 |
Η ίδια η φύση έρχεται ως λυτρωτής από τα δεινά, με τη δύναμή της που πηγάζει από το θεϊκή της προέλευση. Στο ομώνυμο διήγημα «Το Χρυσάφι της Γης μου» τίτλος που ονοματίζει και το βιβλίο, φαίνεται η σημασία της φύσης – γης με τη συγγραφέα να σημειώνει: «Η Γης είναι χρυσάφι! Όσο την προσέχεις, τόσο περισσότερο σ’ ευλογεί. Σε ξεδιψάει με το καθάριο δάκρυ τ’ ουρανού κι από τις φλέβες της ξεχύνονται οι σπόροι της ζωής». Η συγγραφέας ίσως παραλληλίζει την πατρώα γη με το λιθόστρωτο του ελληνικού πολιτισμού, με τα διδάγματα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και των Βυζαντινών χρόνων, της Ορθοδοξίας και της αγάπης, για ένα Έθνος που ιστορεί από τις αμμουδιές του Ομήρου, φτάνοντας ως τις μέρες μας, 3000 χρόνια ιστορικής συνέχειας, οι σπόροι είναι οι ιδέες, τα ιδανικά, οι αξίες, που αν μπολιαστούν σωστά θα φυτρώσουν φυτά, καρποφόρα δένδρα, δάση για να προσφέρουν στον Οικουμενικό πολιτισμό, το απαραίτητο οξυγόνο, όπως έπρατταν στο παρελθόν και θα συνεχίζουν να κάνουν.
Κι όλα είναι γεμάτα από την αγάπη της για τον τόπο της, την θρησκευτική της πίστη, την μύησή της στην παράδοση και στην ιστορία, τη συμπάθειά της για τον άνθρωπο, ως ψυχοπνευματική οντότητα.
Η Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη γεννήθηκε στη Βουλιαγμένη Ηλείας. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάτρα όπου σπούδασε και παντρεύτηκε και δημιούργησε τη δική της οικογένεια. Εργάστηκε για είκοσι τρία χρόνια στον τομέα της Υγείας ως Νοσηλεύτρια σε μονάδα νεογνών.
Απ’ τη νεανική της ηλικία ασχολείται με τη ζωγραφική και τη συγγραφή. Έχει παρακολουθήσει ανελλιπώς τέσσερα χρόνια μαθήματα σχεδίου και χρώματος σε ιδιωτικά καλλιτεχνικά εργαστήρια πλάι στον αείμνηστο γλύπτη και ζωγράφο Χαράλαμπο Θεμιστοκλέους, στον Κλεομένη Κωστόπουλο και στη Δήμητρα Βαγενά. Έχει μελετήσει Παιδική Ψυχολογία και Ιστορία της Τέχνης.
Είναι ενεργό μέλος λογοτεχνικών περιοδικών, της Διεθνής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών, της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας, του Ελληνο-Αυστραλιανού Συνδέσμου Μελβούρνης, των Νέων Καλλιτεχνών Πάτρας και του Φυσιολατρικού Συλλόγου Πατρών.
|