Μικρή κριτική στην νέα
εργασία της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη «ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ».
Τα πεζογραφήματα της
Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη που εκδόθηκαν
πρόσφατα από τις Εκδόσεις ΔΟΝΤΙ σε βιβλίο που φέρει τον τίτλο «Στην κατακόμβη της σαρκός», αποτελείται από τρία μέρη και
συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του
αναγνώστη.
Τα πεζογραφήματα του πρώτου μέρους, κατά την γνώμη μου εντάσσονται σε μεγάλο
βαθμό αν όχι κύρια, στην υπαρξιακή φιλοσοφία του Σ. Κίρκεγκωρ, και μάλιστα σ’ αυτήν της «Χριστιανικής υπαρξιακής
φιλοσοφίας». Γενικότερα όμως εντάσσονται
στην ιδεαλιστική φιλοσοφία όπου το πνεύμα ή ο θεός είναι το πρώτο και
όλα τα άλλα, σύμπαν, ζωή κλπ είναι
δημιουργήματα του θεού.
«Ευχαριστώ τον θεό που με δημιούργησε που μου έδωσε ζωή και ζω», μας λέει η συγγραφέας στον «Αντί
προλόγου» κείμενό της. Στην υποκειμενική της μορφή αυτή η θέση μας το λέει ξεκάθαρα: Το νούμερο ένα, είναι η
αδιαφιλονίκητη πίστη προς τον δημιουργό. Κι από εκεί αρχίζει κι από εκεί
τελειώνει, ο αδιάκοπος αγώνας του
ανθρώπου στην ζωή, την εξέλιξή του, την πρόοδό του, την αμαρτία του, την
δυστυχία του, την ευτυχία του και πιο πολύ για την σωτηρία του, αλλά και για
την σωτηρία της ψυχής του, εντάσσονται στο πόσο ο Άνθρωπος υπάκουσε ή υιοθέτησε
ή παραβίασε τις εντολές του Κυρίου.
Από την άλλη έχουμε στα πεζογραφήματα πάρα πολλές υπαρξιακές τοποθετήσεις ή
αναζητήσεις. Οι συμπαντικές συμπεριφορές συνδέονται στενά μ' αυτές τις
χριστιανικές. Σχεδόν σε όλα τα πεζογραφήματα του βιβλίου συναντάμε να κυριαρχεί
ο φόβος, η θλίψη, η αφύσικη ζωή τ' ανθρώπου.
Η επιδιωκόμενη ελευθερία τ' ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο από την ελευθερία της
βούλησης αλλά μέσα στα πλαίσια της χριστιανικής φιλοσοφίας. Η ύπαρξη στην
κοινωνική ζωή συνδέεται άμεσα με το εγώ και οι αποφάσεις -καλές ή κακές
- κοστολογούνται με βάση το εγώ. Ακόμη και για την λύτρωσή του ή όχι είναι μια
ατομική υπόθεση στα πλαίσια βέβαια όπως τονίσαμε του συμβιβασμού της υπαρξιακής
φιλοσοφίας και αυτής της χριστιανικής.
«…Νιώθω την ευλογία της
Ύψιστης Επιλογής να ζήσω ελεύθερος την σκλαβιά μου ζώντας ως μαθητής του Αφέντη μου…».
………………………………………………………
«…Θα 'χουν σωπάσει οι
κραυγές που άφησα πίσω: βουτηγμένες στη μέριμνα της Αιώνιας Σιωπής θα
ημερεύουν…».
………………………………………………………..
«… Πρέπει να νικήσω τον
φόβο! Ή εγώ θα σηκώσω ανάστημα ή αυτή θα
κατέβει, για να βρει η ψυχή την ισορροπία της…».
……………………………………………………….
«…Μάζευα ανάσες μέσα απ’ τη ρωγμή του τάφου μου και βαλσάμωνα
πνοές μου να μην σβήσουν…».
……………………………………………………….
«…Γιατί ο Μεγάλος Θεός,
ελεύθερους θέλει τους ανθρώπους δίχως λουριά στους ώμους, δίχως ζυγό! Τα
υποζύγια, ανθρώπων έργα είναι!».
……………………………………………………….
«…Πλησίαζε η ώρα της
εκτέλεσης. Ένιωθε τον δήμιο να τον πλησιάζει…». «…Να κρυφτώ! Να κρυφτώ! Φώναζε
μυστικά δίχως να τον ακούσει κανένας».
«…Κάθε σταυρός κι ένα
όνομα. Ένα όνομα γραμμένο στο πινάκιο της ματαιότητας…».
«…Το Σύμπαν είναι η Κεφαλή της ύπαρξης…» (Ύπαρξη= η πνευματική ζωή του
ανθρώπου. Κίρκεγκωρ)
……………………………………………………
«… Προσευχηθείτε! Να
ακουστεί ο Αιώνιος θρήνος μου. Να κοχλάσουν τα σπλάχνα της Γης. Να ανέβη στα νέφη
η εικόνα μου, να ενωθεί με την Ουσία των καιρών!..».
……………………………………………………
«…Μέρα μπαίνει …μέρα βγαίνει…ίδιος πάντα ο δρόμος μου. Ίδιος πάντα ο Γολγοθάς μου…».
………………………………………………………..
«…Με δακρύβρεχτες
προσευχές εκλιπαρώ τον θεό και Πατέρα μας…».
Η Μαρία Κολοβού
Ρουμελιώτη προσπαθεί με τα πεζογραφήματα του πρώτου μέρους να μας πείσει πως
ένας καλύτερος κόσμος θα δημιουργηθεί αν ακολουθήσουμε τα διδάγματα της
χριστιανικής πίστης, που με την σειρά του ο άνθρωπος σαν άτομο θα γίνει
καλύτερο. Κατά τα άλλα η αριστουργηματική πλοκή που συναντούμε στα
πεζογραφήματα αυτά μας αφήνουν άφωνους αφού τα περισσότερα είναι αγκαλιασμένα
περισσότερο με την φιλοσοφία παρά από
όποια αφήγηση ή διήγηση. Το δεύτερο μέρος των πεζογραφημάτων εκφράζεται με 7
επιστολές της Εύας προς τον Αδάμ γενικότερα επτά επιστολές της γυναίκας
οποιανδήποτε εποχής προς τον άνδρα σε μια προσπάθεια συμφιλίωσης και μετάνοιας
προκειμένου να εισέλθουν ξανά και πάλι
στον παράδεισο. Μια διασκεδαστική θα έλεγα αφήγηση που κρύβει όμως το
συνταρακτικό της προετοιμασίας για την επερχόμενη κρίση.
Και στο τρίτο μέρος του βιβλίου κορυφώνεται η αγωνία των πρωτόπλαστων με τις
δραματικές απολογίες προς τον πατέρα θεό, της Εύας και του Αδάμ.
Το τέλος αν ο θεός τους
συγχώρεσε ή όχι δεν μας δίδεται από την συγγραφέα. Όμως στην απολογία του από τον Αδάμ μαθαίνουμε «…. Την τιμωρία δεν την
περιμένουμε από τον ουρανό τη δίνουμε μονάχοι μας με τα ίδια μας τα χέρια». Και
πιο κάτω. «…Μόνο ο θείος Νόμος μπορεί να μας απαλλάξει από το βάρη των
ανομημάτων μας…». Η σωτηρία της ψυχής μας
λοιπόν επαφίεται στον Θείο Νόμο.
Η Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη μέσα από αυτό το βιβλίο της προσπαθεί να
ανοίξει μονοπάτια για την σωτηρία του ανθρώπου με μοναδικό εργαλείο την πίστη.
(Η Πίστη είναι το Α και το Ω της ιδεαλιστικής
φιλοσοφίας που αποτελεί την πρώτη από τις τρεις επικρατούσες κύριες φιλοσοφίες
του πλανήτη μας. Η Δεύτερη είναι ο αγνωστικισμός, που εκφράζει την άποψη ότι
ποτέ μα ποτέ δεν θα γνωρίσουμε την ουσία των πραγμάτων. Και η Τρίτη είναι η
υλιστική φιλοσοφία που θεωρεί πρώτο την ύλη. «Η ύλη είναι αιώνια δεν δημιουργείται
ούτε καταστρέφεται μόνο αλλάζει συνέχεια μορφή».) Στην κοινωνική ζωή του
ανθρώπου εκφράζεται με την ταξική πάλη για την δημιουργία ενός καλλίτερου
κόσμου.
Πέρα από όλα αυτά, η συγγραφέας λογοτεχνικά, όπως και άλλες φορές σε άλλα έργα
της, έχει την ικανότητα να εκφράζεται με μαεστρία όσο αφορά την διήγηση που
συναρπάζει τους πάντες. Και από αυτή την άποψη, λέμε πως, αξίζει να έρθουμε σε επαφή
με το νέο βιβλίο της «Στην κατακόμβη της σαρκός». Αξίζει!
Γεράσιμος Λυμπεράτος
Ο Γεράσιμος Λυμπεράτος γεννήθηκε το 1946 στο Ζαβλάνι της Πάτρας από
γονείς Κεφαλλονίτες. Το 1964 μεταναστεύει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας όπου
και ρίχνεται στο σκληρό αγώνα της επιβίωσης κύρια ως λιμενεργάτης. Το
1976 παντρεύεται την Ιωάννα Σαρτζετάκη και αποκτούν δύο παιδιά.
Η παρουσία του στην κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική δραστηριότητα
της Ελληνικής ομογένειας του Σίδνεϊ είναι πολύχρονη, έντονη και
σημαντική.
Υπήρξε γραμματέας της Κεφαλληνιακής αδελφότητας για δύο συνεχή
χρόνια, δραστήριο μέλος του εργατικού συνδέσμου ΑΤΛΑΣ, πρόεδρος της
Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη για αρκετά χρόνια, γραμματέας της κ.
οργάνωσης βάσης Νίκος Μπελογιάννης του Σοσιαλιστικού Κόμματος
Αυστραλίας.
Επίσης τεράστια ήταν η προσφορά του στην Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Σίδνεϊ και Ν.Ν.Ο. Ήταν για δεκαετίες μέλος του Δ. Συμβουλίου, μέλος του
εκτελεστικού, πρόεδρος της σχολικής επιτροπής της κοινότητας, της
επιτροπής κοινωνικών εκδηλώσεων, ιδρυτής και υπεύθυνος της κοινοτικής
εφημερίδας «Νέοι Ορίζοντες» και «Κοινοτικοί ορίζοντες». Ήταν οργανωτής
της πρώτης παροικιακής παρέλασης των σχολείων της κοινότητας στο Σίδνεϊ
το 1975. Συνέβαλλε αποφασιστικά στον αντιδικτατορικό αγώνα του
Ελληνικού λαού (1967 -1973).
Αυτοδίδακτος, φιλομαθής, με προοδευτικές ιδέες, ασχολήθηκε με την
λογοτεχνία και την καλλιτεχνία όπου ποιήματά του, διηγήματά του καθώς
σκίτσα και ζωγραφιές του είναι γνωστά στην ομογένεια του Σίδνεϊ.
Πολλά απ’ τα διηγήματά του και ποιήματά του διαχρονικά έχουν
βραβευθεί σε Ελληνοαυτραλιανούς και Ελληνικούς διαγωνισμούς. Επίσης
ποιήματά του έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και Ελληνοαυστραλιανές
ανθολογίες όπως στις «ποιητικές ώρες» έκδοση του ΕΛΛΗΝΟ- ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟΥ
ΑΡΧΕΙΟΥ του πανεπιστημίου RMIT Μελβούρνης. Το 2019 έκδωσε 2 ποιητικές
συλλογές ΧΑΡΕΣ,ΛΥΠΕΣ, Σ’ ΕΝΑΝ ΓΚΡΙΖΟ ΟΥΡΑΝΟ και ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
καθώς επίσης μία συλλογή διηγημάτων ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ. Να σημειωθεί πως από το
2016 ασχολείται με το σκίτσο και την ζωγραφιά που δημιουργίες του αναρτούνται στο διαδίκτυο και την ιστοσελίδα του «Βρυσούλες γνώσης»
καθώς επίσης προβάλει το έργο του και με επιτυχημένες εκθέσεις στο
Σύδνεϊ της Αυστραλίας.
Είναι μέλος του Ελληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης
Ο Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος ως συνταξιούχος πλέον συνεχίζει την
λογοτεχνική και καλλιτεχνική του παρουσία στα ομογενειακά δρώμενα και
δια μέσου αυτής της ιστοσελίδας «Βρυσούλες γνώσης» προσπαθώντας με
αμείωτο το ενδιαφέρον να δίνει το παρόν στα γράμματα και τις τέχνες.
Επικοινωνία g.lymberatos@hotmail.com
Βρυσούλες γνώσης https://vrysoulesgnosis.wordpress.com
ΣΠΑΡΑΓΜΑ ΨΥΧΗΣ