Θέλει κι η ποίηση λίγη τρέλα!..

Λούστηκες με αθάνατο φως, μες της πανσέληνου τη λάμψη

ακόμη κι όταν πνιγόμασταν στη λίμνη  των δακρύων μας,

μονάχα εσύ, νωχελικά τα μάτια έκλεινες

γράφοντας στίχους για τον άνεμο  που ‘ξερε

μόνο να μαστιγώνει…

Θέλει κι η ποίηση λίγη τρέλα!..

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί τόση αυτοπεποίθηση στο πάθος;

τόση ενάργεια σε χρόνους ανεργίας;

Αλώβητη, ακήρατη η ματιά  σου!

Ναι, ποιητή,

μονάχος ανεβαίνεις το βωμό του θυσιαστήριου

καίγοντας θυμίαμα την ψυχή σου.

Κι  αν κανείς σε ρωτήσει: «Για πού ανεβαίνεις;»

εσύ θα απαντήσεις: «Να εκπληρώσω το τάμα μου!»

λες κι έκαμε η νόηση γονυπετής μετάνοιες και προσευχές, 

να ανθοβολήσει η οικουμένη απ’ τη δική σου τρέλα!...

Κυριακή, 30 Αυγούστου 2015

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΣΤΕΦΑΝΑ»

 «ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΣΤΕΦΑΝΙ»

Κατασκευή Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

 «ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΣΤΕΦΑΝΙ»

Κατασκευή Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

"ΑΤΙΤΛΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ" της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

Άνθρωπε, 

στα απραγματοποίητα όνειρά σου

που ειδυλλιακά μοιάζουν,

ενεδρεύει η προσωπική σου κόλαση.

Κι αν σε σοφούς δασκάλους μαθήτευσες,

πως το κακό να αποφεύγεις,

μάθε, πως το καλό, πολλές φορές

άσπονδος εχθρός της ευτυχίας σου γίνεται.

Μπορεί μέσα στην τόση ομορφιά σου

να τραγουδάς  της  άνοιξης τραγούδια

στέλνοντας παντού τη μελωδία της χαράς,

ακόμη κι όταν η καρδιά σου πάψει να χτυπά,

όμως, κάτω απ’ τη σκέπη της καλοσύνης σου

μυριάδες έχθρες ξεφυτρώνουν

γιατί φθονούν οι άνθρωποι το χαμόγελο 

της ξένης ευτυχίας.

Τότε, γνωρίζω καλά πως οι προσευχές σου 

με λυγμούς θα προσπαθούν να ημερώσουν 

εξαγριωμένους ωκεανούς

που σκαν' τα κύματά τους στα ματωμένα ακροδάχτυλα   

της ψυχής σου, προσμένοντας συντετριμμένος να εξυγιάνεις

τις πληγές  με βότανα συμπαντικά.

6 Δεκεμβρίου 2012

 Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη

Κριτική παρουσίαση της Διπλής ποιητικής συλλογής του Λάσκαρη Π. Ζαράρη: «Τριάντα σταγόνες τ’ ουρανού και Η φλεγόμενη πόλη»

Κριτική παρουσίαση της Διπλής ποιητικής συλλογής του Λάσκαρη Π. Ζαράρη: «Τριάντα σταγόνες τ’ ουρανού και Η φλεγόμενη πόλη», Νέα Αγχίαλος Μαγνησίας, Ιούλιος 2015.

Οι λέξεις είναι αγωγοί μεταφοράς γνώσης, ανταλλαγής απόψεων, εμπειριών και συναισθημάτων.  Αποκωδικοποιώντας και κατανοώντας τις έννοιες που εμπεριέχονται στη γραφή και  στον προφορικό λόγο, οι λέξεις, γίνονται ένα από τα ισχυρότερα μέσα της ανθρώπινης επικοινωνίας. Έτσι, ο ποιητής και λογοτέχνης Λάσκαρης Π. Ζαράρης, γνωρίζοντας τη δύναμη των λέξεων, ξεκινάει το πρώτο μέρος της διπλής ποιητικής συλλογής του : «Τριάντα σταγόνες τ’ ουρανού και Η φλεγόμενη πόλη», με το ποίημα: «Το θαύμα της λέξης». Μέσω αυτού του ποιήματος  μας αποκαλύπτει την ευγνωμοσύνη του στο Θεό για το τάλαντο  που του χαρίστηκε, καθώς επίσης και την εσωτερική ανάγκη να γνωρίσει, να αναπλάσει και να αναγεννήσει τον κρυφό Εαυτό του, κάνοντας κατανυχτική ενδοσκόπηση στα μύχια της ψυχής:

 «…Με τον πόθο της μιας λέξης

αντικρίζω τον Θεό μου,

και στους στίχους αναγεννώ

το άλλο μου μισό∙

δώρο αιώνιο του χρόνου

φυλαγμένο στην ψυχή,

καρφωμένο ροδοπέταλο

στη γη του μόχθου…» λέει ο ποιητής, προετοιμάζοντας τον μελετητή  κι αναγνώστη για κάτι πολύ δυνατό.

Ο φόβος του άγνωστου κι η ανάγκη να δώσει κάποια εξήγηση για τον μυστήριο κόσμο που ζούμε τον οδήγησαν στην αναζήτηση της « Άλλης Γνώσης»: την αναζήτηση κι ένωση με την εικόνα του Θεού που αγαπά και πιστεύει.

Περνώντας  απ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή αφήνουμε τη σφραγίδα μας, ως μέσο απόδειξης για τα πεπραγμένα.  «Η προδομένη»  απ’ τα εφήμερα ψυχή, προσπερνά  πολλές φορές τον παράδεισό της δίχως να το αντιλαμβάνεται∙ μα  ο ποιητής (ως άνθρωπος) κάνει τις αλχημείες του,  πειραματίζεται  να ανακαλύψει τον σκοπό της ανθρώπινης φύσης, να επιλύσει ηθικά ζητήματα που τον απασχολούν.  Αντιλαμβάνεται πως η πραγματική ομορφιά είναι ασώματη, δίχως σάρκα, επειδή εκεί φυλάσσεται το πνεύμα που απλώνεται σαν αύρα και μας γαληνεύει. Η γνωριμία  του με τον Θεό είναι ένας: « Αλλιώτικος ήλιος, τροπαιούχος της αγνότητας » και η Αγάπη είναι εκείνη που «έχει συλλέξει όλο το λεξιλόγιο της μοίρας σε μία γλώσσα οικουμενική». «Οι παραμένοντες» στις πολεμίστρες: άλλοι κυνηγούν κι άλλοι αντιμάχονται τις ψευδαισθήσεις… Μόνο  η ΑΓΑΠΗ δύναται να κρατεί ενωμένη στο απυρόβλητο την ανθρωπότητα και να την   ενώνει με αυτούς που έχουν φύγει. Έρχονται οι ψυχές σαν φύλακες άγγελοι, και μέσω της Ευχής κάνουν δράση μεταφέροντας την Ευλογία του Ουρανού στη γη.

Αν δεν υπήρχαν τίτλοι στα ποιήματα, θα μπορούσαμε να πούμε πως ολόκληρο το πρώτο μέρος της ποιητικής συλλογής είναι ένας ύμνος στη Ζωή και στον Θάνατο, στην Αγάπη και στην Ελπίδα, στην αγωνία και στον αγώνα της αναζήτησης της Υπαρξιακής Ουσίας∙ μια μονωδία που κρατεί σε επαγρύπνηση τον άνθρωπο. 

Ο θάνατος: πονάει∙ μα η  απώλεια της ψυχής  κι η  λησμονιά: πονούν περισσότερο! Έτσι, για να μη λησμονηθεί ο  ποιητής, για να διαβεί της απουσίας τη διάβαση ακολουθεί θα ίχνη και τη σκιά τού «Άλλου Εαυτού» , του εαυτού που αγωνιά να γνωρίσει και θα τον κρατήσει μακριά απ’ το «φιλάνθρωπο σκοτάδι». Ο αγώνας,  δύσκολος!  «Ο άνεμος μας στέγνωσε» λέει με τη γλώσσα του Πέτρου και της Ελένης (των δύο ηρώων που συνθέτουν την ιστορία της ποιητικής συλλογής). Μέσα σε αυτό το ποίημα της σελίδας 27, περιγράφεται όλη η αγωνία κι η πάλη  του πνεύματος με την ύλη. Οι πειρασμοί… Οι επιθυμίες… Τα «θέλω» κατά επέκταση του ανθρώπου,  η λογική και η τρέλα!… ποιο απ’ όλα θα κατακλίσει τον άνθρωπο για να τον κυριεύσει, ή αν μπορέσει επιτέλους ο μαχητής να συντάξει τα πάθη του με την πειθαρχεία.

«…νότιος, νότιος  ο πειρασμός

δυνατός, νευρώδης

με τα σημάδια της ακόρεστης ηδονής

έφερε μαζί του τη θλίψη της ψυχής,

την οδύνη του ύστερου πόνου.»

Κι όμως, δεν παραλείπονται οι άνθρωποι που έχουν άσβεστη επιθυμία να κρατήσουν ανέπαφη κι αμόλυντη την παιδικότητα κι αγνότητα της ψυχής, καθώς δεν παραλείπονται κι εκείνοι που αποφεύγουν να φέρουν στο μυαλό  το παρελθόν επειδή τους λυπεί και στρέφονται ολοκληρωτικά στην αναζήτηση  της ουσίας που είναι η «Ανώτερη Αγάπη». Τραγική ειρωνεία «Ο παράξενος άνθρωπος»  της ποιητικής συλλογής∙ ένας θνητός με μορφή περιστεριού, που αναζητά τη μορφή του Θεού μέσα στο πρόσωπο της Δημιουργίας!

Τα ποιήματα: «Επουράνιος μονόλογος», «Ο παράξενος άνθρωπος» και «Η δόξα του ερημίτη» είναι από τα ωραιότερα ποιήματα της ποιητικής συλλογής∙ έχουν έντονη μεταφυσική διάθεση και γεμάτα ρομαντικές εικόνες με συμβολισμούς ταξιδεύουν τον αναγνώστη μακριά απ’ το περιτύλιγμα της ύλης μεταφέροντάς τον σε άλλη διάσταση. Γράφει ο ποιητής στη σελίδα 33:

«Όταν γκρεμίζεις τα πάθη σου

ενώνεσαι με το ιδανικό,

αποκαλύπτεις το φως

που εκπορεύεται απ’ το αληθινό.

Ακούς τις ψυχές που πεταρίζουν

στον χτύπο της αγάπης,

στο φιλικό άγγιγμα του Θεού

απαλλαγμένες απ’ τις γήινες απολαύσεις

πλήρεις, καλοσυνάτες

ψάλλουν δοξολογία

για τη χαρά της αιώνιας ζωής».

Αγωνίζεται για κάτι ανώτερο.

 «…Οι πράξεις της ηδονής δεν ευοδώθηκαν ποτέ

γιατί προχώρησαν βαθιά στη σήραγγα της τύψης.

Σκιρτά η ψυχή μας  για παραίτηση

σε φθαρτές στιγμές,

μα παραπέρα ο δήμιος

τροχίζει το τσεκούρι του…»

Μελετώντας την ποίηση του Λάσκαρη γινόμαστε σοφότεροι.

Μοιράζει μαζί μας την ψυχή του, τις σκέψεις του και τις υπαρξιακές του ανησυχίες. Περιηγητής σ’ αυτόν τον τόπο, προχωρά με συνοδό το τάλαντο του Θεού προσπαθώντας ν’ αγγίξει την πραγματική ομορφιά της Δημιουργίας. Μεταφέρει τη γνώση με την ευχή και την ευλογία των ψυχών που με προσευχή τον κατευθύνουν. Ακούραστος! γιατί γνωρίζει ότι «οι κουρασμένοι άνθρωποι»  κατεβάζουν τα μάτια τους στη γη κι αυτό δεν το θέλει! Ο Λάσκαρης θέλει να ξεδιψάσει με λίγο  Αθάνατο νερό.

Διαβάζοντας το ποίημα: « Επίλογος στο πρώτο ουράνιο πρωινό», μου γεννήθηκε αυθόρμητα η απορία: Πού έκρυψες ποιητή εκείνο το  ωραιότατο ποίημα υπό τον τίτλο: «Συμπαντική αρμονία» που είχα μελετήσει στο παρελθόν και τόσο ταιριάζει σ’ αυτή την υπέροχη ποιητική συλλογή σου;

Τελειώνοντας τη μελέτη και την καταγραφή των απόψεών μου για   το πρώτο μέρος της Ποιητικής Συλλογής: «Τριάντα σταγόνες τ’ ουρανού», συνεχίζω με το δεύτερο μέρος: «Η φλεγόμενη πόλη», (Ποιητική Συλλογή για μία Αλησμόνητη Πατρίδα του Εύξεινου Πόντου).

 Ο ποιητής ξεκινά με ποιητικό  «Πρόλογο» και ρίχνει την ευθύνη σε όλους μας που τόσο εύκολα ξεχνούμε: «Θα μπορούσες να γνωρίζεις» μας λέει…

Ναι! Πολλά θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε για τη βαθιά πληγή που χρόνια αγιάτρευτη παραμένει∙ για το νόστο του πρόσφυγα για επιστροφή στη γεννήτορα πατρίδα∙ για την ανάγκη των απογόνων να τελέσουν επιμνημόσυνη δέηση προς λύτρωση κι ανάπαυση των  ψυχών  που χάθηκαν. Κι επειδή «η μνήμη γεννά τους επερχόμενους», έρχεται η ποίηση του  Λάσκαρη Π. Ζαράρη  να ζωντανέψει τη  νεκρωμένη μνήμη, ακόμη και σ’ αυτούς που εύκολα ξεχνούν…

Ο ποιητής  κουβαλάει στην ψυχή του τις προγονικές θύμησες, σηκώνει στις πλάτες την ιστορία του ξεριζωμού!

Ικετεύει τη μνήμη ν’ αφήσει το φόβο πίσω στα ερείπια∙ να επαναφέρει στο προσκήνιο καινούργια παραμύθια, για να λυτρωθεί απ’ το απόκοσμο βουητό. Πλάθει στίχους για να μαλακώσει τον πόνο, να ξεθυμάνει η πίκρα των συναισθημάτων με των στίχων την ευλογημένη αύρα! (Μ’ αυτό τον τρόπο, οι ψυχές θα πλησιάσουν τον χαρούμενο ουρανό, ντυμένες τη γαλανόλευκη). 

Οι προγονικές αφηγήσεις παραμένουν αναλλοίωτες. Επαναστατούν και κυριεύουν ολοκληρωτικά τον ποιητή! Μέσω της γραφής ζωντανεύουν ξανά τα χρώματα, τ’ αρώματα, οι γεύσεις..

Σαν πέτρα υπομονής κι επιμονής, στέκεται στα ιερά σύμβολα υμνώντας και τραγουδώντας τη  μοίρα των ανέστιων προγόνων μας. Μας μεταφέρει εικόνες, λες κι έζησε   μαζί τους εκείνες τις μαρτυρικές στιγμές, λες κι ο χρόνος σταμάτησε στο 1906, στο 1914, στο 1922…

Καθώς ο ποιητής κρατεί ευλαβικά το θησαυροφυλάκιο της μνήμης, τοκίζει τα λιγοστά που μας έχουν απομείνει απ’ τη «φλεγόμενη πόλη», και σπέρνει τον υπάρχοντα σπόρο για να γεμίσει φύτρες  η απολησμονημένη μνήμη∙ να  λυπηθεί ο Θεός το Γολγοθά των ψυχών και να φέρει την ανάστασή τους∙ να καθαγιαστούν με ιλαρό φως, για  να μη φτάσουν σε σήψη της βιωτής τους τα γενόμενα.

  

 «Ας κείτεται δίπλα τους νεκρή

η εικόνα του διαβάτη

που πήρε ομίχλη και οργή 

για να φυλακίσει τον πόνο», μας λέει με πόνο ψυχής  στη σελίδα 86.

Γράφει για όλα εκείνα που κληρονόμησε, για να τα κληροδοτήσει στις γενιές που θα επέλθουν. Μέσα σε 22 ποιήματα ζωντανεύει την φυγή, μας  μεταφέρει εικόνες, μας διαφωτίζει για τον τρόπο ζωής των κατοίκων  της Ανατολικής Ρωμυλίας. Τονίζει την πίστη τους και ρίχνει  ανάθεμα στους κατακτητές που απεργάστηκαν τη Γη της Φλεγόμενης Πόλης.

«Δάκρυσε η πέτρα, στέκονταν

στις φλόγες προδομένη,

δάκρυσε η πέτρα και αρνήθηκε

τη μεγαλοπρέπειά της

το μάρμαρο δουλώθηκε στους κατακτητές

και η βαριά καμπάνα έπεσε

παύοντας να χτυπάει, να γιορτάζει.

Μα ο Αι- Γιώργης με υψωμένο δόρυ

τον δράκο της κακοδαιμονίας κατατρόπωνε

πηγαίνοντας σε άλλο τόπο, πιο ασφαλή

να επουλώσει την ανοιχτή πληγή.

Δώσαμε στην ψυχή μας το άσυλο,

τη δικαιοδοσία  τον φόβο ησυχασμένο να ‘χει,

να παίρνει καμένη, κατεστραμμένη  γη

και να τη μετατρέπει σ’ ένα καταπράσινο λιβάδι.»

Στις πιο σκληρές μάχες της ψυχής, ο πρόσφυγας αφηνόταν να μετρήσει τις κρυφές του δυνάμεις, στηριζόμενος στην πίστη για να γλυτώσει από τα θανατηφόρα έλη που κατέτρωγαν τη δύναμη του. Ας αναλογιστούμε πόσοι ουρανοί τάχτηκαν στο ανυπόφορο σκοτάδι. Αυτός είναι ο πρόσφυγας... Πόσο πόνο και τρόμο περικλείει ο ξεριζωμός!..

«…ακόμη και οι δυνατοί αφήσανε την πόλη,

 φοβισμένοι απ’ του κατατρεγμού

την άγρια λύσσα,

απλοί άνθρωποι χάσανε τον τόπο τους,

ένιωθαν κάποτε σαν να ‘ταν Αυτοκράτορες

στη γη της Επαγγελίας» σελ: 93

Βαρύ το δισάκι της προσφυγιάς, ασθενικό το πρόσωπο του ταξιδιώτη, μα πάνω απ’ όλα υπάρχει όρεξη για ζωή, για καινούργια οράματα∙ φρέσκιες ελπίδες γλυκαίνουν  τη μνήμη για νέα οικοδομήματα που θα αρματώνουν την ψυχή με στόχο την ειρήνευσή της:

«Να μπορούσες να χτίσεις ένα σπίτι

σαν εκείνο που είχες 

και βλέπεις μόνο στις παλιές κάρτες!

Να μπορούσες ν’ ακούσεις έστω μια φορά

τον χτύπο της καμπάνας 

του ναού της Παναγιάς που καταστράφηκε!» σελ130

Δεν παραλείπονται οι ικεσίες των κατατρεγμένων, αλλά,  μήτε κι η προσευχή του ποιητή: « εις γην γλυκοφιλούσα», να γεμίσει ο τόπος ώριμες- καρπερές ιδέες για την ανάπλαση του κόσμου. Πόντο πόντο χαρτογραφεί  κι ολοκληρώνει το ταξίδι τους απ’ τη χαμένη παράδεισο  μέχρι τη Νέα Αγχίαλο όπου ξανασμίγουν τα όνειρα των ξεριζωμένων.

Οι πρόσφυγες, άνθρωποι αναγκασμένοι προς φυγή, αφήνουν πίσω την πατρίδα τους κι η γύρη τους γονιμοποιεί   άλλες πατρίδες (με τις γνώσεις, την κουλτούρα, την εργατικότητα και το πάθος να αναγεννηθούν  και να ανθοφορήσουν στον νέο τόπο) μαλακώνοντας τον  πόνο του ξεριζωμού με τη δροσιά της δημιουργίας και της ενθύμησης. Σαν φυλαχτό κουβαλούν μαζί τους τα ενθυμήματα και μεταγγίζουν τις εμπειρίες του   «χτες» στο «σήμερα»∙ κι ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης, γαλουχημένος από τέτοιες μαρτυρίες προσφύγων,  κυριεύεται από έντονα πατριωτικά αισθήματα κι είναι  γεμάτος νοσταλγία γι αυτά που χάθηκαν. Με την ποίησή του αναγεννά την ιστορία, τις ομορφιές του τόπου, τους στενούς δρόμους, τα αμπέλια, το μόχθο στα βουναλάκια του αλατιού, τις μελωδίες, το καλό λόγο και το αβίαστο «καλημέρα» των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να παλέψουν με το παρελθόν και τις αναμνήσεις τους. Ρίχνει φως στην καινούργια πατρίδα έχοντας παντοτινό οδηγό τα κληροδοτημένα προς αυτόν  ιδανικά!.

Τετάρτη, 16 Σεπτεμβρίου 2015

Μαρία κολοβού - Ρουμελιώτη

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΛΑΣΚΑΡΗ Π. ΖΑΡΑΡΗ.

Δελτίο τύπου για το καινούργιο βιβλίο του Αγχιαλίτη συγγραφέα και ποιητή Λάσκαρη Π. Ζαράρη που κυκλοφόρησε, μία διπλή ποιητική συλλογή με τίτλο: «Τριάντα σταγόνες τ’ ουρανού και Η φλεγόμενη πόλη».

   Ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης, μέλος  της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού βιβλίου, κυκλοφόρησε την καινούργια διπλή ποιητική συλλογή του που αποτελεί και το πέμπτο κατά σειρά βιβλίο του, μετά από ένα ποιητικό βιβλίο που εξέδωσε το 2010 και ακολούθησαν το 2012 και 2013 δύο ακόμη βιβλία για παιδιά και μία συλλογή σύντομων ιστορικών πεζογραφημάτων για ενήλικες. Υπό έκδοση βρίσκεται ένα ταξίδι γνώσεων για παιδιά με θέμα την προϊστορική εποχή, που θα παρουσιαστεί μέσα στο 2015 από τη Δυάς Εκδοτική. Ο συγγραφέας έχει συμμετάσχει μέχρι στιγμής σε εννέα συλλογικά έργα και ανθολογίες, που περιλαμβάνουν αποσπάσματα έργων του σε διαφορετικά είδη του λόγου, στα οποία επιδίδεται με υπευθυνότητα.

   Στην παρούσα διπλή ποιητική συλλογή, τα θέματα που παρουσιάζονται είναι μεταφυσικά, θρησκευτικά και διαπνέονται από τη νοσταλγία μιας αλησμόνητης αγαπημένης πόλης.

   «Οι τριάντα σταγόνες τ’ ουρανού» αποτελούνται από τριάντα ποιήματα με έντονη ρομαντική διάθεση, που συνθέτουν αποσπασματικά την εξής ιστορία: «Ένα αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή, ο Πέτρος και η Ελένη, κάνουν το «μεγάλο ταξίδι» και δοκιμάζουν την αγάπη τους και τη συμβίωσή τους έξω από τους περιορισμούς που τους επιβάλλει η αίσθηση του σώματος. Βλέπουν και νιώθουν με την ψυχή προσπαθώντας να αποτυπώσουν τη μεταθανάτια εμπειρία τους, στην ουράνια και ασφαλή κατοικία τους, που οικοδεσπότης είναι ο Θεός και φροντίζει για όλα Εκείνος».

   «Η φλεγόμενη πόλη» είναι στην ουσία ο ύμνος μιας αλησμόνητης πόλης του Εύξεινου Πόντου, που αναγεννιέται μέσα στις σελίδες του βιβλίου, ενώ πρόσωπα του παρελθόντος μάς «αγγίζουν» με την αύρα τους αφήνοντας τα αποτυπώματά τους στην ιστορία. Δικαιούνται έστω την ελάχιστη ιστορική καταγραφή, αφού λείπουν τα βιβλία που καλύπτουν ικανοποιητικά το θέμα από άποψης μαρτυριών των προσφύγων της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Ρωμυλίας. Με την ελπίδα πως ίσως η ποίηση καταφέρει να συμπληρώσει μια ψηφίδα στη συνολική προσπάθεια

ανάδειξης των τοπικών πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων.

   Ο ποιητής Θεόδωρος Σαντάς αναφέρει αποσπασματικά  τα εξής, προλογίζοντας το ποιητικό έργο του Λάσκαρη Π. Ζαράρη: «Ο Λάσκαρης είναι και θα παραμείνει πάντα παιδί, γιατί όπως θα έλεγε ο Ελύτης, μέσα του κουβαλάει «την ομορφιά και την αθωότητα», ήλιο ελλήνιο, Ελλάδα της προσφυγιάς και άφατο πόνο προγονικό. Γράφει για τον έρωτα και γίνεται έρωτας, γράφει για την αγάπη και γίνεται αγάπη, άσπρο και άλικο τριαντάφυλλο να μας ευωδιάσει το μύρο του. Πράγματι, ο ποιητής μπορούμε να πούμε ανεπιφύλακτα ότι είναι μια ψυχή της ανιδιοτέλειας…   Ο Λάσκαρης δούλεψε με καημό, με μεράκι, νύχτες και μέρες, με άφατο πόνο ψυχής και προχωρούσε τα ποιήματά του με το όμορφο και γαλάζιο της ψυχής του, με το χρώμα της Ελλάδας και μας άφησε ποιήματα που όλα έχουν μια ευγένεια και μια πληθώρα εικόνων και χρωμάτων. Γράφει,... γράφει ο ποιητής να καταλαγιάσει ο πόνος του και συνάμα κι ο οίστρος του, μέχρι ο θεός να λυπηθεί τον αιώνιο δεσμώτη που είναι ο ξεσπιτωμένος πρόσφυγας, μέχρι να λυπηθεί κι ο θεός τον ποιητή να τον απαλλάξει απ' το συνεχές του μαρτύριο».

Με εκτίμηση

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

«ΓΥΨΙΝΟ ΨΑΡΑΚΙ»

«ΓΥΨΙΝΟ ΨΑΡΑΚΙ»

της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

«ΟΡΧΙΔΕΕΣ» Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ της Εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου

Η Εταιρεία Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου

σας προσκαλεί στην απονομή των βραβείων του 15ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού

το Σάββατο 3 Οκτωβρίου στις 6:30 μ.μ.

στο πολιτιστικό κέντρο "ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ" 

(Εμμ. Μπενάκη 70, Αμφιάλη)

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΤ.Ε.Π.Κ                                       Η ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

      ΣΑΒΒΑΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ                                                        ΜΑΡΙΑ ΜΠΡΙΛΗ

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 34ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ (Π.Ε.Λ.)

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) προκηρύσσει τον 34ον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό για το έτος 2015. 

Ο διαγωνισμός περιλαμβάνει τα κάτωθι είδη του λόγου : Ποίηση, Διήγημα, Νουβέλα, Μυθιστόρημα, Θεατρικό Έργο, Δοκίμιο, Παραμύθι.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι εντός και εκτός Ελλάδος διαμένοντες ενήλικες ελληνόφωνοι, εξαιρουμένων των βραβευθέντων στον εν λόγω διαγωνισμό τα τελευταία πέντε χρόνια με Α΄ βραβείο για την κατηγορία που βραβεύτηκαν.

Οι διαγωνιζόμενοι μπορούν να λάβουν μέρος σε ένα ή και περισσότερα είδη, αλλά με ένα μόνο έργο τους για κάθε είδος και οπωσδήποτε αδημοσίευτο.

Το ποίημα να μην υπερβαίνει τους 30 στίχους (πάντως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα δύο λεπτά απαιτούμενου χρόνου απαγγελίας), το διήγημα τις 6 σελίδες, η νουβέλα τις 70 σελίδες, το θεατρικό τις 100 σελίδες, το δοκίμιο τις 30 σελίδες, το παραμύθι τις 10 σελίδες, και το μυθιστόρημα τις 150 σελίδες. Κάθε έργο να σταλεί σε πέντε δακτυλογραφημένα αντίτυπα με ψευδώνυμο επάνω δεξιά. (Το μέγεθος των χαρακτήρων να είναι σε όλα 14.)

Οι διαγωνιζόμενοι να εσωκλείσουν στο μεγάλο φάκελο, ένα μικρότερο κλειστό φάκελο με γραμμένο απ’ έξω το ψευδώνυμό τους και τον τίτλο του έργου, ενώ μέσα σ’ αυτόν πρέπει να υπάρχουν τα εξής προσωπικά τους στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, ταχυδρομικός κώδικας, τηλέφωνο (σταθερό και κινητό), e-mail , τίτλος του έργου και το ψευδώνυμο.

Τα έργα πρέπει να σταλούν ταχυδρομικά, με απλή επιστολή και όχι συστημένη, στα γραφεία της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Γερανίου 41, 2ος όροφος, Τ.Κ. 10431 - Αθήνα, με ένδειξη αντίστοιχη προς το είδος στο οποίο λαμβάνουν μέρος, π.χ «για τον Διαγωνισμό Ποίησης» ή «για τον Διαγωνισμό Διηγήματος» κ.τ.λ. Στη θέση του αποστολέα να σημειωθεί μόνο το ψευδώνυμο.

Σε περίπτωση που ένας διαγωνιζόμενος λάβει μέρος σε περισσότερα του ενός είδη, μπορεί τους φακέλλους με το κάθε είδος και τις σχετικές ενδείξεις ( που ο καθένας τους θα περιέχει ξεχωριστό κλειστό φάκελο προσωπικών στοιχείων ) να τους τοποθετήσει μέσα σε μεγαλύτερο, στον οποίο όμως θα αναγράφονται όλα τα είδη που περιέχει π.χ. « για τους διαγωνισμούς ποίησης και παραμυθιού ».

Τελευταία ημερομηνία αποστολής των έργων ορίζεται η 10η Οκτωβρίου 2015.

Οι διακριθέντες θα ειδοποιηθούν έγκαιρα για την τελετή βράβευσης, η ημερομηνία της οποίας θα κοινοποιηθεί με νεότερη ανακοίνωσή μας (εκτιμώμενος χρόνος μέσα Ιανουαρίου 2016).

Τα αποτελέσματα δεν ανακοινώνονται στις ιστοσελίδες της Π.Ε.Λ. ή οπουδήποτε αλλού πριν από την τελετή βράβευσης.

Επειδή στα μη βραβευθέντα έργα δεν αποκαλύπτονται τα στοιχεία των διαγωνιζομένων, δεν υπάρχει η δυνατότητα πληροφοριών για την επίδοσή τους, και δεν δίδονται πληροφορίες αναφορικά με την βαθμολογία τους.

Τα αποσταλέντα έργα δεν επιστρέφονται, ενώ τα μη διακριθέντα έργα θα καταστραφούν μαζί με τα προσωπικά στοιχεία των διαγωνισθέντων.

Πληροφορίες για το διαγωνισμό στα τηλέφωνα:

Τηλ. : 210 3302550 -2105225143-2105225191 

E-mail: pelogotechnon@gmail.com

Ο Πρόεδρος                              Ο Γενικός Γραμματέας

Κων/νος Γεωργίου                           Σαββάκης Χρήστος

Οι Πατέρες - Κωστής Παλαμάς

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,

και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,

κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,

και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,

και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, (γίνε) διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,

πέσουν καιροί οργισμένοι,

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,

για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια.

Μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,

ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο,

και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,

για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να ‘ρθει,

κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,

κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα.

2oς Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Συγγραφής ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2

Οι εκδόσεις Μωραΐτης και οι εκδόσεις Εντύποις πραγματοποιούν τον 2o Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Συγγραφής ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2, όπου θα διαρκέσει από τις 25 Ιουνίου 2015 εως τις 30 Σεπτεμβρίου του 2015. Μετά την επιτυχία του πρώτης Ασημένια Σελίδας οι δυο εκδοτικοί διοργανώνουν εκ νέου και καθιερώνουν αυτόν τον διαγωνισμό για την εύρεση και ανάδειξη νέων (και μή) συγγραφέων.

Αυτή τη φορά αυξάνουμε τις θεματικές κατηγορίες σε επτά.

Α. στο πεδίο του μυθιστορήματος, Β. στη νουβέλα, Γ. στο διήγημα, Δ. στην ποίηση, Ε. θέατρο, ΣΤ παιδικό διήγημα, Ζ. παιδικό-εφηβικό νουβέλα μυθιστόρημα

Τα βραβεία θα είναι τα εξής:

Α. Μυθιστόρημα:

– Πρώτο βραβείο. Ο συγγραφέας θα υπογράψει συμβόλαιο για τρία μυθιστορήματα συμπεριλαμβανομένου και του μυθιστορήματος που έλαβε μέρος στον διαγωνισμό. Δύο με τον έναν εκδοτικό οίκο και έναν με τον άλλον

– Δεύτερο Βραβείο. Ο συγγραφέας θα υπογράψει συμβόλαιο δυο βιβλίων με τον έναν εκδοτικό οίκο συμπεριλαμβανομένου και του μυθιστορήματος που έλαβε μέρος στον διαγωνισμό.

– Τρίτο βραβείο. Ο συγγραφέας θα υπογράψει συμβόλαιο για το μυθιστόρημα που έλαβε μέρος με τον έναν εκδοτικό οίκο.

-Τα μυθιστορήματα 4,5,6 θα λάβουν αντίστοιχα τον Α,Β,Γ, έπαινο του διαγωνισμού.

Β. Νουβέλα:

– Πρώτο βραβείο. Ο συγγραφέας θα υπογράψει για τη νουβέλα με τον έναν εκδοτικό οίκο καθώς και ενα με τον έτερο εκδοτικό οίκο για νουβέλα ή μυθιστόρημα.

– Δεύτερο και τρίτο βραβείο. Ο συγγραφέας θα υπογράψει συμβόλαιο για τη νουβέλα του με τους εκδοτικούς οίκους αντίστοιχα.

– Οι νουβέλες 4,5,6 θα θα λάβουν αντίστοιχα τον Α,Β,Γ, έπαινο του διαγωνισμού.

Γ. Διήγημα:

Τα πρώτα 10 διηγήματα θα συμπεριληφθούν σε συνέκδοση των εκδόσεων Εντύποις και Μωραΐτης. Ειδικά για το πρώτο και το δεύτερο θα υπογραφεί αντίστοιχα συμβόλαιο με τους εκδοτικούς οίκους για έκδοση μυθιστορήματος ή νουβέλας από τον συγγραφέα. Στα πρώτα τρία θα δοθεί έντυπο βραβείο και στα επόμενα τρία θα δοθεί έπαινος.

Δ. Ποίηση:

Τα πρώτα 25 ποιήματα θα συμπεριληφθούν σε συνέκδοση των εκδόσεων Εντύποις και Μωραΐτης ειδικά για το πρώτο θα υπογραφεί αντίστοιχα συμβόλαιο με έναν εκ των δύο εκδοτικών οίκων για έκδοση μυθιστορήματος ή νουβέλας ή συλλογής ποιημάτων από τον συγγραφέα. Στα πρώτα τρία θα δοθεί έντυπο βραβείο και στα επόμενα τρία θα δοθεί έπαινος.

Ε. Θέατρο: 

Το έργο των νικητών στον διαγωνισμό (Α’Β’Γ’ Βραβείων) θα εκδοθεί από τους εκδοτικούς

ΣΤ. Παιδικό διήγημα

Το έργο των νικητών στον διαγωνισμό (Α’Β’Γ’ Βραβείων) θα εκδοθεί από τους εκδοτικούς

Ζ. Παιδικό-Εφηβικό νουβέλα / μυθιστόρημα

Το έργο των νικητών στον διαγωνισμό (Α’Β’Γ’ Βραβείων) θα εκδοθεί από τους εκδοτικούς

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι ανεξάρτητα τόπου κατοικίας ή ηλικίας ή ιθαγένεια. Η γλώσσα γραφής είναι αποκλειστικά η Ελληνική. Κάθε συμμετέχοντας έχει το δικαίωμα να λάβει μέρος στη κάθε κατηγορία με:

Α. Μυθιστόρημα μία (1) συμμετοχή / Β. Νουβέλα μία (1) συμμετοχή / Γ. Διήγημα έως και δύο (2) συμμετοχές, Δ. Ποίηση έως και τρεις (3) συμμετοχές / Ε. Θέατρο μία (1) συμμετοχή / ΣΤ. Παιδικό διήγημα έως και δύο (2) συμμετοχές / Ζ. Παιδικό-Εφηβικό νουβέλα / μυθιστόρημα μία (1) συμμετοχή.

Γενικότερα ο κάθε διαγωνιζόμενος έχει δικαίωμα συμμετοχής σε ως και δύο (2) θεματικές κατηγορίες. 

Τα κείμενα να είναι σε Α4, 12αρι Times.

Δεν υπάρχουν περιορισμοί λέξεων, αλλά προφανείς που στοιχειοθετούν μια σωστή έκδοση βιβλίου.

Παράδειγμα ανώτατων σελίδων (δε σημαίνει ότι τις εξαντλούμε): Νουβέλα: μέχρι 60 σελίδες Α4, Διήγημα: μέχρι 16 σελίδες Α4, Μυθιστόρημα μέχρι 180 σελίδες Α4 κλπ

Η επιτροπή που θα βραβεύσει τα έργα θα αποτελείτε από πέντε άτομα: εκπρόσωπο των εκδόσεων Εντύποις, εκπρόσωπο των εκδόσεων Μωραΐτης, έναν συγγραφέα, μια φιλόλογο.

Όσοι πάρουν μέρος στο διαγωνισμό αποδέχονται τα παραπάνω και την όποια κρίση της επιτροπής. 

Η επιτροπή μπορεί κατά την κρίση της να μοιράσει κάποιο βραβείο σε δύο πρόσωπα αν το θεωρεί αναγκαίο. Σε τέτοια περίπτωση και οι δύο συγγραφείς λαμβάνουν βραβείο ή έπαινο και όποιο συμβόλαιο συνεπάγεται αυτό ο καθένας ξεχωριστά.

Τα έργα που θα πάρουν μέρος στο διαγωνισμό δεν θα πρέπει να έχουν εκδοθεί σε έντυπη ή e-book μορφή, ή σε blog.

Οι συμμετοχές θα στέλνονται ηλεκτρονικά μέσω των e-mails των εκδοτικών οίκων και όχι σε έντυπη μορφή. Επίσης οι ίδια συμμετοχή ΔΕΝ ΘΑ αποστέλλεται και στους δύο εκδοτικούς, αλλά σε οποιονδήποτε έναν από τους δύο, για να μην υπάρχει μπέρδεμα με τους ελέγχους των έργων. Παρακαλούμε όλοι όσοι συμμετέχουν να επισυνάψουν ένα βιογραφικό και στοιχεία επικοινωνίας.

Τα στοιχεία αυτών που συμμετέχουν δεν θα δοθούν σε τρίτους και δεν θα χρησιμοποιηθούν για καμία διαφήμιση ή προώθηση.

Αποτελέσματα 15ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Εταιρίας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου