Β΄Βραβείο ποίησης του λογοτεχνικού διαγωνισμού του Ελληνο-Αυστραλιανού  πολιτιστικού συνδέσμου Μελβούρνης, 2016).

ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ΄ΡΘΕΙ, ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ! 

Την περιμένουμε νάρθει. Κι αγωνιούμε γι αυτό!
Θα είναι συμβατή με τα ονειρά μας; Ποιο φως θα την συνοδεύει;
Ποια λουλούδια; Ποια πουλιά και ποια χαμόγελα;
Μάης θε νάναι, λέμε.
Κι η φύση όλη βυθισμένη στο φως της δημιουργίας.
Γεννήματα, σκάσιμο μπουμπουκιών,  κλάμα μωρού.
«Όλα φθαρτά και εύθραυστα» θα πείτε, στο χρόνο και στο χώρο.
Μα κι όλα υπαρκτά κι αθάνατα
στις μεταμορφώσεις της αιώνειας ύλης.
Κι η προσμονή όσο πιο επίμονη, φέρνει πάντα ένα νέο ξεκίνημα.
Την περιμένουμε νάρθει, την Άνοιξη.
Κάποιες  στιγμές  γύρω μας
σε κάτι θα έχουν αλλάξει.
Μια πεταλούδα θα χωρεύει ανάμεσά μας.
Ένα τριαντάφυλλο θα οσφρένεται ο παππούς
κι οι σκιές των ερωτευμένων ατέλειωτες,
απ΄ τα σούρουπα ως τα φεγγαρόφωτα.
Θα είναι οι μέρες
που  τα πάντα αναγεννιούνται,μετατρέπονται, ωριμάζουν.
Του γαρύφαλου το άρωμα, γλυκός αναστεναγμός,
των γιασεμιών η ασπράδα, πρωινή προσευχή στο σύμπαν
και τα ορμητικά  νερά των ποταμών, ξεδίψασμα της θάλασσας.
Θάρθει , θάρθει η ώρα
να απαλλαγούμε απ τους κακούς χειμώνες.
Μη φοβάσαι.
Ο θάνατος κούτσουρο που σιγοσβύνει.
Θα προλάβεις να σπείρεις το χωράφι σου,
να στήσεις την σκαλωσιά σου στο νέο οικοδόμημα.
Μια νέα εποχή θα σου προσφέρει η αιωνειότητά σου,
που  θα μοσχοβολά  μόνο ζωή. Καλή ζωή!

**********
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος

https://vrysoulesgnosis.wordpress.com/

«ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΣΠΙΤΙΑ φτιαγμένα από πέτρα και χρόνο». Ευχαριστώ την Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη για την τιμητική προσφορά του Ημερολογίου του Μορφωτικού Εξωραϊστικού Συλλόγου Ζώνης Αρκαδίας, 2017.

 ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΣΠΙΤΙΑ – «Παλιά σπίτια της Ζώνης από πέτρα φτιαγμένα / μαρτυρούν γεγονότα που ’ναι πια περασμένα. / Αναμνήσεις ξυπνάνε και δακρύζουν τα μάτια,  / χελιδόνια έχουν φτιάξει φωλιές στα χαγιάτια. / Λιγοστά παραθύρια βλέπω πια ανοιγμένα, /  που σαν έρθει το βράδυ είν’ τα φώτα αναμμένα. / Σε μπαλκόνια οι γλάστρες μού τραβάνε το βλέμμα  / καθώς σβήνει η μέρα προς του ήλιου το γέρμα. / Και ψηλά σαν κοιτάζω στον μικρό τον φεγγίτη,  / σπουργιτάκια έχουν χτίσει το δικό τους το σπίτι… / Τα πετρόχτιστα σπίτια σαν θωρώ του χωριού μου,  / έχουν βρει μια γωνίτσα στην καρδιά και στο νου μου. (Ζαχαρούλα  Γαϊτανάκη, 8/6/2016)»                                            Όσοι επισκέπτονται τη Ζώνη Αρκαδίας, το βλέμμα τους πέφτει με θαυμασμό στα σπίτια εκείνα που η πέτρα κυριαρχεί στην κατασκευή τους και το φως της ημέρας τα κάνει να φαίνονται επιβλητικά, καθώς στέκονται ακίνητα, ανθεκτικά, πανέμορφα στη θέση τους.  Αντιπροσωπευτικά δείγματα της γεμάτης στερήσεις ζωής των κατοίκων της ελληνικής επαρχίας κυρίως στις αρχές του 20ού αιώνα, τα πέτρινα σπίτια της Ζώνης ήταν χτισμένα με αυστηρότητα και λιτότητα από ξακουστούς μαστόρους και ικανούς τεχνίτες, που δούλευαν την πέτρα με σεβασμό στην παράδοση και στις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων που θα τα κατοικούσαν. Κάποια από αυτά τα γραφικά παλιά σπίτια διασώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, αναπαλαιώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους με σεβασμό στο παρελθόν, αναδείχθηκε η ομορφιά τους  και  συνεχίζουν ν’ αποτελούν φιλόξενες εστίες για τους σημερινούς Ζωναταίους και τις οικογένειές τους.   Σχεδόν όλα τα παλιά σπίτια της Ζώνης έχουν την ίδια αρχιτεκτονική και μικρές είναι οι διαφορές που παρατηρούνται. Αυτές οφείλονται στην έκταση που βρίσκονται χτισμένα, στις ανάγκες των ενοίκων τους, στην οικονομική τους κατάσταση και στις προσθήκες που έγιναν με τα χρόνια, για να καλύψουν τις σύγχρονες απαιτήσεις ζωής (η κουζίνα και το μπάνιο, που πριν βρίσκονταν εκτός, τώρα ενσωματώθηκαν στο κυρίως σπίτι, τα χαγιάτια μετατράπηκαν σε τζαμαρίες κ.λπ.). Τα παλιά τρίπατα σπίτια είχαν το ΥΠΟΓΕΙΟ, όπου φύλαγαν τα βαγένια με το κρασί, το ΙΣΟΓΕΙΟ που ήταν η αποθήκη για τα γεννήματα και τα εργαλεία ενώ κάποιοι κάτοικοι είχαν εκεί και τον στάβλο τους, και τον ΟΡΟΦΟ  όπου ζούσε η οικογένεια. Το κυρίως σπίτι είχε τα εξής δωμάτια: το ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ, που εκεί βρισκόταν το τζάκι, μαγείρευαν κάποιες νοικοκυρές στη φωτιά του και μαζεύονταν τα μέλη της οικογένειας τις κρύες μέρες, έτρωγαν, συζητούσαν, έκαναν μικροδουλειές ενώ κοιμόντουσαν και κάποιοι απ’ αυτούς στον ζεστό του χώρο. Το δεύτερο μεγάλο και πιο περιποιημένο δωμάτιο ήταν η ΣΑΛΑ. Εκεί δέχονταν τους επισκέπτες. Μεταξύ αυτής και του χειμωνιάτικου υπήρχε ένα μικρότερο δωμάτιο, η ΚΑΜΑΡΟΥΛΑ, που χρησίμευε και ως υπνοδωμάτιο. Εκεί υπήρχε και ο ΓΙΟΥΚΟΣ, που η νοικοκυρά φύλαγε τα κλινοσκεπάσματα και τα στρωσίδια. Στο πάτωμα ήταν μία καταπακτή, για ν’ ανεβαίνουν από το υπόγειο πάνω στο σπίτι. Ένα χωλ (ΕΜΠΑΤΗ) συμπλήρωνε την εσωτερική διαρρύθμιση και έβγαζε στο ΧΑΓΙΑΤΙ. Υπήρχαν επίσης ένα – δυο μπαλκόνια και αρκετά παράθυρα σε όλο το σπίτι για να μπαίνει ο ήλιος και να αερίζονται καλά οι χώροι. Τα δωμάτια διαχωρίζονταν το ένα από το άλλο με ξύλινους τοίχους, τις ΜΙΣΑΝΤΡΕΣ.  Οι σκεπές των σπιτιών ήταν και είναι φτιαγμένες με κεραμίδια, οι αυλές είναι πλακοστρωμένες κι άλλες έχουν τσιμέντο. Οι εξώπορτες που παλαιότερα ήταν δίφυλλες ξύλινες, τώρα είναι σιδερένιες…                                                                                           

Οι άνθρωποι είναι αυτοί που μετατρέπουν τα ντουβάρια ενός σπιτιού σε κάτι πιο ουσιαστικό και σπουδαίο: σε σπιτικό. Οι  τωρινοί νοικοκυραίοι των πέτρινων σπιτιών της Ζώνης, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια ζεστή ατμόσφαιρα συνύπαρξης του παλιού με το σύγχρονο, ώστε να υπάρχει μία λειτουργικότητα και συνέχεια. Κάθε πέτρα έχει τη δική της σωστή θέση στα σπίτια του χωριού μας. Ο χρόνος συμπεριφέρθηκε επίσης με επιείκεια απέναντι σε κάθε αγκωνάρι και λιθάρι των Ζωναταίϊκων σπιτιών. Στέκουν το καθένα στο δικό του χώρο, στολίδια του τόπου μας, αψευδείς μάρτυρες της ιστορίας του και των ανθρώπων του. Δικαίως  έχουν βρει μια γωνίτσα αγάπης κι όμορφων αναμνήσεων στο μυαλό και στην καρδιά μας… 

https://zaharoulagaitanaki.wordpress.com 

«My life is ….» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

««My life is ….» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Όταν κάποιος με ρωτήσει για τη ζωή μου

του απαντώ:

«Η ζωή μου είναι ένα δυνατό ποτάμι.

Η ροή του με παρασέρνει μακριά στη Γη ...

Τα μάτια μου ψάχνουν για ένα χαμόγελο

και τότε βλέπω δάκρυα παντού ».

Η καρδιά μου έχει πληγωθεί 

από τα δάκρυα των ανθρώπων.

Ο τόπος μου είναι γεμάτος από ικέτες, 

άστεγους και φτωχούς.

Δεν υπάρχει ελπίδα.

Τα παιδιά δεν χαμογελούν.

Τα λουλούδια ποτίζονται με αίμα

και ο ήχος του πολέμου είναι παντού.

Η ζωή μου είναι ένα ισχυρό ποτάμι.

Προχωρούμε να συναντήσουμε  τη θάλασσα.

Πρέπει να δώσουμε βοήθεια στον κόσμο. 

Να κάνει το σωστό. 

Το καλύτερο!

«Η ζωή μου είναι μια ήρεμη θάλασσα 

κι ένα ορμητικό ποτάμι.

Είμαι φιλικό πρόσωπο όπως εσύ.

Είσαι ένα φιλικό πρόσωπο σαν εμένα.

Είμαι δικός σου!

9/11/2016

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 «My life is ….» Maria’ς  kolovou Roumelioti

When someone ask me about my life

I answer him:

«My life is a strong river.

Its flowing takes me along to the Earth…

My eyes are looking for a smile,

And then, I see tears everywhere».

My heart is hurt from people’s tears.

My Land is full of begs, homeless and poor.

There isn’t hope.

The children don’t smile.

The flowers are watered with blood

And the sound of the war is everywhere.

«My life is a strong river.

We are going to meet the sea.

We must give help to the world, to do the right, the best!

«My life is a calm sea and a strong river.

I’ m friendly person like you.

You are a friendly person like me.

I am yours!

Maria kolovou Roumelioti

Προσεγγίζοντας το λογοτεχνικό έργο του Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη μέσω των βιβλίων του «Ζητήματα αγάπης» και «Γαμήλιο ταξίδι στο μέτωπο». (Κείμενο της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη).

Με μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή είχα μελετήσει τα δύο υπέροχα συγγράμματα του λογοτέχνη και δικηγόρου Λεωνίδα  Γ. Μαργαρίτη,  όπου μου είχε χαρίσει  κατά την πρώτη γνωριμία που είχα μαζί του, το Μάρτιο του 2013.  Οι απόψεις μου  για τα βιβλία του: «Ζητήματα αγάπης» και «Γαμήλιο ταξίδι στο μέτωπο» που θα αναφερθούν  παρακάτω, είχαν καταγραφεί  στις 26/3/2013, χωρίς ως τώρα να έχουν  βγει στο φως. Επίσης,  για το  πεζογράφημα «Φωνή βοώντος εν μνημονίω» το οποίο είχε προσφερθεί δωρεάν σε όλους όσους   παραβρέθηκαν στη Δημοτική βιβλιοθήκη Πατρών κατά την  παρουσίασή του στις 20 Οκτώβρη του 2013, έχω φυλαγμένες τις σημειώσεις μου, χωρίς να έχω αξιωθεί να τις δακτυλογραφήσω…  Μετά την τιμητική προσφορά πέντε ακόμη βιβλίων: «Μυσταγωγία» με ποιήματα του γιού του Γιώργου Λ. Μαργαρίτη, «Γρηγόρης Ηλιάκας (1907-1979) ένας ευαίσθητος και σεμνός ποιητής»  ένα πόνημα 46 σελίδων  ανθολογημένο από τον κ. Λεωνίδα Μαργαρίτη,  «Εταιρεία Λογοτεχνών Ν.Δ.Ελλάδος, 35 χρόνια (1979-2015)  ζωής και δράσης»  μία μελέτη για τη δράση της εταιρείας  δοσμένη από τον Σταύρο Ιντζεγιάννη, την αείμνηστη  Σοφία Κλήμη Παναγιωτοπούλου και το Λεωνίδα Καρνάρο, και τις δύο συλλογές διηγημάτων της Σοφίας Κλήμη- Παναγιωτοπούλου «Φονιάδες» και «Έρωτας Παρά φύσιν» όπου η 1^η έχει εκδοθεί το 1967 και η 2^η το 1994,  νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τον κ. Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη για την μεγάλη του προσφορά. Μέσα στα βιβλία όπου μου χάρισε, γνώρισα την γραφίδα της πένας του και όχι μόνο.

Κάθισα κι αναζήτησα μέσα στην πληθώρα των εγγράφων μου τις σημειώσεις εκείνες που αφορούσαν τα δύο αρχικά βιβλία της προσφοράς του, μιας και τις είχα δακτυλογραφήσει.  Τις εντόπισα και τις παρουσιάζω στην λογοτεχνική σελίδα Άδυτες διαδρομές: http://mariakolovouroumelioti.blogspot.gr.

Πρώτα μελέτησα το βιβλίο του: «ζητήματα αγάπης», μιας και στο περιεχόμενό του υπάρχουν Ηλειώτικα διηγήματα. Γέννημα κι εγώ, όπως κι αυτός,   Ηλειώτικης γης και Ηλειώτικου σπόρου, το κράτησα και το διάβασα  πρώτο. Το περιεχόμενου του βιβλίου του αγκάλιασε την ψυχή μου με ένα νοσταλγικό,  ζεστό  άγγιγμα, ξυπνώντας μνήμες  που ήταν για χρόνια κρυμμένες στο χρονοντούλαπο του μυαλού μου. Έκδηλη η αμεσότητα του λόγου του, με σαγήνευσε. Όλα  ήταν ζυμωμένα με τη μαγιά της παράδοσης κι έδωσαν  στην ψυχή μου, γλυκάλμυρη γεύση. «Το παλτό του Λάμπρου», μου θύμισε το δικό μου πρώτο παλτό, δωρισμένο από δεύτερο χέρι. « Η κατάρα της μάνας», με συγκλόνισε! Το διήγημά του επιβεβαίωσε τη λαϊκή ρήση «Η ευχή  και η κατάρα βγαίνουν  κι από τον Άδη…». Επίσης, το διήγημά του «Το Δίλημμα», μου θύμισε την επιθυμία του πατέρα μου να μη με στείλει στο Γυμνάσιο, και τα δάκρια μου που τον παρακαλούσα να με αφήσει να συνεχίσω τις σπουδές μου∙ ακόμη και το διήγημα υπό τον τίτλο «Το λαχείο»…, μου θύμισε παρόμοια ιστορία με την ιστορία του ήρωά του!  Λαϊκές φιγούρες χωρικών, συμπεριφορές ανθρώπων που δεν ξεχνιούνται ποτέ,  γνώρισα μέσα στο βιβλίο του «Ζητήματα αγάπης». 

Αληθινός κι Επιβλητικός ο λόγος του, τρέχει αβίαστος στις 102 γεμάτες ηθογραφικές και λαογραφικές  σελίδες του έργου. Εκείνο το διήγημα που μου έκανε επίσης μεγάλη εντύπωση είναι το διήγημα «Επικήδειος κατά παραγγελιά», όπου ο ήρωας δεν μπόρεσε να επιτελέσετε την τελευταία επιθυμία του αποθανόντα.

Μέσα σε αυτό το βιβλίο είδα την ψυχή του γνήσιου Έλληνα και Πατριώτη, που είναι ριζωμένος στη γη του και στους ανθρώπους που τον έφεραν στη ζωή, αφού πρώτα του εμφύσησαν την αγάπη για τους ανθρώπους, την αγάπη για  τη γνώση, την τιμή και την ειλικρίνεια. Στο διήγημα υπό τον τίτλο: «Το δίλημμα»,  ο ήρωας της ιστορίας αυτής, ο Γιώργος του Κωνσταντίνου Κουφού, όπου δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι, και η ανέχεια του στέρησε όνειρα ζωής, έμαθε λίγα γράμματα και ο Θεός τον προίκισε με άλλα δώρα, ουσιαστικότερα.! Τώρα κοιμάται γαλήνιος στην αγκαλιά των Προστατών  Αγγέλων, δίνοντας Φως κι Ελπίδα σε όλους αυτούς που γνώρισαν  την πορεία της ζωής του.

Τελειώνοντας  και το δεύτερο βιβλίο που μου χάρισε: «ΓΑΜΗΛΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ» (χρονογράφημα με μαρτυρίες και αναμνήσεις  του πατέρα του, Γεωργίου Κ. Μαργαρίτη, από τον πόλεμο του 1940), συγκλονίστηκα!  Τέτοια βιβλία σπανίζουν. Είναι παρακαταθήκη μνήμης του έθνους μας, σε όλους εμάς, και πρέπει να το εκτιμήσουμε  για το φως που ρίχνει. Μακάρι  οι μελετητές της ιστορίας να πάρουν στα σοβαρά τα όσα καταγράφονται στο μεγάλης Ιστορικής αξίας  βιβλίο του Λεωνίδα  Γ. Μαργαρίτη «Γαμήλιο ταξίδι στο μέτωπο».

Μέσα στις επιστολές του ήρωα πατέρα του (ο οποίος την Κυριακή 27 Οκτώβρη 1940 στεφανώθηκε και την ακριβώς επομένη ημέρα, Δευτέρα, 28 του Οκτώβρη 1940 έφυγε  από την Κελεβή της Ηλείας για το μέτωπο του πολέμου),   γνώρισα  την μεγάλη του αγάπη στο Θεό, στην Πατρίδα, στην Οικογένεια και σε όλους τους φίλους και συγγενείς. Μια γνήσια ψυχή, ατόφιο χρυσάφι, που ξέρει να δίνει Αγάπη και Δύναμη χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα  Ο Μεγάλος Θεός ας αναπαύσει την Ψυχή του πατέρα του  και να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Και είμαι  σίγουρη γι αυτό, γιατί η ζωή του όλη ήταν ένας αγώνας για την Αγάπη του Θεού,  την Πατρίδα, την Οικογένεια. Με το βιβλίο του «Γαμήλιο ταξίδι στο μέτωπο», ο κ. Λεωνίδας Μαργαρίτης, μας έδωσε  ένα έργο ιστορικής αξίας, τελώντας ταυτοχρόνως   μνημόσυνο στην ιερή μνήμη του πατέρα του κι όλων εκείνων που άφησαν την τελευταία τους πνοή  ταμένη στο καθήκον.

Ευχαριστώ τον κ. Λεωνίδα Μαργαρίτη  για την προσφορά των βιβλίων του. Εύχομαι να έχει Υγεία, Ευτυχία,  Οικογενειακή Γαλήνη κι Ευημερία.  Να έχει πάντα επιτυχίες σε όλα τα βήματα της ζωής του. Να έχει  την ευλογία του Θεού και την μέριμνα των αγγελικών ψυχών.

Με σεβασμό κι αμέριστη εκτίμηση

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Πάτρα, 19 Φεβρουαρίου 2017  

Οι εκδόσεις ΕΝΝΟΙΑ και τα Βιβλιοπωλεία DISCOVER YOURWAY και LOAD SCIENTIFIC BOOKS σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Δρ. Γεωργίου Νεκταρίου Αθ. Λόη:ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ

Οι εκδόσεις ΕΝΝΟΙΑ και τα Βιβλιοπωλεία

DISCOVER YOURWAY   και   LOAD SCIENTIFIC BOOKS

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Δρ. Γεωργίου Νεκταρίου Αθ. Λόη:

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΚΑΙ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ

την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 217 και ώρα 11:30

στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ

(Πεζόδρομος Ρήγα Φερραίου 106, Πάτρα, Τηλ.: 2610243000)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ:

Χαιρετισμός Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ:

Αθανάσιος Αγγελόπουλος, Σλαβολόγος,

Καθηγητής Εκκλησιαστικής Ιστορίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Χρήστος Τερέζης, Καθηγητής Φιλοσοφίας,

π. Κοσμήτωρ Σχολής Ανθρωπιστικών

και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Πατρών.

Γεώργιος Παναγιωτάκης, Καθηγητής Ιατρικής,

π. Πρύτανις του Πανεπιστημίου Πατρών.

Αναστάσιος Μαράς, Καθηγητής ΣΕΠ Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου,

Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών, Σπουδές στην Ορθόδοξη θεολογία.

Ανδρέας Ζαφειρόπουλος, Θεολόγος  M.Sc.

υπ. Διδάκτωρ Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Ανατολικού Σαράγιεβο.

Συντονιστής: Χρήστος Αδαμόπουλος

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ

Γεώργιος Νεκτάριος Λόης

Από τις εκδόσεις «Έννοια» κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Δρ. Γεωργίου Νεκταρίου Λόη με θέμα: «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ.ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ». Πρόκειται για μία μελέτη μοναδική στην ελληνική βιβλιογραφία και όχι μόνο. Η μελέτη βασίζεται στην αυστηρή χρονολογική σειρά των γεγονότων, από της εμφανίσεως των Σέρβων στα Βαλκάνια έως σήμερα. Χωρίζεται σε δύο εκτενή μέρη, την Πολιτική (με 12 κεφάλαια) και την Εκκλησιαστική (με 11 κεφάλαια) Ιστορία των Σέρβων και 800 πυκνογραμμένες σελίδες. Ακολούθως, υπάρχει πλούσιο Παράρτημα, το οποίο αποτελείται από διάφορους καταλόγους, επίσημα μεσαιωνικά έγγραφα, σπάνιο φωτογραφικό υλικό από μεσαιωνικές μονές, ναούς και χάρτες διαφόρων περιόδων. Ολοκληρώνεται με την βιβλιογραφία, η οποία ξεπερνά τα χίλια (1000) συγγράμματα και το ευρετήριο.

Περίληψη από τον πρόλογο

του καθηγητή κ. Αθανάσιου Αγγελόπουλου

Το συγγραφικό έργο του Γεωργίου Νεκταρίου Λόη «Ιστορία της Σερβίας Πολιτική και Εκκλησιαστική», είναι προϊόν πρωτογενές. Η σύλληψη στην σύνθεση και στην διασύνδεση πολιτικής και εκκλησιαστικής ιστορίας του Λαού των Σέρβων συγκροτεί την πρωτοτυπία. Στην ελληνική βιβλιογραφία δεν υπάρχει κανένα παρόμοιο σύγγραμμα, αλλά και στην σερβική που έχουμε πολλά συγγράμματα σχετικά, αυτά ασχολούνται είτε μόνο με την πολιτική, είτε μόνο με την εκκλησιαστική ιστορία. Από όλα όμως λείπει η σύνθεση και ο συνδυασμός συγχρόνως και των δύο θεσμών της Πολιτείας και της Εκκλησίας. Αυτό το βασικό κενό καλύπτει πρωτοτύπως το παρόν συγγραφικό και ερευνητικό έργο. Πρόκειται, όντως, για ένα κατόρθωμα μέσω του οποίου ο ερευνητής και αναγνώστης εισάγεται και ξεναγείται αυθεντικά στο όλο οικοδόμημα της πολιτικής και πνευματικής ιστορίας του Σερβικού Λαού απ’ αρχής έως σήμερα στην ιστορική Χερσόνησο του Αίμου.

Αθανάσιος Αγγελόπουλος

Καθηγητής Εκκλησιαστικής Ιστορίας

Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Κριτική άποψη της συγγραφέως Αλεξάνδρας Παυλίδου Θωμά για το μυθιστόρημα «ΑΛΦΕΣ» της Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη στην σελίδα http://cheimarros.eu.

Η κυρία Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη μας έδωσε το δεύτερο βιβλίο της «ΑΛΦΕΣ». Kαι είναι οι «ΑΛΦΕΣ» της, ένα βιβλίο που συγκινεί, που σε κάνει να γυρνάς πίσω στα δύσκολα χρόνια που η επιβίωση ήταν δύσκολη. Που οι άνθρωποι ήταν σκληροί σαν την πέτρα. Βίαιοι σαν το σίδερο που δάμαζε τη γη.

Μαστόρισσα του λόγου κάνει ανατομή ψυχών, πληγώνεται, κατανοεί, συγχωρεί.
Στο βιβλίο της των 280 σελίδων βρίσκεις την ηθογραφία του τόπου που μεγάλωσε. Τα ήθη και τα έθιμα. Τη σκληρή ζωή των ανθρώπων που αφού υπόταξαν τη γη, ήθελαν να υποτάξουν και τον άνθρωπο το δικό τους άνθρωπο. Να τον κάνουν σκλάβο τους. Εργάτη τους. Η γυναίκα, πολύ της ήταν, αν την είχαν για άνθρωπο.

Η εξομολόγησή της γίνεται μπρος στον Θεό, την ώρα που σηκώνει ένα -ένα τα πέπλα της αληθείας, της δικής της μοναδικής αλήθειας.

Δεν την γνώριζε αυτήν την αλήθεια η Μαρία και την έψαχνε παντού.
Ήρθε όταν οι μάρτυρες δεν υπήρχαν, Μα και αν υπήρχαν δεν μίλησαν. Ίσως να ήταν ορκισμένοι στη μοίρα τους. Στη μοίρα που τους όρκισε, στη μοίρα που τους σφράγισε με του πόνου το φίμωτρο. Όταν υπήρχε μόνο η Μαρία, οι προβληματισμοί της και τα κομμάτια της ζωής της, ένα- ένα, οι σιωπές… Έψαχνε μέσα της, έκλαιγε γιατί;…
Εκεί δεν σταμάτησε, γνώριζε πως εκεί που ακούμε το πρώτο μας λόγο, εκεί που μπουσιουλάμε υπάρχει και το βοτάνι της γνώσης και της λησμονιάς.
Δεν θέλει να λησμονήσει, ούτε να λησμονηθεί. Να καταλάβει θέλει, να μπορέσει να συγχωρήσει.
Τρέχει στους λάκκους στα χωράφια, παίζει κρυφτό με τις ηλιαχτίδες ή του φεγγαριού τη χάση ανάμεσα στις καλαμιές της ζωής της, καθώς προσπαθεί να μάθει, να μαντέψει, να καταλάβει.

Θέλει να δώσει, μα για να δώσει, έπρεπε να βρει, να καταλάβει η ίδια τις σκιές του φόβου της των πληγών της.

Παίζει με τη ζωή, που ξεφυτρώνει παντού σαν λουλούδι.

Μάνα είναι και θέλει να δώσει στα παιδιά της την άλλη θέση του κόσμου, του δικού της παλιού κόσμου. Του κόσμου του πόνου που τον έκρυβε η σιωπή.
Και θαυμάζει όλα όσα θα της έδιναν το βήμα της ζωής της. Σχολείο, ραπτομηχανή, αργαλειός.
Και από μικρή ζυμώθηκε στο κάλεσμα της γης. Ήθελε; Μα κι αν δεν ήθελε, τότε ή πάντα ο άνθρωπος της γης για να ζήσει με αυτήν, πρέπει να την αγαπά σαν λιβάδι ονείρου, σαν λασπότοπο σκληρής αλήθεια σαν… σαν… σαν...

Γονείς παππούδες περνάν από την κρησάρα του χρόνου. Γεννήτορες, βασανιστέ;;;; Βασανίζουν και βασανίζονται. Μα η Μαρία στο τέλος τους δικαιώνει όλους. Τους δικαιώνει ο χρόνος, η Μαρία, ο καλός της σύντροφος και τα παιδιά της. Κλείνει πίσω της το παρελθόν χωρίς να διαγράφει ούτε λέξη.

Πως να πράξεις άλλα από αυτά που έμαθες, πίσω από τα κρεβάτια του πόνου στην εργασία της;

Δικαιώνει ακόμη και αυτούς που σκότωσαν ένα μικρό κομμάτι της ψυχής της.
Τώρα λυτρωμένη θα προχωρήσει στη ζωή και ελπίζω πως δεν θα αφήσει το μολύβι της σε αργία.

Ακούστε την.

Το μοιρολόι:

Σε στόλισαν με τα καλά

να πας στο πανηγύρι,

και μ΄άφησες μονάχη μου

σαν καλαμιά στον κάμπο

με δυο παιδάκια ορφανά

μέσα στη σαρμανίτσα.

Ποια θα τους πλένει τα σκουτιά;

Ποια θα τους μαγειρεύει;

Ποια θα τους λέει παινέματα

και ποια θα τα νταντεύει;

Και ύστερα μονολογεί:

«Στην αρχή προσπάθησα να ωραιοποιήσω τις ιστορίες μου, χωρίς ποτέ να κρύψω την αλήθεια. Έκανα τις καταδύσεις μου στο βυθό του μυαλού και της σκέψης. Ρωτούσα να βρω τις πληροφορίες μου και με πόνο ψυχής ανακάλυψα όλα όσα δεν είχα ανακαλύψει ως τότε. Έτσι σιγά σιγά γαλήνεψα γιατί έμαθα την αλήθεια και κατάλαβα το σκοπό της ζωής.

Τηλ παραγγελίας του βιβλίου: 26140005077 Εκδόσεις «ΤΟ ΔΟΝΤΙ».

Πολύ ωραία έκδοση, περιποιημένη. Το εξώφυλλο είναι έργο της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη.

Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά

«ΕΠΑΊΤΗΣ ΖΩΤΙΚΏΝ ΑΝΑΓΚΏΝ» στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Επαίτης ζωτικών αναγκών 

Άπλωσε δειλά το χέρι...

Επαίσχυντος...

Με περηφάνια κεραυνοβολημένη κι

αιμορροούσα  αξιοπρέπεια, έφυγε... 

Για τη χωματερή που ενταφίασαν τα όνειρά του,

κρατώντας λάβαρο τη θλίψη.

Με «σωτηρίας» ψευδαίσθηση

ανηφορίζει το Γολγοθά,

αίροντας  το σταυρό που του φόρεσαν

ανάπηρες πολιτικές νομοθεσίες.

Η φωνή της συνείδησης, βλασφημεί...

Μα όλο ανηφορίζει…

Φτάνει ρακένδυτος στο σημείο  ταφής.

Όλα τα βρίσκει σε αποσύνθεση…

Χιλιάδες μελλοθάνατοι ανηφορίζουν

με τη φοβέρα του δήμιου.

Τη μοίρα τους, έγραψαν, αργήτες.

Eνταφιάζοντας τα όνειρα της αξιοσύνης τους.

Νεκρώνοντας το χάδι της άνθισης τους.

Με δίχως θεατές και κανονάρχες,

θυσιάστηκε...

Σκαλίζοντας, μόνος, την επιτύμβια επιγραφή του

για να μη ξεχαστεί η θυσία του:

«Επαίτης ζωτικών αναγκών».

Δευτέρα, 18 Φεβρουαρίου 2013

Mαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Μια ξεχωριστή κοπή πίτας από τη Λέσχη Φαέθων – Συγκίνηση και υπόσχεση για συνέχεια.

«Για να ξεκινήσεις το ταξίδι με τη Λέσχη ΦΑΕΘΩΝ, όπως λέει ο ποιητής «άμα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη πρέπει να αφήσεις πίσω σου όλες τις φοβίες -τους Λαιστρηγόνες και τους Κύκλωπες, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβηθείς».

Το ταξίδι θέλει ένα ζευγάρι παπούτσια, συνεργασία και αλληλεγγύη, για να φύγουμε από τις σημερινές φυλακές, όπως δείχνει το πρώτο βίντεο.

– Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, όπως ο μαραθώνιος.
– Πάντα να έχεις στο νου σου την Ιθάκη.
– Μη προσδοκώντας πλούτη, χρόνους, ταχύτητες να σου δώσει.
– Αν φτωχική από μετάλλια την βρεις.
– Η Λέσχη ΦΑΕΘΩΝ δεν σε γέλασε στο ταξίδι αυτό».

Με τα παραπάνω ο συντονιστής της Λέσχης Δρομέων και Περιπατητών ΦΑΕΘΩΝ Πάτρας, Κίμωνας Αποστολόπουλος, καλωσόρισε τους φίλους και τα μέλη του, που το Σάββατο 5-2-2017, είχαν κατακλύσει την αίθουσα του ΤΕΕ στην οδό τριών Ναυάρχων για την καθιερωμένη  εκδήλωση της κοπή της πίτας και την απονομή βραβείων, κάτι που τείνει  να καθιερωθεί ως γεγονός στο δρομικό κίνημα της πόλης, καθώς δεν πρόκειται απλά για μία συνηθισμένη κοπή πίτας, αλλά για συναπάντημα λαϊκών δρομέων από όλες τις ηλικίες και κυρίως βετεράνους των δρόμων, με δεκάδες μαραθωνίους στο ενεργητικό τους -χαρακτηριστικός αριθμός 102 μαραθωνίων και σημαντική ηλικία των 84 χρόνων και άνω για κάποιους.

Την εκδήλωση χαιρέτισαν ο εκπρόσωπος του Δημάρχου Πατρέων Κ. Πελετίδη, επί αθλητικών ζητημάτων Τάκης  Πετρόπουλος, που συνέδεσε την αθλητική δραστηριότητα με την κοινωνική συμμετοχή στους καθημερινούς αγώνες και ο πρόεδρος του Συλλόγου Αλυσσέων Δημ. Μπαρμπούνης, που μίλησε για τον τοπικό μαραθώνιο τον οποίο  προετοιμάζουν σε συνεργασία με τον ΦΑΕΘΩΝ, για να αφιερώσουν στον αείμνηστο πρώην πρόεδρο.

Στις δύο τελευταίες θέσεις των καθισμάτων, ως τιμητική διάκριση, είχαν λάβει θέσεις δρομείς της 10ετίας ’80 και ’90, που έχουν διακριθεί για τις συμμετοχές τους  στους δρόμους και που ακόμη  ενεργοί χαρακτηρίζονται για την δυναμικότητάς τους όπως ο Παν. Τζουραμάνης, (σ.σ.: το super puma του έλους), ο Φοίβος Σγουρίδης, το πειραχτήρι των δρομέων, ο Γιώργος Κακουλίδης ο θαλασσόλικος πρ. προπονητής του ΝΟΠ κ.α.

Το παρών έδωσαν εκπρόσωπος της ΡΑΠ Πάτρα Αθρώπινη πόλη Αποστόλης Σταθόπουλος, μέλος του ΔΣ του ΠΕΑΚ, ο γραμματέας του Δήμου Πατρέων Ηλίας Γρηγόρης, ο Ιω. Καραμαλίκης διοικητής της ΕΜΑΚ, η Γεωρία Μοσχονά πρόεδρος του Συλλόγου Σοροπτιμιστριών, η Αριστέα Νικολοπούλου πρ. πρόεδρος του ΣΔΥΠ, ο Δημ. Σπηλιωτόπουλος εκ μέρους του συλλόγου ΖΕΥΞΗ,  κ.α.

Την εκδήλωση εικονογραφικά επένδυσαν βίντεο που προβάλλονταν, από εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν μέλη του ΦΑΕΘΩΝ, ενώ τον απολογισμό και το καλεντάρι  αγώνων για το 2017 παρουσίασε ο  έφορος της Λέσχης Χρ. Μοσχονάς, ενώ το φλουρί της επιτυχίας ήταν ένα αντίτυπο από το νεοεκδοθέν μυθιστόρημα της συγγραφέως και ποιήτριας Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη υπό τον τίτλο ΑΛΦΕΣ.

Ανάμεσα σε αυτούς που βραβεύτηκαν για την συμμετοχή τους σε αγωνιστικές εκδηλώσεις υπήρξαν ολόκληρες οικογένειες, όπως των Μπαλάση, Μεντζελόπουλου κ.α.

Οι βραβευμένοι δρομείς του ΦΑΕΘΩΝ

Οι βραβευθέντες ήσαν οι παρακάτω:

Ο Παν. Μεντζελόπουλος, που βραβεύτηκε από τον Τάκη Πετρόπουλο.

Η Άννα Μεντζελοπούλου, που βραβεύτηκε από τον Νικ. Ζωγόπουλο.

Η Φωτεινή Μεντζελοπούλου, που βραβεύτηκε από τον Βασίλη Βλάχο.

Ο Χρήστος Ξυπολιάς που βραβεύτηκε από τον Σπήλιο Κολοκούρη.

Ο Διονύσιος Μπαλάσης, βραβεύτηκε από τον Παν. Τζουραμάνη.

Ο Δημήτριος Μπαλάσης, βραβεύτηκε από τον Φοίβο Σγουρίδη.

Ο Ανδρ. Μπαλάσης, βραβεύτηκε από τον Νίκο Συριόπουλο.

Ο Γεωργίος Μπαλάσης , βραβεύτηκε από τον Ηλία Κατσαούνο.

Η Μαρία Λεγούρα-Μπαλάση, βραβεύτηκε από τον Ντίνο Τσοκόλη.

Ο Αθαν. Βασιλάτος, βραβεύτηκε από τον Ιω. Καραμαλίκη της ΕΜΑΚ.

Ο Γεώργ.  Ρεκατσίνας, βραβεύτηκε από τον Τάσο Λέκκα.

Ο Παν. Μπούμης, βραβεύτηκε από τον Νικ. Καναβό.

Ο Νίκος Κατσαΐτης, βραβεύτηκε από τον Δημ. Σπηλιωτόπουλο της Ζεύξης.

Ο Γιάννης Ρουμελιώτης, βραβεύτηκε από το Γιώργο Μόσχο.

Η Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη, βραβεύτηκε από το Γιώργο Μόσχο.

Ο Βασ. Καταπόδης, βραβεύτηκε από τον Γιάννη Μπαλάτσα.

Ο Ανδρέας  Μπεκίρης, βραβεύτηκε από τον Αριστέα Νικολοπούλου.

Η Βασιλική Κοζανίδου, βραβεύτηκε από τον Γιώργο Ταβλά.

Η Κατερίνα Μέντη, βραβεύτηκε από τον Γιάννη Σταματόπουλο.

Η Φανή Λάζαρη, βραβεύτηκε από την Σοφία Ρήγα.

Η Χρυσάνθη Αθανασάτου, βραβεύτηκε από τον Σπύρο Δημόπουλο.

Ο Νίκος Μάλλιος, βραβεύτηκε από τον Κώστα Μικρούτσικο.

Ο Δημήτρης Γεωργιόπουλος, βραβεύτηκε από τον Γιώργο Κρίκη.

Ο Χρήστος Μοσχονάς, βραβεύτηκε από τον Κώστα Κηπουργό.

Ο Παν. Καραδήμας, βραβεύτηκε απο τον Διονύση Κανελλόπουλο.

Ο Βασίλης Νικολόπουλος, βραβεύτηκε από τον Βασίλη Βλάχο.

Ο Κίμωνας Αποστολόπουλος και ο  Γιάννης Αποστολόπουλος, βραβεύτηκαν από τον Σπύρο Δημόπουλο.

Και ο Θεόθωρος Ζάγκλας από τον Ηλία Κυριακόπουλο.

ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ στην εκδήλωση, ήταν το salos.gr

gzmosxos.blogspot.gr