ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ... της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 

ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ...

 

Η ψυχή μπαίνει στο σώμα από το στόμα

στεριώνοντας το κορμί

και βγαίνει απ' το μυαλό

καθώς εκείνο ταξιδεύει στην αντάρα

αυτού του κόσμου!

 

Χάνεται στην κοσμοχαλασιά...

κι αδυνατεί να βρει το δρόμο της επιστροφής!..

Τότε, από μόνη της η ψυχή

σκοτώνει τη ζωή μέσα σου!.....

 

Κάπως, έτσι, παρατάει η ψυχή τον άνθρωπο!...

 

Βρίσκει πόρτα ανοιχτή στο σώμα

και μπαίνει από το στόμα,

την ώρα που η Αγάπη ταΐζει

της Ύπαρξης την ανάγκη για αγάπη κι επαφή και στεριώνει το κορμί με την αγάπη της...

 

Και βγαίνει απ' το μυαλό...

Καθώς εκείνο παλεύει και αντιμάχεται τον άνθρωπο μέσα του.

Χάνεται το μυαλό στην ομίχλη

που απλώνει το χάος γύρω του

και δεν βρίσκει το δρόμο της επιστροφής

την ψυχή να ακολουθήσει....

με αποτέλεσμα να περιφέρεται η ψυχή, ελεύθερη,

αποκομμένη από το σώμα...αφήνοντας το μυαλό να πεθάνει... 

 

Τετάρτη ,  29 Ιανουαρίου 2025

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 

 

Βαδίζω  ξυπόλυτη  σε γκρεμνούς  και αγκάθια

Η ζωή μου βρίσκεται  ένα βήμα πριν το θάνατο

Είμαι ολόκληρη  μια πληγή που ποτίζει το χώμα

Ο φύλακας Άγγελος μου με εγκατέλειψε στη μέση της ερήμου.

Διψώ ! Μα  δεν βρίσκω πηγή να ξεδιψάσω…

Η όαση της Δικαιοσύνης απέχει πολύ

κι ο Θεός φυσάει φωτιά και βόλια! 

Πού να φυτρώσει ο σπόρος της ανθρωπιάς;

Η  πείνα δεν έχει μάτια κι αν έχει μάτια, δεν βλέπει…

Οι  καπνοί  του  άδικου πολέμου με έχουν τυφλώσει.

Ένα δίκαιο πνεύμα επιθυμώ να με σπείρει… 

Να με θερίσει… Να με μοιράσει…

Κουράστηκα τόσα χρόνια να με σέρνουν γυμνή

μπροστά  στα μάτια του δήμιου

να με δικάζουν για κακουργήματα που δεν έπραξα

Λες κι είμαι εγώ υπεύθυνη για τη γύμνια του κόσμου .

Τώρα, κατά πού θα γείρει η ζυγαριά;

Ελπίζω, κάποια στιγμή να βρω το νόμιμο δίκιο μου!

JUSTICE By Maria Kolovou Roumelioti

 

I walk  barefoot  on cliffs  and thorns 

My life is one step before death

 I am a whole  wound that waters the soil.

 My guardian angel abandoned me in the middle of the desert.

 I'm thirsty! But  I can't find a source to quench my thirst...

 The oasis of Justice is far away

 and God blows fire and bullets!

 

Where can the seed of humanity sprout? 

Hunger  has no eyes, and if it has eyes, it doesn't see...

The  smoke  of the  unjust war has blinded me.

I wish a just spirit to sow... 

To reap... To share...

I'm tired of being dragged naked for so many years.

before the eyes of the executioner

to be tried for crimes I didn't commit.

As if I'm responsible for the world's nudity.

Now, which way will do the scales tip?

I hope, someday I will find my legal right!

 

ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΧΟΡΕΥΤΕΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Εικαστική δημιουργία δια χειρός Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
"ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΣ"
Ακριλικά σε χαρτί

ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΧΟΡΕΥΤΕΣ

Εκθειάζονται, πρόσωπα μασκαρεμένα
Σε κοινή θέα οι αρρωστημένες ιδέες
Σε αναβρασμό τα οράματα
πίσω απ’ τα πρόσωπα των μασκαράδων.

Κρέμασαν χαϊμαλιά και χάντρες
ξορκίζοντας το κακό…
Εκστασιασμένοι τώρα λικνίζονται
την οδό της αλλοτρίωσης.

Σάρκες γεροντικές
ντύθηκαν
νεοσσών φτερώματα
κι οι νέοι μακρηγορούν
την απώλεια της ουσίας…

Δολώματα- καραμέλες
για της στιγμής το ψεύτικο χαμόγελο.
Σβήνουν τα χνάρια της εξαϋλωμένης ηθικής.

Έκπτωτες ευαισθησίες
με αέρινα φορέματα τυλιγμένες
σε θηλυκότητας ξεθωριασμένα σύμβολα
σε ντιβάνι πρόσκαιρης συνουσίας.

Κι ο Κλόουν…
έβαψε κόκκινο το δάκρυ του...
τράβηξε δυο ανεβασμένες γραμμές γέλιου
στα θλιβερά του χείλη.
Το γέλιο έχει πνιγεί προ πολλού
στο έλεος της παλέτας του...

Έκπτωτοι χορευτές
περίτεχνα μπογιατισμένοι˙
σπονδή προσφέρονται
σε βωμό τρέλας.

Σερπαντίνες τα όνειρα
ποδοπατιούνται
από αλλόκοτους περιπατητές
που λικνίζονται
στ' αέρινα νήματα
της άμετρης βίωσης.

Με δίχως χαλινάρια
το άρμα της λογικής εκτροχιάστηκε.
Έτσι μασκαρεμένοι
ανεκτική φαντάζει η ζωή
στα πρόσωπα των μασκαράδων.

Ασυγκράτητοι χορευτές…
φορώντας το πλατύτερο χαμόγελο
πάνω στη μάσκα τους
προχωρούν σε ένα δρόμο
με δίχως ορίζοντα
κλαίγοντας γοερά
στο κλείσιμο της αυλαίας…

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη