ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΟΤΑΝ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙ!... (Κείμενο της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη, εμπνευσμένο από άλλες εποχές)

Ελαιογραφία "Σπουδί στον Πικάσο" της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΟΤΑΝ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙ!...

(Κείμενο της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη, εμπνευσμένο από άλλες εποχές)

 

Αχ, εκείνος, ο έφηβος, Αύγουστος, με το χνούδι στο πηγούνι: όλο στα ατρύγητα αμπέλια μπαινόβγαινε! Βολτάριζε τα κλήματα και γέμιζε το καπέλο του σταφύλια για να κεράσει ρόγες, τις άγουρες κοπελιές.

Μονοσάνδαλος κι αλλοπαρμένος έτρεχε τις στράτες κυνηγώντας τζιτζίκια.

Ροβόλαγε τις πλαγιές. Σκαρφάλωνε κυπαρίσσια κι έψαχνε θεοπούλια σε φωλιές. Κρυβόταν σε αφάνες και νεράγκαθα να πιάσει το αλογάκι της Παναγιάς στης Νερομάνας τη βρύση. Ένιβε το πρόσωπό του με τρεχάτο νερό. Μούσκευε το λινό του πουκάμισο και πήγαινε ίσια να ξαπλώσει ανέμελος κάτω από τα θεόρατα πλατάνια για να μη τον τρελάνει ο Ήλιος. Στο τέλος σημάδευε με την σφεντόνα τις αμυγδαλιές και τσάκιζε τ’ αμύγδαλα!

Ορεσίβιος ήταν, και το πόδι του δεν είχε πατήσει ποτέ σε ακροθαλασσιά, μήτε είχε ποτιστεί το κορμί του στου κύματος την αλμύρα. Ακουστά, μόνο, τα είχε τα θαλασσοπούλια, τους αχινούς και τα κοχύλια… Κι όλο φανταζόταν πως, ο κάμπος ήταν η θάλασσα και τα αεροπλάνα που πετούσαν ψηλά, ήταν τα θαλασσοπούλια που ταξίδευαν … και δεν είχε καθόλου μυαλό για δουλειά! Τον είχε χτυπήσει η ζέστη κατακούτελα!

Τη μια τον έβρισκες στο βουνό για μεσημεριάτικο τραγούδι με τα τζιτζίκια…

την άλλη στο βαρκό για χασούρα με καβούρια και νερόφιδα, μακροβούτια και αραλίκι στο ποτάμι. Καβαλούσε το άτι του κι όπου ήθελε πήγαινε!

Ανέμιζαν τα μαλλιά του και συλλογιζόταν ταξίδια μακρινά!

Για όσο ήταν ακόμη άγουρος και κρατούσε καλοκαίρι: Ο Αύγουστος λουζόταν στης Νερομάνας τα νερά. Μα σαν πέρασαν κάμποσοι Ιούληδες κι αγρίευε το χνούδι στο πηγούνι του, δεν τον χωρούσε ο τόπος! Τις νύχτες, όταν τ’ άστρα βγαίνανε σεργιάνι στο αλώνι του ουρανού: εκείνος έκανε καντάδες έξω από το παραθύρι της αγαπημένης του. Ακροπατώντας ανέβαινε τα σκαλιά της για να μην τον προδώσει το αυγουστιάτικο φεγγάρι και τρύπωνε στην κάμαρα. Της έταζε τον ουρανό με τ’ άστρα και γένια γέμιζε το πηγούνι του!

 

Γράφτηκε Κυριακή, 4 Αυγούστου 2024

 

Κείμενο και ζωγραφικό έργο "Σπουδί στον Πικάσο" της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη