«ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ» στίχοι Σπύρος Κ. Καραμούντζος

ΤΟ  ΦΟΝΙΚΟ

Ψηλά στην Περδικόβρυση, σιμά στο καταράχι,

θρήνους  ακούς μιας πέρδικας, που πλέον ζει  μονάχη.

 

Σαν τα πουλιά δεν κελαηδεί, στα νέφη δεν πετάει,

μες στα κοτρώνια κρύβεται κι εκεί μοιρολογάει.

 

Κλαίει τα περδικόπουλα, που πέσαν απ’ τα βόλια

κι αυτή πουλί χωρίς φτερά να περπατά η δόλια.

 

Νεράκι θέλανε να πιουν, ιδού το έγκλημά τους,

με τη ζωή τους πλήρωσαν τα δικαιώματά τους.

 

Ο κυνηγός με τα σκυλιά σ’ αυτήν εδώ τη βρύση

ταμπουρωμένος σε σκοπιά καρτέρι είχε στήσει.

 

Καραδοκούσε τη στιγμή με τη μεγάλη ζέστα,

τις πέρδικες να δροσιστούν κι αυτός να δώσει ρέστα.

 

Ανάθεμά σε κυνηγέ!!! Με τα συμφέροντά σου

και πέρδικα πετούμενη δε θέλεις πια μπροστά σου.

Μελίσσια, 24-3-2013

ΣΠΥΡΟΣ Κ. ΚΑΡΑΜΟΥΝΤΖΟΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ  του Σπύρου Κ. Καραμούντζου (Ποιητής – Συγγραφέας)

Γεννήθηκε στην Καρυά Αργολίδας.

Ως δάσκαλος εργάστηκε σε σχολεία της Ανατολικής Μακεδονίας και της Αττικής. Μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε ως Προϊστάμενος Γραφείου και ως Σχολικός Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ασχολείται με τη Λογοτεχνία και ειδικότερα με την Ποίηση. Έχουν κυκλοφορήσει πέντε (7) Ποιητικές του Συλλογές (ΑΛΚΥΟΝΕΣ,2000 –ΔΟΞΑΡΙΣΜΑΤΑ, 2004 – ΦΥΛΛΟΒΟΛΗΜΑΤΑ, 2006 – ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ –ΧΑΪΚΟΥ,2006 – ΗΛΙΑΝΘΟΙ,2010 – ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ,2013 – POET’S GARDEN,2013 ),ένα Πεζογράφημα (ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΥΑΣ-Παιδικές αναμνήσεις και αναφορές,2007) , μία συνέντευξη « Οι γνώσεις δίνουν φτερά στην έμπνευση», 2011 και μία Ποιητική Συλλογή υπό έκδοση (ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ).

Για το συγγραφικό του έργο έχει πολλάκις αποσπάσει επαινετικά  σχόλια από διακεκριμένους  κριτικούς της λογοτεχνίας.   Η  Συλλογή μάλιστα «ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ-ΧΑΪΚΟΥ» και άλλα του ποιήματα έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς λογοτεχνικών περιοδικών.

Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ποιητικές ανθολογίες. Επίσης δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά και σε λογοτεχνικές σελίδες εφημερίδων εκτός από ποιήματα και πεζά του κείμενα.

Ως Λογοτέχνης συμπεριλαμβάνεται στη ΜΕΓΑΛΗ  ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ του ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ (13^ος τόμος) και στην Εγκυκλοπαίδεια WHO IS WHO στην Ελλάδα (3^η έκδοση,2008).

Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της «International Writers Society”  (I.W.A) και της  “World Poets  Society” (W.P.S.).

Πολλά ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, στα Ρωσικά, στα Ιταλικά και στα Κινέζικα και έχουν δημοσιευτεί σε ξένα περιοδικά και ανθολογίες.

Νοηματική προσέγγιση της ποιητικής συλλογής: «ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου, εκδόσεις Λαγουδέρα, 2019. ( Γράφει η Μαρία Κολοβού -Ρουμελιώτη)

Νοηματική προσέγγιση της ποιητικής συλλογής:  «ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου, εκδόσεις Λαγουδέρα, 2019.  ( Γράφει η Μαρία Κολοβού -Ρουμελιώτη)

«Στο βάθος του κόσμου», μια ακόμη ποιητική συλλογή του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου, βγαλμένη  στο φως από τις εκδόσεις Λαγουδέρα το Μάρτιο του 2019, με ενενήντα νέα ποιήματα που συσπειρώνουν τη ρωμαλέα, αντιπολεμική κραυγή, όλων των φιλειρηνικών συνοδοιπόρων  της γης. Ο ποιητής ονειρεύεται τη στιγμή που οι άνθρωποι  θα γκρεμίσουν τα τείχη  που μας κρατούν  σε απόσταση‧ τη στιγμή που η γης θα πλατύνει‧ που τα παιδιά θα χαίρονται τη ζωή και  δεν θα τα φοβίζει το αύριο. Ονειρεύεται τη μέρα που η Δικαιοσύνη, η Ειρήνη, η Ομόνοια δεν θα θρέφει με σάρκες τις φυλακές, τις επαναστάσεις και τα  ξερονήσια… που η φύση θα ανασταίνει την άνοιξη… που ο ήλιος θα κράζει  για ειρήνη και  θα ξυπνά εντός μας την ορμή για ζωή. Θα βγαίνουμε, εμπρός. Δεν  θα  αφήνουμε πια να νικά ο πόλεμος!   Δεν  θα  αφήνουμε άλλο την ειρήνη να ξεματώνει…

Ο ποιητής, βαθιά ουμανιστής και  φιλειρηνιστής, τραγουδά με στίχους που σηματοδοτούν ένα καλύτερο κόσμο, απ’ όπου το δίκιο, ως μέγα πάθος, θα γκρεμίσει τους φράχτες που χωρίζουν τους ανθρώπους. Πρώτο μέλημά του: οι στίχοι του να διδάξουν την Ειρήνη και την Ανθρωπιά. Μάχεται για τους λαούς της γης, έχοντας γνώση πως όλοι οι λαοί είναι ίδιοι, με την ίδια λαχτάρα για λεύτερη ζωή και ειρήνη‧ στην καρδία  τους, κυλά αίμα… αίμα κατακόκκινο που προσδοκά ν’ απαλλαγεί απ’ τους κακούς χειμώνες, να σπείρει σπόρους για να φυτρώσουν λουλούδια και παιδικά χαμόγελα, ν’ αλλάξει  ο κόσμος… και η μεγάλη λύπη να γίνει χαρά, να φανεί το ξάστερο τοπίο της Ανθρωπιάς,  ο νοητός ήλιος της Δικαιοσύνης, όπως προσδοκούσε  ο Ελύτης.  Να  φανεί το περιγιάλι το κρυφό του Σεφέρη και  να σημάνουν οι καμπάνες του Ρίτσου!

 Ο ποιητής σηματοδοτεί  πως, για να βγούμε απ’ τον Λαβύρινθο της ζωής, χρειάζεται ένα νήμα να πιαστούμε‧ να βγούμε στο φως‧ να γλιτώσουμε απ’ τα δόντια των σύγχρονων Μινώταυρων. Επίσης, τονίζει, πως χορτασιά και πείνα, σκοτάδι και φως, ειρήνη και πόλεμος, είναι  πράγματα ασυμφιλίωτα.  Γι αυτό, μάχεται! Μάχεται  να φέρει την ανατροπή που θα ανοίξει τους δρόμους, την ανατροπή που θα οδηγήσει σε ένα φωτεινό αύριο.

«Πρέπει ν’ αλλάξει ο κόσμος./Ναι, πρέπει. Μια νέα πραγματικότητα και μια ευτυχία/εκεί που δεν υπάρχει./ Χωρίς ομίχλες και σκιές… για να μπορούν /τα καρβέλια να χοροπηδούν/πάνω στα χέρια των πεινασμένων παιδιών…»,  γράφει στο ποίημα «Οραματισμοί» της   σελίδας 76.

Τον πιάνει «Οργή» γι αυτούς που δεν ξέρουν να νικούν το φόβο‧ γι αυτούς που δεν επιχειρούν να αφοπλίσουν το σκοτάδι που σκοτώνει‧ γι αυτούς που δεν αφήνουν να περάσει θριαμβευτικά ο Ωραίος Άνθρωπος του Μέλλοντος! Στην ψυχή του χωρά η «Κοινή συμβίωση των πάντων», απαλλαγμένη από πολέμους, πείνες, κατοχές και κοινωνικές ανισότητες. Συνεχίζει με καρδιά γεμάτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο, άοκνος εργάτης να πολεμά την αναμεταξύ μας εκμετάλλευση, χωρίς να χάνει την ελπίδα μιας νέας εμπιστοσύνης που θα ενώσει τα χέρια μας σε γροθιές  και θα μικρύνει η απόσταση που μας χωρίζει…

Κι  αν χρειαστεί να γίνει θυσία… θα το κάνει στο όνομα της ζωής! Θα το κάνει επειδή, γι αυτόν τον μεγάλο έρωτα που λέγεται ζωή, αξίζει κανείς να πεθαίνει. Μέσα του έχει βρει καταφύγιο η αιώνια ταραχή, η παραδομένη στις απαιτήσεις των καιρών, η ταμένη στην πραγματοποίηση των επιθυμιών του. Αυτή, η αιώνια ταραχή,  σφυρηλατήθηκε με την κοφτερή πένα του κι έγινε στίχος, ποίημα, τραγούδι στα χείλη, ζωγραφιά, επαναστατική επιγραφή και σύνθημα που κεντρίζει το ενδιαφέρον  για περισσότερη σκέψη και μάχιμη  διάθεση.

25/11/2019

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΦΟΥΡΝΙΣΜΑ ΨΩΜΙΟΥ» του Θεοφάνη Παύλιδη. (Ένα ποίημα αφιερωμένο στη μητέρα του Βιργινία, στη γιαγιά του Ελένη και στις μανάδες ηπειρώτισσες της περιόδου 1950 - 1955).

 ΦΟΥΡΝΙΣΜΑ ΨΩΜΙΟΥ

Μέρες του πενήντα, δύσκολες, πεινασμένες,

έκλωθαν τη ζωή μας, σφράγιζαν τη νιότη μας.

Η πείνα μας γελιόταν, σε Ούντρας συσσίτια,

και μ΄ότι η φτώχεια της φαμίλιας

μπορούσε ν΄άβρει, μπορούσε να φτιάξει,

χωρίς αυτό ν΄άναι πάντα κατορθωτό.

Ζούσαμε, μεγαλώναμε με τη ζωή μας

να στέκεται βλαβικά, σε καρβέλι ψωμί,

βγαλμένο από ζύμωμα μάννας,

αλατισμένο με ιδρώτα,

πού έσταζε το πρόσωπό της,

γρονθεύοντας το ζύμωμά του.

Θωρούσα τη μάννα,

καθώς πάλευε με την κολλώδη ζύμη,

που της έβγαζε την ψυχή,

της βλογημένης ζύμης,

που τάϊζε τη φαμίλια της,

κ΄ έβλεπα στο κουρασμένο, στο στεφανωμένο,

με ουράνιο τόξο ιδρώτα πρόσωπο της,

ν΄αστράφτει αχτινοβόλο βλέμμα αγάπης.

Και έγλεπα τη μάννα,

ντυμένη με μαύρο φτωχοφόρεμα,

που φάνταζε άσπρης νεφέλης ιμάτιο,

πιότερο άγγελο,

σταλμένο να μας φροντίζει,

Και έφτανε η ώρα του φουρνίσματος

του κόπου, της αγάπης της,

του ψωμιού της φαμίλια της. 

Ο πυρωμένος φούρνος λαμποκοπούσε

στα κοκκινισμένα της μάγουλα,

καθώς φούρνιζε

τη χωρισμένη σε καρβέλια ζύμη.

Εκεί στο κονοστάσι του φούρνου,

έγλεπα τον  Ήφαιστο, τη Δήμητρα την Εστία, την Παναγιά,

να βλογάν χορεύοντας,

τον κόπο, την αγάπη της μάννας

φτιάχνοντας ροδοκοκκινισμένο ψωμί

που όμοιό του αγορασμένο,

δεν ματάφαγα.

Εκεί στο ζύμωμα,

στο ψήσιμο του ψωμιού

η μάννα, η κάθε μάννα,

ζύμωνε τη φαμίλια της,

με άρτου κλωστές αγάπης,

με άρτου πλεξούδες θύμισες.

Θεοφάνης Παύλιδης

Ταξιδεύοντας στις σελίδες της ποιητικής συλλογής «Λύπες, χαρές, σ΄έναν γκρίζο ουρανό», του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου.

Ταξιδεύοντας στις σελίδες της ποιητικής συλλογής «Λύπες, χαρές, σ΄έναν γκρίζο ουρανό», του Γεράσιμου Μ. Λυμπεράτου.

Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω τον αγαπητό συγγραφέα, ποιητή και σκιτσογράφο, Γεράσιμο Μ. Λυμπεράτο, για την τιμητική  προσφορά των δύο  ποιητικών  συλλογών του: «Λύπες, χαρές, σ΄έναν γκρίζο ουρανό» και  «Στο βάθος του κόσμου» καθώς και τη συλλογή διηγημάτων «Αυτό ήταν». (Τρία   καλαίσθητα και  προσεγμένα βιβλία, τα οποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Λαγουδέρα, το Μάρτιο του 2019).

Στο βιβλίο του «Λύπες, χαρές, σ΄έναν γκρίζο ουρανό», όπου θα καταγράψω στο εξής τις εντυπώσεις μου,  εμπεριέχονται 43 ποιήματα, (κυρίως ελευθερόστιχα) και 5 στον αριθμό μικρά θεατρικά κείμενα. 

Μια εσωτερική φωνή ξεσηκώνει τον συγγραφέα και ποιητή, να αναπαράγει από τη ζωή αυτό που τον συγκινεί, αυτό που τον θυμώνει, αυτό που τραβά την προσοχή και το ενδιαφέρον του και το κάνει ποίηση, στίχους και πεζά, μερικές φορές με χιουμοριστική διάθεση κι άλλες φορές ως συλλογική κραυγή διαμαρτυρίας. Στοχεύει την αλήθεια και το δίκαιο,  προσηλωμένος στον στόχο,  αγωνιζόμενος στο πλευρό του ανθρώπου  για ειρήνη και ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με την ευχή και την ελπίδα πως κάποτε θα ανταμώσουμε  όλοι στους λόφους του ήλιου! Υποκλίνομαι , λοιπόν, στο μεγαλείο της πένας του, την  ταμένη στην αληθινή ποίηση και δημιουργία, η οποία ξεχειλίζει από ευαισθησία και δυναμισμό με υπέρτατο σκοπό την ανύψωση του ανθρώπου και της κοινωνίας γενικότερα, με πρωταγωνιστή τον  αληθινά ενεργό άνθρωπο για δίκαιο, για ειρήνη,  για ένα καλύτερο αύριο. Με προσηλωμένο – καθάριο νου, ξέρει να στοχεύει την αλήθεια, στυλοβάτης και  αρωγός στο πλευρό του ουμανιστή και οραματιστή ανθρώπου.

Η σχέση που έχει με την ποίηση είναι ερωτική. Νιώθει την ποίηση ως καθαρή πηγή όπου λούζεται το πνεύμα και με δονήσεις αγάπης  τον οδηγεί στην δημιουργία.

Μέσω,  αυτής, υμνεί τον έρωτα, την αγάπη, την αξία της ζωής, την δύναμη και την αποφασιστικότητα. Αν μπορούσε να κρατήσει τον δίσκο του ήλιου,  θα τον κρατούσε με χέρια μικρού παιδιού‧ θα του ‘δινε μια… για να αρχίσει να τσουλάει και να σκορπήσει το φως του σε όλη τη γη‧ να πάρει λάμψη ο άνθρωπος, να χαμογελάσει! Ο ποιητής συνομιλεί με την φύση‧ συνταιριάζει εικόνες και ήχους αποδιώχνοντας την  κοινωνική άπνοια, ελπίζοντας μια σωτήρια άνοιξη που δεν θα αργήσει να έρθει. Με παιδική ευαισθησία και υπερήλικη ωριμότητα, αυτοπροσδιορίζεται: Αισθάνεται  όμορφος γιατί γράφει ποιήματα, γιατί τα κουρασμένα μάτια του  λάμπουν σαν ήλιος, γιατί η εξασθενισμένη ακοή του επιμένει να αφουγκράζεται τον πόνο του ανθρώπου, γιατί η γεύση του δεν σταμάτησε ακόμη να δίνει το παρόν στις γιορτές του κρασιού, γιατί η όσφρησή του ανακαλύπτει τα αρώματα  της φύσης, με την ελπίδα, πάντα, για το καλύτερο στα χέρια των παιδιών, για να βρει η ανθρωπότητα τα βήματα της στη ζωή. Όπου και να βρίσκεται, ακούει τρομερές δονήσεις που κομματιάζουν το σκοτάδι και ξεπηδάει  το φως, η κίνηση, η ζωή! Τα γερατειά δεν τον φοβίζουν! Ο χρόνος, θανάσιμος εχθρός της ακινησίας, τον προστάζει:   «Σπεύσε! Ο χρόνος δεν είναι  για χάσιμο, ως το ύστατο ψυχορράγημα, ο χρόνος είναι ζωή» και ο κύριος Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος δεν τον αφήνει να  περάσει ανεκμετάλλευτος. Το δικό του αστέρι, είναι αθάνατο γιατί μπολιάστηκε μ’ εκατομμύρια θυσίες, κι έτσι, ό,τι κι αν  γίνει, ποτέ δεν θα σταματήσει να μαχαιρώνει το σκοτάδι.

«…Το δικό μας αστέρι/ παιδί του ήλιου είναι./ Σαν το κοιτώ κάθε φορά/ λαμπρότερο το βλέπω,/ κι αν τα σύννεφα/ μας το στερούν κάποια φορά/εμείς Βοριάδες γινόμαστε /και σε φυγή τα τρέπουμε….»  γράφει στο ποίημα «Το δικό μας αστέρι» της σελ:66 .

Ο ποιητής, έχει μάθει να τραγουδά της ζωής το ομορφότερο τραγούδι, γιατί , ό,τι η εμπειρία της ζωής του χάρισε, μας το προσφέρει, παλεύοντας να νικήσει   το άδικο, τον πόνο, τη δυστυχία. Ήλιος ανατέλλει, ήλιος δύει,  κι αυτός πάντα στην τροχιά του αγώνα. Αγωνιστής άνθρωπος της αγάπης, της προσφοράς, του δικαίου, της δημιουργίας, της ειρήνης. Ξέρει να μοιράζεται, ξέρει να νικά τη φθορά του μυαλού, με κηδεμόνα τη δύναμη της δημιουργικής σκέψης, διαιωνίζοντας την αντίστασή του στο άδικο και στο ψέμα!

Από καρδιάς εύχομαι, καλοτάξιδα τα βιβλία του, Υγεία και  Καλή επιτυχία!

«Άξιον Εστί η αντίστασή του στο Άδικο και στο Ψέμα!»

Μακάρι, το άστρο του,  να μείνει αθάνατο και να συνεχίσει να μαχαιρώνει το σκοτάδι!

 Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου 2019

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ με θέμα : Η Διαδρομή της Λογοτεχνίας στην Πατρα

Η  Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.) και η Εταιρία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος (Ε.Λ.ΝΔ.Ε), με την συμμετοχή και  ευγενική χορηγία της «Στέγης Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς» διοργανώνουν Λογοτεχνική Ημερίδα  στην Πάτρα  με Θέμα: «Η Διαδρομή της Λογοτεχνίας και στην Πάτρα» όπου θα πραγματοποιηθεί την  23^ηΝοεμβρίου, ημέρα Σάββατο, στην αίθουσα  του μεγάρου «Λόγου και Τέχνης», Πλατεία Γεωργίου (Δίπλα στο Δημοτικό Θέατρο) της ΠΑΤΡΑΣ -Πέρας προσέλευσης  6.30 μ.μ. ακριβώς.

…………………………………………………………………………………………………..

Χαιρετίζουν : Κώστας Καρούσος Πρόεδρος της Ε.Ε.Λ. και Λεωνίδας Μαργαρίτης Πρόεδρος της Ε.Λ.ΝΔ.Ε.

Εισηγητές :

Σοφία Στεφανοπούλου Μέλος Δ.Σ. «Σ.Γ.Κ.Παλαμάς»

Καπετά Γιώργης Σπηλιώτης, ποιητής, συγγραφέας

Σωτήρης Νικολακόπουλος Δοκιμιογράφος,  Ποιητής, 

Συντονίζει : O Σωτήρης Νικολακόπουλος

  

Με ιδιαίτερη εκτίμηση: Το Προεδρείο της Διοργάνωσης

Θα τιμηθούν για την προσφορά τους στην Λογοτεχνία οι :

 Λεωνίδας Μαργαρίτης Δικηγόρος, Συγγραφέας , πρόεδρος της Ε.Λ.ΝΔ.Ε. 
Λάμπρος Βρεττός  Εκπαδευτικος, Ποιητής, Συγγραφέας, Δοκιμιογράφος.   
Αθανάσιος Στεφανόπουλος, Ιδρυτής και Πρόεδρος της «Στέγης Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς».

-         

Το μουσικό κουαρτέτο θα διευθύνει ο συνθέτης Γιώργης Μαρινάκης Ποιητής  Γ.Γ. της Ε.Ε.Λ. με μελοποιημένη  από τον ίδιο, ποίηση του Κωστή Παλαμά.

Στο πιάνο ο συνθέτης

Παίζει φλάουτο η Αλεξάνδρα Καμινιώτη

Τραγουδούν οι :  Σοφία Κοτταδάκη,  Μετζο Σοπράνο Δημήτρης Κλειδάς.

                 

Μέγας χορηγός η «Στέγη Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς» 
Προσφορά του Χώρου της εκδήλωσης, ο Δήμος της Πάτρας
Χορηγός Επικοινωνίας  η Ε.Ρ.Τ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ