«ΑΝΤΡΕΙΕΥΜΑ» στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

ΑΝΤΡΕΙΕΥΜΑ

Γοργή  η πικροθάλασσα φούσκωσε  περηφάνια

με την αντάρα ρήμαξε καρτερικά λιμάνια

Μα  ένα μικρό ψαρόπουλο στην άκρια ριγμένο

με το δεξί του το φτερό ανθρωποφαγωμένο

Στο κύμα πάνω νίβετε με τον αφρό μαλώνει

με τα χαλίκια ντύνεται  στα βράχια σκαρφαλώνει

Σηκώνει μπόι και κοιτά μακριά σ’ άλλες πατρίδες

εκεί που ανασταίνονται κάθε λογίς ακρίδες

Βλέπει ανθρώπινα κορμιά, αίμα ζεστό να τρέχει

και το σπασμένο του φτερό το ρίγος  το συντρέχει

Ραμφίζει το νωπό κορμί ρουφά δάκρυ  αλμύρας

σχίζει το πένθιμο ένδυμα της ανθρωποπλημμύρας 

Κρατεί πυξίδα το φτερό στο ράμφος βοτσαλάκι

και το αδούλωτο όνειρο χαρίζει  στο  αεράκι

Να ταξιδέψει μακριά εκεί που άνθρωποι ζούνε

και της ομόνοιας το φιλί παντοτινά ζητούνε.

Σάββατο, 29 Ιουλίου 2017