Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΤΑΦΟΙ, ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ (Αιγαίου) του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

ΤΑΦΟΙ, ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ (Αιγαίου) 
του Γεράσιμου Μ.Λυμπεράτου

Με τον τρόμο να μας κυνηγάει ξεκινήσαμε
στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο
σε μια γέρικη βάρκα σωτηρίας
και στους ώμους μας
να κρατάμε τα μωρά μας λόγω έλλειψης χώρου.
Τα καράβια των εφοπλιστών απείχαν
Ή μάλλον δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη
Μικρή η διαδρομή μας έλεγαν
και πριν δύση ο ήλιος
μια άλλη γωνιά της γης μας
θα μας χάριζε την λύτρωση.
Ναι,  μικρή ήταν διαδρομή, που στην αντιφεγγιά
ξεχωρίζαμε τις φιλόξενες ακτές.
Είχαμε σχεδόν φθάσει.
Όταν   ξαφνικά βρεθήκαμε στο νερό.
Και ήταν σαν να άνοιξε
η θάλασσα στα δύο για να μας καταπιεί.
Κι ύστερα βαριά  ομίχλη μας σκέπασε.
-Ο δρόμος, που είναι ο δρόμος;
-Το κύμα πως θα τα διαβούμε;
-Το σήμα έχει  σταλεί;
Ο ήλιος έδυσε, κι απομείναμε μόνοι
να παλεύουμε με τα κύματα.
Όσοι απ' εμάς γιατί γύρω μας σκοντάφταμε
πάνω στα πτώματα των παιδιών μας,
και τα παιδιά πάνω στα πτώματα των μανάδων τους.
Ώσπου ξαφνικά γίναμε όλοι ανάλαφροι,
κι επιπλέαμε
στης Μεσογείου  τα μαύρα αφιλόξενα νερά.
Κάποιοι  κατέφθασαν λέει  -ύστερα από ώρες-
να περισυλλέξουν τον θάνατο, αντί για την ζωή.
Είχαν αργήσει.
Έτσι, όπως αργούν να πάρουν αποφάσεις
όταν πρόκειται να σώσουν μια ζωή,
πολλές ζωές,
ενώ, στο λεπτό ενεργούν
όταν πρόκειται να σκορπίσουν τον θάνατο
προετοιμάζοντας ένα πόλεμο.

Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου