ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

 

Περπατώ στο δρόμο της σιωπής,

αναζητώντας απαντήσεις

και η σιωπή με κοιτά

μου μιλά με δίχως φωνή

χαμένη στο πολύβουο πλήθος.... 

 

Τρίζουν τα ξερά φύλλα

κάτω απ' τα πόδια μου.

Σείεται η Γης!

 

Μαργαριτάρι μου θαμμένο:

Αντίκρισε το φως!

 

25 Μάη 2024

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

«ΕΝΑΤΕΝΙΣΗ» στίχοι Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΕΝΑΤΕΝΙΣΗ

Κοιτάζω τον ουρανό

Απέραντος

Ασύνορος

Δίχως όρια μοιράζεται 

 

Με ήλιους

Με βροχές

Με λιακάδες

 

Σε χαϊδεύουν σύννεφα και ακτίνες

Σε ξυπνούν καταιγίδες και αστραπές

 

Κάθε μέρα επιστρέφει

στη θάλασσα των λογισμών

τα κύματα φουσκώνει

 

Με το βαπόρι της ζωής σε ταξιδεύει

Για να μαζέψεις κοχύλια

Βότσαλα

Λουλούδια του ωκεανού

 

Κι από ψηλά σε αγναντεύει

Ζωντανός

Άγριος

Συναρπαστικός

 

Ακριβώς όπως η ζωή

Που ποτέ δεν είναι ίδια

Ποτέ μονότονη

Μα πάντα απρόβλεπτη!... 

 

17 Μάη 2024

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ» στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

"Ελληνικό τοπίο"  της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ 

Χιλιάδες δρόμους φώτισε, ο ήλιος, την ημέρα

και τα πουλιά σαν ξύπνησαν, του είπαν, καλημέρα!

Τα δέντρα, αναστήσανε δροσόφυλλα κλωνάρια,

για να λουστεί η πέρδικα στου Μάη τα λιβάδια! 

 

Να ευωδιάσει η πασχαλιά, ο αμάραντος να ανθίσει

Να παίξει ο τζίτζικας βιολί και να χοροστατήσει

ο μέρμηγκας, ο άοκνος, που χτίζει μοναστήρι

κι ανοίγει δρόμους να διαβεί, κάτω απ’ το λιοπύρι! 

 

Τετάρτη, 24 Απριλίου 2024

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΑΤΙΤΛΟ

  

Εικόνα από το pinterest

 

ΑΤΙΤΛΟ

Τα δάκρυα, εξατμίστηκαν...

Έρημος μέσα και έξω μου!

Ξεράθηκα, ψημένος στον ήλιο

δίχως ποτέ να ξεδιψάσω!....

 

Μα οι ρίζες μου, παραμένουν χλωρές....

Είναι η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία!...

 

7 Μάη 2024

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Χριστός Ανέστη, φίλοι μου!

 

Χριστός Ανέστη , φίλοι μου!

Τούτες τις μέρες, που ολόκληρη η ανθρωπότητα ανεβαίνει το σταυρικό της Γολγοθά: στην Θυσία και στην Αγάπη Του ακουμπώ την ελπίδα και την ευγνωμοσύνη μου. 

 Ελπίζω, ο καθένας για τον προσωπικό του σταυρό και για όλους τους εσταυρωμένους του πλανήτη, το Αναστάσιμο φως Του θα φωτίσει το δρόμο και τις καρδιές μας ώστε να κρατήσουμε το νόημα της Ανάστασης με ταπείνωση, συχώρεση, συνοχή καρδίας και φόβο Θεού. 

Απελπίζεται όποιος δεν εμπιστεύεται, επειδή στην απουσία του Θείου κρυμμένος βρίσκεται ο εχθρός. 

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη