Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021

ΙΝΔΙΆΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ποίηση του Γιάννη Πανούση.

14nipamp's blog » Αρχεία Ιστολογίου » Πρόβλημα στο Ινδιάνικο Χωριό 

 ΙΝΔΙΆΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ

Το μαύρο νερό της πηγής
δάκρυ πένθιμο της Γης
που θρηνεί γονατιστή
σαν τη μάνα του ληστή
τα λαβωμένα τα κορμιά
τα καμένα τα σπαρτά
και την όξινη βροχή
στην κάνη του κατακτητή


Κίτρινο του κάκτου υγρό
αφιονίζει το στρατό
που κρατάει το ντουφέκι
και χτυπά μ’αστροπελέκι
τα ξυπόλητα παιδιά
τα γυμνόστηθα κορμιά
τ’ Αρχηγού την κεφαλή
το τοτέμ και τη φυλή


Το κόκκινο του δειλινού
άδικο αίμα του χαμού
που δεν άφησαν να ζήσει
ούτ’ η πίστη, ούτ’ η φύση
βουβάλια κι αλόγατα
μαύρα σκυλιά και πρόβατα
ένα γίναν με τη γη
πριν χαράξ’ η ροδαυγή

Καταχνιά μέσ’στα λειβάδια
μάτια, χέρια στα σκοτάδια
που και να κλάψουν δεν μπορούν
για όσους χάσαν κι αγαπούν
πρόσωπα χιλιοβαμένα
στόμα,χείλια σφραγισμένα
νέους αρχίζουνε νέους χορούς
σπονδή σ’ αμίλητους θεούς

Η λευκή η γερακίνα
κι η ξανθή η λιονταρίνα
που δεν σκιάζονται τ’ ακόντια
με κοφτερ’ άρπαξαν δόντια
τους βέβηλους τους κυνηγούς
τους άσπλαχνους τους στρατηγούς
και τους ρίξαν στο ποτάμι
για όσα είχανε κάμει

Το παιδί πλάϊ στη λίμνη
ρωτάει τη γιαγιά Σελήνη
που την φιλάει ο Ουρανός
και την τρέμει ο κεραυνός
αν θα λαλήσουν τα πουλιά
αν ξανανθίσουν τα φυτά
χωρίς να τους ρίχνουν σφαίρες
και να κλαίνε οι μητέρες

Καπνίζ’ ο γέρος ο σοφός
''δεν είναι ο λύκος ο κακός"
μηνάει στο μικρό παιδί
δίνοντάς του συμβουλή
''Αν το χώμ’ αφουγκραστείς
και τ’ αστέρια αν διαβάσεις
ποτέ δεν θα χρειαστείς
τον κόσμο σου να χάσεις"

Γιάννης Πανούσης 

(Από το περιοδικό "ΦΩΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ", 32ο  τεύχος - σελ: 37.)

1 σχόλιο:

  1. Ένα πολύ όμορφο ποίημα, σκληρό με την πραγματικότητα (δημιουργεί έντονα συναισθήματα) και ταυτόχρονα τρυφερό μιας φιλοσοφίας και μιας κουλτούρας που φιλοσοφεί, αγκαλιάζει και αγωνιά για την πορεία φύσης- ανθρώπου. Λιτός ο στίχος με μια ειλικρίνεια συναισθημάτων που συγκινεί.
    Μαρία μου σ' ευχαριστούμε!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή