 |
Ο πίνακας είναι από αναζήτηση στο διαδίκτυο
|
Φθινοπωρινή εικόνα
Με μια
γερή νεροποντή κατέφτασε το φθινόπωρο.
Φούσκωνε
και ξεφούσκωνε, ανταριασμένο.
Με
καπνισμένο πρόσωπο απ’ τη φωτιά …
Με λιμασμένα
μάτια.
Ξεθύμανε το
θυμό του!
Κοίταξε
εχθρικά την απονιά μας
πριν προλάβαμε
να το καλωσορίσουμε.
Πότισε ως
το κόκαλο τη δίψα μας με τα αποκαΐδια.
Άνοιξε δρόμους
να ξεπλύνει τη ντροπή…
Ποτάμια με
οργή, για να καλμάρει τα καπρίτσια μας.
Κι εμείς μ’
αξίνες και με φτυάρια
σκοτώναμε το
παράπονό του…
Τα βάλαμε
με θεούς και δαίμονες
ρίχνοντας
τα τοξικά μας βέλη‧
παρακούοντας
της Γαίας το κλάμα το ακατάπαυστο,
σηκώσαμε χέρι
για να τους κοπανίσουμε…
Όλους με
τη σειρά… Παραβλέποντας τους ενόχους.
Μα εκείνο,
πιο δυνατό,
σαν τη
Λερναία Ύδρα
μας έριξε στα λασπόνερα, για να μας συνετίσει.
Τετάρτη, 6 Σεπτεμβρίου 2023
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
