Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2021

«ΑΠΡΟΣΩΠΑ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Ταξίδι στην αρχαία Ελλάδα: Ο Μύθος του Οιδίποδα και της Σφίγγας 

ΑΠΡΟΣΩΠΑ

 

Της Σφίγγας αίνιγμα, ο άνθρωπος! 

Με βρόγχους κυκλωμένη η πορεία.

Αλλάζει πρόσωπο σαν τον ανεμοδαρμένο Μάρτη.

Πολλάκις δύσπνοος  απ’ την αντάρα της ομίχλης

καθηλώθηκε, νεφελοσκέπαστος… 

Κεραυνοβολημένος σκοντάφτει, τα βήματα του παραβλέποντας‧

το ουράνιο τόξο στο βάθος του ορίζοντα που αναγγέλλει τη Θεία συμφωνία  με ολάκερο το Σύμπαν.

 

Αφέθηκε στην πλημμυρίδα των καιρών.

Σαν  καρυδότσουφλο  στις συμπληγάδες του χθες και του αύριο

αγνοώντας την ύπαρξη της στιγμής  συντελεί τον αφανισμό του…

 

Παραγνώρισε τους κινδύνους…

Πόντο  πόντο σύρθηκε  από τα έγκατα της γης.

Με  νύχια και με δόντια κρατήθηκε  χιλιάδες σκαλοπάτια διαδρομής

έως ότου  εχάθη  ο λογαριασμός και το  λογάριασμα.

Του κόπηκε η ανάσα  στο πρώτο αντίκρισμα φωτός.

Κεραυνοβολήθηκε! Τυφλώθηκε…. κι έτσι τυφλός πια πορεύεται

στην άτρωτη πραγματικότητα, ετοιμάζοντας χρονοβόρα,

σιγά σιγά  τον επαναπατρισμό στη μήτρα  που για  αιώνες τον έτρεφε….

 

Τετάρτη, 6 Ιανουαρίου 2021 

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021

ΙΝΔΙΆΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ποίηση του Γιάννη Πανούση.

14nipamp's blog » Αρχεία Ιστολογίου » Πρόβλημα στο Ινδιάνικο Χωριό 

 ΙΝΔΙΆΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ

Το μαύρο νερό της πηγής
δάκρυ πένθιμο της Γης
που θρηνεί γονατιστή
σαν τη μάνα του ληστή
τα λαβωμένα τα κορμιά
τα καμένα τα σπαρτά
και την όξινη βροχή
στην κάνη του κατακτητή


Κίτρινο του κάκτου υγρό
αφιονίζει το στρατό
που κρατάει το ντουφέκι
και χτυπά μ’αστροπελέκι
τα ξυπόλητα παιδιά
τα γυμνόστηθα κορμιά
τ’ Αρχηγού την κεφαλή
το τοτέμ και τη φυλή


Το κόκκινο του δειλινού
άδικο αίμα του χαμού
που δεν άφησαν να ζήσει
ούτ’ η πίστη, ούτ’ η φύση
βουβάλια κι αλόγατα
μαύρα σκυλιά και πρόβατα
ένα γίναν με τη γη
πριν χαράξ’ η ροδαυγή

Καταχνιά μέσ’στα λειβάδια
μάτια, χέρια στα σκοτάδια
που και να κλάψουν δεν μπορούν
για όσους χάσαν κι αγαπούν
πρόσωπα χιλιοβαμένα
στόμα,χείλια σφραγισμένα
νέους αρχίζουνε νέους χορούς
σπονδή σ’ αμίλητους θεούς

Η λευκή η γερακίνα
κι η ξανθή η λιονταρίνα
που δεν σκιάζονται τ’ ακόντια
με κοφτερ’ άρπαξαν δόντια
τους βέβηλους τους κυνηγούς
τους άσπλαχνους τους στρατηγούς
και τους ρίξαν στο ποτάμι
για όσα είχανε κάμει

Το παιδί πλάϊ στη λίμνη
ρωτάει τη γιαγιά Σελήνη
που την φιλάει ο Ουρανός
και την τρέμει ο κεραυνός
αν θα λαλήσουν τα πουλιά
αν ξανανθίσουν τα φυτά
χωρίς να τους ρίχνουν σφαίρες
και να κλαίνε οι μητέρες

Καπνίζ’ ο γέρος ο σοφός
''δεν είναι ο λύκος ο κακός"
μηνάει στο μικρό παιδί
δίνοντάς του συμβουλή
''Αν το χώμ’ αφουγκραστείς
και τ’ αστέρια αν διαβάσεις
ποτέ δεν θα χρειαστείς
τον κόσμο σου να χάσεις"

Γιάννης Πανούσης 

(Από το περιοδικό "ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ", 32ο  τεύχος - σελ: 37.)