ΧΟΡΕΥΩ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Χορεύω στο ρυθμό του χρόνου για να κερδίσω τη ζαριά
που ‘πεσε στη γωνιά του δρόμου, εκεί που τρέχαν τα παιδιά.
Χορεύω στο ρυθμό της μνήμης με τα κλωνάρια της ελιάς,
που ‘χει κορμί που δε λυγίζει και το καντήλι μού φωτίζει.
Χορεύω και χοροπηδούνε τα σύννεφα μαζί με ‘μένα‧
Γη κι Ουρανός χαμογελούνε, ντύνονται του Θεού το βλέμμα.
Χορεύω και με ασημώνει το αυγουστιάτικο φεγγάρι‧
ζηλεύει ο Χάρος και σιμώνει, μαλώνει να με πρωτοπάρει!
Χορεύω, δίχως να κοπάζω… μαζί με ξωτικό λυράρη‧
ποτέ το γέλιο δεν αλλάζω κι αν θέλει ο Χάρος: ας με πάρει!...
(Πίνακας από την μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο)
Χορός της ζωής, χορός θετικής αύρας και σκέψης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου, καλησπέρα σου.
Πολύ ωραίο και απελευθερωτικό θα έλεγα, Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από τις χορευτικές κινήσεις η εσωτερική εικόνα του ψυχικού κόσμου του χορευτή, υπέροχη! Πολύ όμορφο Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή