«ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ» στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ       

Τις  άτολμες ώρες

νεκρώνονται  τα όνειρα και  μένουν οι εφιάλτες

αναποδογυρίζοντας τον κόσμο. 

 

Και οι στιγμές ανυποψίαστα

αδρανείς αναμένουν ανάσταση

φυλάγοντας κάτω απ’ τις φτερούγες ένα ολόλευκο 

νεκρό περιστέρι.

 

Τα χρόνια γεννούν 

κοπάδια ανθρώπων φυλακισμένα 

στις σαρκοφάγους της φθοράς να κεντούν 

το σάβανο της ατελέσφορη ζωής.

 

Αυτά τα λεπτά χρονο -διαστήματα έπρεπε να ‘ναι 

ατελεύτητες ώρες δράσης.

Αιώνες μακρόβιοι, χρόνια  μακραίωνα κοπιαστικά

για να ριζώσουν  στον κορμό της ανθρωπότητας  

οι φωτοστόλιστες φτερούγες των αγγέλων. 

 

 Δευτέρα, 30 Απριλίου 2012

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 

 

«ΚΑΤΩ ΑΠ’ Τ’ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» ένα "World Gogyoshi" της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΚΑΤΩ ΑΠ’ Τ’ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κάποιοι δίνουν    τα χέρια και  κατεβαίνει  ο Θεός στη Γη

Κι  ανθίζουν οι αμυγδαλιές το καταχείμωνο

Οι Δαίμονες φοβήθηκαν τους κεραυνούς του Δία

Κόπασαν  να πριονίζουν το Δέντρο της Ζωής

Κι αντίκρισαν τον Ήλιο να φωτίζει όλο τον κόσμο! 

Παρασκευή, 16 Ιουλίου 2021

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

UNDER THE VIGILANT  AYE OF THE GOD

Some men give a hand to each other and  God is coming to the  Earth

αnd the almond trees bloom in the middle of the winter.

The Demons have  been afraid the lightning of Zeus and

Τhey stopped sawing the Tree of Life

Αnd then, they saw the Sun illuminating the whole world!

Friday, July 16, 2021

Maria Kolovou Roumelioti

 

 

ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΠΑΘΟΣ

 

ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΠΑΘΟΣ

Δαιμόνιο πάθος, της υλικής υπόστασης αμάρτημα:

αναίρεσες τους δίκαιους  κανόνες και μέθυσες τον Διόνυσο 

οδηγώντας  μια βασίλισσα Αριάδνη στο ακρογιάλι του  Έρωτα

χαρίζοντας στεφάνι ηδονής

με της φωτιάς τις φλόγες πλανισμένο!

 

Σου τραγουδά η λύρα του Απόλλωνα

κι  άσματα πλημμυρίζουν τις χορδές σου 

ταράσσοντας τις δώδεκα παρθένες του ναού

που μένανε στητές στα ολόλευκα ντυμένες 

προσμένοντας στιγμές μοναδικές. 

 

Μαζεύεις των ανθέων γύρη.

Τα χέρια των αισθήσεων απλώνεις.

Το στέρνο του εραστή σου εκτοξεύει

πρωτόγονες ορμές.

 

Η ψυχή άγρυπνη ξεφαντώνει 

αφήνοντας χαιρετισμούς μετέωρους

στης πρώιμης ωρίμανσης τους κήπους.

 

Δαιμόνια πλάνη έγινε το άγγιγμα της ένωσης 

οδηγώντας έναν ακόμα Αδάμ στην πυρά της κολάσεως

χάνοντας για πάντα την Εδέμ της γαλήνης του! 

 

Στους κήπους του παραδείσου απογύμνωσες 

τα θελκτικά στήθη της Λητούς, 

τα μαύρα φεγγάρια του δαιμόνιου πάθους σου,

τολμώντας να  λύσεις το αίνιγμα της συζυγικής κλίνης

με το φίλημα του κύκνου!

 

Γλυκόπιοτο κρασί του έρωτα, μες το ποτήρι των εραστών

με εκχύλισμα βοτάνων μυρωμένο:

μαργαριτάρια φέγγουν οι ουρανοί

ισόποσα όταν μοιράζεσαι και πίνεσαι,

μα ανέμους αιολίζεις όταν το πάθος 

σαν τη μελάνη της σουπιάς θολώνει και σκοτώνει...

 Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη