Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2022
Νοηματική προσέγγιση της ποιητικής συλλογής: «Περίπατος στο μισό σκοτεινό της πολιτείας » του Αλέξανδρου Πλάτων Δέλτα, Αθήνα , 2021. Της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Νοηματική προσέγγιση της ποιητικής συλλογής: «Περίπατος στο μισό σκοτεινό της πολιτείας » του Αλέξανδρου Πλάτων Δέλτα, Αθήνα , 2021.
Της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Το να συλλαμβάνεις την ηχώ της Γης και των Ανθρώπων προσπαθώντας να την μεταλλάξεις σε προσευχή, δεν είναι εύκολο πράγμα! Χρειάζεται να έχεις αντένες ανοιχτές‧ να αφουγκράζεσαι και ν’ ακούς‧ να οραματίζεσαι και να βλέπεις‧ να σιωπάς και ν’ αφήνεις την έσω φωνή να σου σπάει τα τύμπανα. Να ‘χεις τη δύναμη να οργώνεις τη σκοτεινή πλευρά της πολιτείας εξανεμίζοντας τα σκοτάδια, ρίχνοντας φως στους δυσπρόσιτους μονόδρομους!
«Περίπατος στο μισό σκοτεινό της πολιτείας» ονομάζεται το καινούργιο πόνημα του Αλέξανδρου Πλάτων Δέλτα, μια ποιητική συλλογή η οποία εκδόθηκε από τον ίδιο τον ποιητή, το 2021 στην Αθήνα. Ανθολογημένη με 28 ποιήματα-28 κραυγές, σαν να περνά η ψυχή από κατακόμβες και συρματοπλέγματα αγωνιώντας να βρει φανοστάτη και λιμάνι στην υποτονικά φωτιζόμενη καθημερινότητα.
Εδώ, ο ποιητής, ανοίγει τα χαρτιά του. Με την ωραιότητα της απλότητας παίρνει θέση και μιλά για ανθρώπινες αξίες, περιβάλλον, θεσμούς και ελευθερίες. Με τους στίχους του γεμίζει φως το γκρίζο της ανθρωπότητας. Μιλά με γλώσσα κοφτερή σαν ξυράφι.
Με συνταξιδιώτες τους στίχους του θα περιπλανηθούμε σε πολιτείες και νεκρά πελάγη‧ θα ακούσουμε τους τριγμούς και τους αντίλαλους της έσω φωνής του και σε σπασμένο καθρέφτη θα καθρεπτιστεί το μέσα μας τέρας γιατί συνηθίσαμε την καίρια παραμόρφωση… Θα μυρίσουμε τις ευωδίες και τις δυσωδίες που αφήνουν οι άνθρωποι πίσω τους… Θα ακολουθήσουμε την αλύτρωτη ψυχή του ποιητή να ιχνηλατεί πολιτισμούς, ήθη κι έθιμα και θα μοιραστεί μαζί μας θυμοσοφίες που αποκόμισε σπάζοντας τη σιωπή του σε χίλια κομμάτια από τη στιγμή που ξεκίνησε να αραδιάζει τις εποικοδομητικές σκέψεις του στο χαρτί.
Νιώθει ασήμαντος και μικρός, ο ποιητής… μα καταπιάνεται με την ποίηση επειδή θεωρεί την ποίηση πηγή της αυθόρμητης αθωότητας που αναβλύζει δυνάμεις επαναστατικές. Μέσω της ποίησης τού δίνεται η δυνατότητα να ξεφορτωθεί τα περιττά και να κρατήσει για τον εαυτό του τα αναγκαία: Μια φέτα ψωμί‧ την αγάπη των παιδιών και το έσω δάκρυ… αυτό που διαπερνά τις σκέψεις του και τις μετουσιώνει σε φως που του δείχνουν το δρόμο.
Αυθεντικός, με γλώσσα λιτή, τα βάζει με τον εαυτό του κι αυτοσαρκάζεται:
«Αχ, καημένε ποιητή/σαν τον κυνηγό που το θήραμά του/ μες τα σύννεφα ψάχνει, /έτσι κι εσύ μες από στίχους/ την αγάπη ψάχνεις για να βρεις» μας λέει στο ποίημα «Φωνές μες απ’ τον καθρέπτη» της σελίδας 15.
«Με τη ματιά στον ήλιο» αρνείται να μπει στην ανθρώπινη κρεατομηχανή και στ’ όνομα ν’ αλεστεί της διαπλοκής και των οικονομικών συμφερόντων. Η αντίσταση, όπου επάνω της στηρίζεται, είναι από τη μια τα όνειρα κι από την άλλη οι κραυγές των παιδιών που υποφέρουν.
Επίσης, ο ποιητής Αλέξανδρος Πλάτων Δέλτα, δέχεται θαρραλέα και με παρρησία τ’ αποτελέσματα των έργων του.
Με τους στίχους του σκιτσάρει και σκιαγραφεί το πρόσωπο της σύγχρονης κοινωνίας κι τον τρόπο ζωή της: «Τώρα, που τα όνειρά σου/ βίασαν τη ζωή και τις σκέψεις σου./ Τώρα που η πηγή της ζωής- το δάσος- φεύγει/ εσύ μην κιοτέψεις. Βγες στον εξώστη και άκου τον τελευταίο ψίθυρο του δάσους που σε χαιρετά…». Ο λόγος του εξωστρεφής, βαθύς κι ώριμος αναγεννά τη μυστική φωνή μέσα μας, διευρύνει τη γνώση και συντηρεί την πάλη! Μας θέλει κοντά του, δυνατούς! Σαν ευχή ακούγεται η παράκληση: «Μην κλάψεις σαν τον νεκρών τις χήρες./ Μην παρακαλέσεις τον χάρο», που μας καταθέτει με παρρησία στο ποίημα «Αποχαιρέτα το δάσος» της σελίδας 20.
Κάνοντας ανατομία στο σηψαιμικό σώμα της κοινωνίας προβλέπει γκρίζες ανατολές.
Κόλακες πολεμιστές, της ρητορικής και τέχνης του λόγου, φορώντας λαιμοδέτες να εξασκούνται στην οσφυοκαμψία και το χειροκρότημα… Πολλά συμβαίνουν καθώς συνεχίζεται ο «Περίπατος στο μισό σκοτεινό της πολιτείας »… Οι άνθρωποι από παντού κυκλωμένοι από άτρωτους δαίμονες όπου με επιμονή τυλίγουν και ξετυλίγουν κάθε αιμορροούσα πληγή τους με αβάσταχτο πόνο… Εντούτοις, στο «Ροκ της επόμενης μέρας» μας θέλει όλους εκεί! Να ενδιαφερθούμε‧ να ξεβολευτούμε‧ ν’ αντισταθούμε‧ ν’ αντιδράσουμε. Να συμμετάσχουμε ενεργά στον αγώνα. Το μισό σκοτεινό του δρόμου έχει φυλακισμένη την αγάπη… την ελπίδα… τη ζωή… αναμένοντας όλους εμάς να μοιραστούμε όλες τις αγωνίες, να νοιαστούμε να δομήσουμε με νέα οράματα το μέλλον. Όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή και δεν πρέπει να κυβερνιόμαστε απ’ ένοχη σιωπή. Ο αγώνας πρέπει να ‘ναι ο οδηγητής μας! Έτσι κι αλλιώς, στην «Τρικυμία» προσπαθούν όλοι να σωθούν. Προστάτεψε και προστατέψου από την υποταγή στο σκοταδισμό! γιατί… ο σκοταδισμός, καλλιεργεί το μίσος. «…Στο ιεροραφείο του ιερατείου/ -εκεί στη Νίκαια της Βιθυνίας/ φορεσιά μαύρη του ετοίμασε/ πλεγμένη και επεξεργασμένη/ από νήματα μίσους» θα μας επισημάνει ο Α. Π. Δέλτα στο ποίημα του «Σκοταδισμός» της σελίδας 77.
Ριζοσπαστική κι ανθρώπινη η ποίησή του τα βάζει με το αρρωστημένο κατεστημένο:
«Κάποιοι με στρατιωτικές στολές τις πέτρες ακονίζουν / μυτερές να γίνουν/ σκοτώνοντας τον αδελφό.» κι αναρωτιέται ο ποιητής αν υπάρχει δικαιοσύνη για τους αδελφοκτόνους. Στην ερώτηση «Ποιος τιμώρησε τον Κάιν;» ακόμα περιμένει την απάντηση…
Άραγε, στο άλλο μισό της πολιτείας, στο άλλο ελπιδοφόρο μισό του υπάρχοντος κόσμου, θα μπορέσουμε να βρούμε λυχνία φωτός να ψάξουμε την αγάπη, την ελπίδα και το όραμα ενός καλύτερου μέλλοντος, χωρίς τα παιδιά να παίζουν με σύριγγες και όπλα; Θα μπορέσουμε να αλλάξουμε το καιροσκοπικό πρόσωπο της κοινωνίας σε μια κοινωνία θεραπευμένη από τις σαπισμένες ιδέες; Θα μπορέσουν οι ψυχές να απαλλαγούν από πληγές και μπαλώματα, μακριά από βία και στόματα που ουρλιάζουν αναζητώντας «Νέμεσις»;
Δυστυχώς, ο φόβος θρέφει και ποτίζει το σκοτάδι…
Ευχαριστώ από καρδιάς τη Θεώνη- κόρη του ποιητή, για την τιμητική προσφορά του βιβλίου.
Υγεία και κάθε καλό στην ίδια και σε όλη την οικογένεια!
Καλές εμπνεύσεις στον κύριο Αλέξανδρο Πλάτων Δέλτα και να χαίρεται ό,τι αγαπά!
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Συγγραφέας- εικαστικός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)