ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 

 

Βαδίζω  ξυπόλυτη  σε γκρεμνούς  και αγκάθια

Η ζωή μου βρίσκεται  ένα βήμα πριν το θάνατο

Είμαι ολόκληρη  μια πληγή που ποτίζει το χώμα

Ο φύλακας Άγγελος μου με εγκατέλειψε στη μέση της ερήμου.

Διψώ ! Μα  δεν βρίσκω πηγή να ξεδιψάσω…

Η όαση της Δικαιοσύνης απέχει πολύ

κι ο Θεός φυσάει φωτιά και βόλια! 

Πού να φυτρώσει ο σπόρος της ανθρωπιάς;

Η  πείνα δεν έχει μάτια κι αν έχει μάτια, δεν βλέπει…

Οι  καπνοί  του  άδικου πολέμου με έχουν τυφλώσει.

Ένα δίκαιο πνεύμα επιθυμώ να με σπείρει… 

Να με θερίσει… Να με μοιράσει…

Κουράστηκα τόσα χρόνια να με σέρνουν γυμνή

μπροστά  στα μάτια του δήμιου

να με δικάζουν για κακουργήματα που δεν έπραξα

Λες κι είμαι εγώ υπεύθυνη για τη γύμνια του κόσμου .

Τώρα, κατά πού θα γείρει η ζυγαριά;

Ελπίζω, κάποια στιγμή να βρω το νόμιμο δίκιο μου!

JUSTICE By Maria Kolovou Roumelioti

 

I walk  barefoot  on cliffs  and thorns 

My life is one step before death

 I am a whole  wound that waters the soil.

 My guardian angel abandoned me in the middle of the desert.

 I'm thirsty! But  I can't find a source to quench my thirst...

 The oasis of Justice is far away

 and God blows fire and bullets!

 

Where can the seed of humanity sprout? 

Hunger  has no eyes, and if it has eyes, it doesn't see...

The  smoke  of the  unjust war has blinded me.

I wish a just spirit to sow... 

To reap... To share...

I'm tired of being dragged naked for so many years.

before the eyes of the executioner

to be tried for crimes I didn't commit.

As if I'm responsible for the world's nudity.

Now, which way will do the scales tip?

I hope, someday I will find my legal right!