Αν είναι ανάγκη του κορμιού της νιότης το παιχνίδι
να τυραννιέται το μυαλό
σαν φύλλου αποκαΐδι:
Είναι, γιατί δεν μπόρεσες ποτέ, εσύ, να έχεις
λυμένη την αποθυμιά που μέσα σου κατέχεις.
Αν είναι ανάγκη της ψυχής το κόσμιο να γνωρίσει
ξέρει αυτή που θα το βρει που θα το συναντήσει:
Μέσα σε κόσμους άγνωστους πλανιέται η σοφία
το φως χαρίζει σε αυτόν που ψάχνει σωτηρία.
Αν είναι ανάγκη εξόριστη, αν είναι ανάγκη ξένη,
αυτή η ανάγκη που μπροστά κι από το νου πηγαίνει:
Αυτή ‘ναι ανάγκη που χρωστά του κόσμου χίλιους βόγκους
και θα σε μάθει να εκτιμάς των τίμιων
τους κόπους.
Αν είναι Θείο θέλημα μπροστά να προχωρήσεις
μπροστάρης να ‘σαι μαχητής προτού να ξεψυχήσεις:
Είναι,γιατί πεθύμησες σταράτα μεγαλεία
που παραχώρησε ο Θεός,
γιατί ‘χες τα πρωτεία.
Αν είναι η ανάγκη σου, σαν του φτωχού ανάγκη,
να μη φοβάσαι τους εχθρούς που κρύβουνε την πλάνη:
Πλανεύει ο νους της τύχης σου το πλούσιο πανέρι
που πάντοτε μία ευχή μαζί σου θα το φέρει.
Προχώρα εμπρός κι άδραξε το φως απ’ τα σκοτάδια
που παγιδεύουν όνειρα κι ασημωμένα βράδια
τους φόβους άσε πίσω σου δεμένους με αλυσίδες
κι αρμένισε όσο μπορείς στου αγνώστου τις πατρίδες.
Τρίτη, 1 Ιανουαρίου 2013
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή: ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου