ΥΜΝΟς ΣΤΗ ΓένΝΑ
Πρώτη ανάσα,
κραυγή ζωής!
Έκανες εντός μου
να λουλουδιάσουν όνειρα
ανασταίνοντας πόθους,
Εμβάσματα διαιώνισης
καρπών στιγμών ευλογημένων.
Ψυχή της σαρκός μου,
ύμνε αγγελικέ,
δόνηση πόθου,
μεταλαμπάδευση ελπίδας,
φροντίδα θεών,
δρόμημα σάρκας:
Με σπάργανα ντύθηκες
δια χειρός, Ελεύθειας,
ρίχτηκες στις αγκάλες
μου
καρπέ, ζωοδότρας μήτρας,
σαν ζωής κάλεσμα, ηχηρό!
Ποταμέ ρέουσας ζωής,
ανάσα ουράνιου στόχου,
της
διαδρομής μου διώχνεις το νεφέλιο.
Η γέννησή σου πρόσδωσε
ουσία και νόημα
στην πορεία του Αγώνα μας!
Πέμπτη, 14 Μαρτίου 2013
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Ένας ύμνος στη ζωή με όμορφη στοχαστική διάθεση, με εικόνες λυρισμού που ξεχειλίζουν χαρά, συγκίνηση, ανάμνηση γλυκιά κι αγαπημένη στο πιο πολύτιμο δώρο ζωής. Η αγάπη και η δημιουργία στον πιο όμορφο στίχο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"ποταμέ ρέουσας ζωής, της διαδρομής μου διώχνεις το νεφέλιο"
Περήφανη Μάνα να σαι καλά να καμαρώνεις!
Συγκλονιστικό Μαρία! Κάθε του στίχος, κάθε του λέξη και εικόνα, συγκλονιστικό! Δεν έχω λόγια. Πάντα η ποίησή σου δημιουργεί φως Μαρία. Και να πω ότι η εικόνα επίσης συγκλονίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
Σας ευχαριστώ αγαπητοί μου φίλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμψυχωτικός ο λόγος σας και η παρουσία σας στο φτωχικό μου σπιτικό, με τιμάει ιδιαιτέρως!
(Ο πίνακας είναι από την αναζήτησή μου στο διαδίκτυο)
Να είστε καλά!