ΣΠΑΡΑΓΜΑ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΣΠΆΡΑΓΜΑ

 

(Λένε πως, τα ωραία ποιήματα είναι γραμμένα με όμορφα λόγια...

με λόγια που σου χαϊδεύουν τα αφτιά όταν τα ακούς ή όταν  τα διαβάζεις...

μα βαρέθηκα να ωραιοποιώ τον πόνο για να τον κάνω πιο υποφερτό.... )

 

Κόκκινος ποταμός το σώμα μου‧
ανάσαινε το αίμα των προγόνων‧
βυθισμένο στο αιμοφόρο δίκτυο
μιας πανάρχαιας μήτρας,
πήρε σάρκα και οστά.

Πεινούσα κι αίμα στάλαζαν οι ρώγες της μάνας μου.

Διψούσα και δαγκωνόμουν …

Κι αργότερα...όταν ορκίστηκα στα άρματα της ζωής: 

με ύδωρ και αίμα ζύμωνα τον άρτο τον επιούσιο  

τρέφοντας τη γενιά μου!

ωσότου αρρώστησα...
κι αφαίμαξη ξεκίνησαν να κάνουν οι βρικόλακες
να διώξουν την αρρώστια!..

Πετσόκοψαν τη σάρκα μου‧

ρούφηξαν το αίμα μου

και μ’ άφησαν  επί ξύλου  κρεμάμενο

με  τις πλευρές του θώρακά μου εκτεθειμένες 

σε μια αράχνη 

να πλέκει τον ιστό της  στο σημείο της καρδιάς...

 

Σάββατο, 27 Ιανουαρίου 2024

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Μια εικαστική δημιουργία της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη συνοδευόμενη από στίχους

Σπουδή στον Gauguin Paul Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη «ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ MADELAINE BERNARD»

Σπουδή στον Gauguin Paul

Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΗΣ MADELAINE BERNARD»

 

 ATITΛΟ

Σκύβω ευλαβικά

να ρουφήξω τη δροσιά

από του γιασεμιού τον κλώνο!

 

Μυρωμένους δρόμους να διαβώ

Ύμνους να σκαλίσω στης ζωής τα καλντερίμια.

Να αφουγκραστώ της αθωότητας τον καλπασμό!...

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ένα "World Gogyoshi" της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Αυτοπροσωπογραφία Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ένα "World Gogyoshi" της

Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Χάθηκα στην έρημο κι ονειρεύτηκα μια όαση.

Κοιμήθηκα στη λάσπη και ξύπνησα αντικρίζοντας τον ήλιο.

Πείνασα κι αντάμωσα ένα δέντρο φορτωμένο καρπούς.

Δίψασα κι άνοιξαν οι πόρτες του ουρανού.

Κρύωνα κι ονειρεύτηκα να με σκεπάζει το υφαντό της μάνας μου. 

 

HOPE DIES LAST a "World Gogyoshi"

 

I got lost in the desert and dreamed of an oasis.

I fell asleep in the mud and woke up facing the sun.

I was hungry and picked a tree laden with fruit.

I was thirsty and the doors of heaven opened.

I was cold and dreamed that my mother's cloth was covering me.

 

Μaria Kolovou Roumelioti

 

«ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ

 

Μια πεταλούδα η ψυχή

στους οπωρώνες του κόσμου

αναζητά την ομορφιά  

να τρυγήσει το νέκταρ.

Η χρυσαλίδα δεν ξαναμπαίνει στο κουκούλι της!

Μια φορά γεννιέσαι!

αδειάζοντας της μάνα σου τη μήτρα.

Γυμνός βγαίνεις στη Λεωφόρο  του Σύμπαντος.

Σε κυκλώνει το καυτό αίμα της γαστέρας  και ξυπνάς.

Μαγεύεσαι τη θαλπωρή της ανάσας.

Παίρνεις μαθήματα ζωής.

 

Αχ και να μπορούσαμε  

να κάναμε τον Άδη να σκάσει απ’ τη ζήλια του‧

να θανατώναμε τη φθορά‧

αιωνία να ζούσε η καλή μνήμη!

Η Τιτανομαχία αντέχει ως τις μέρες μας…

Ποτέ δεν κλείνουν  οι Πύλες του Άδη!

Πώς να περάσουμε  τις συμπληγάδες δίχως απώλειες;  

Δίχως το τσάκισμα των φτερών;

Μόνος θα κολυμπήσεις τα αρχαία νερά της Αχερουσίας…

Κραυγάζοντας μετ’ οδύνης  θα διασχίσεις

τον Κωκυτό ποταμό,

τον παγωμένο Αχέροντα

και τον φλεγόμενο Πυριφλεγέθοντα

απ’ την ζωή ως τον θάνατο!...

Πέμπτη, 11 Ιανουαρίου 2024

"Για να πιάσεις την οδό Παραδείσου πρέπει πρώτα να περάσεις τη λεωφόρο της Κολάσεως"  από το βιβλίο μου, ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ, εκδόσεις Το Δόντι, 2022.

Μαρία Κολοβού Ρουμελίωτη 

ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ αγαπητοί μου φίλοι! Αδειάστε την ψυχή σας από κάθε άσχημη σκέψη και γεμίστε την με αγάπη! Η αγάπη είναι η ειρηνοποιός δύναμη που φέρει την ευτυχία.

 

ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ αγαπητοί μου φίλοι!
Αδειάστε την ψυχή σας από κάθε άσχημη σκέψη και γεμίστε την με αγάπη! Η αγάπη είναι η ειρηνοποιός δύναμη που φέρει την ευτυχία.

ΓΡΑΜΜΑ- ΠΡΟΣΕΥΧΗ στον Άγιο Βασίλη

Άγιε Βασίλη, θαυματουργέ,
προστάτη, πρωταφέντη,
κάνε για τούτη τη χρονιά
το θάμα το μεγάλο:
Να δούνε τα ματάκια μας
σε μια αγκαλιά τον κόσμο
να σταματήσει ο σκοτωμός
και το κακό της ζήσης‧
να μη πεινάνε οι φτωχοί
να χουνε όλοι στέγη
και οι αρρώστιες οι κακές
να αφανιστούν στον Άδη!

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη