«Ο ΒΙΒΛΙΟΣΚΩΛΗΚΑΣ» συμμετοχή της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη στο 19ο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις". https://mytripssonblog.blogspot.com/

Ο Βιβλιοσκώληκας

Φιλαράκια τέρμα τα ψέματα! Απόψε  θα σας αποκαλύψω τη μαύρη μου αλήθεια. Θα  πω τα πράγματα με τ’  όνομά τους. «Τα σύκα – σύκα και   τη σκάφη- σκάφη…». Λοιπόν,  ακούστε με προσεκτικά και μη με διακόψετε με ανούσιες ρητορείες…

Στην αρχή ήμουν βολεμένος σε μια ηλιοφώτιστη  σάλα ώσπου μια μέρα με πήραν άρον άρον  και με οδήγησαν σε ένα ανήλιαγο υπόγειο μακριά από την φροντίδα των  δικών μου. Με έκλεισαν σε ένα κλουβί 4Χ4 όπου αναδυόταν από παντού άρωμα  παλαιωμένων βιβλίων.  Μου ερχόταν  να τα κλωτσήσω όλα στον αέρα και να δραπετεύσω μα ακόμη δεν είχα σκάσει από τ’ αυγό… Ήθελαν, λέει,  να με μπολιάσουν με καινούργια δαιμόνια  για να μπορώ να ελίσσομαι επιτυχώς και να   μην πέφτω στην παγίδα της  άθλιας παλιοζωής μας.  Δεν χρειαζόταν καν  να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου. Καθώς ήμουν τρυφερούδι,  μισό χιλιοστό σκώληκας, έσπειραν μέσα μου το μικρόβιο της βιβλιοφαγίας χωρίς καμία αντίσταση. Έτσι, μου δόθηκε το χάρισμα  της ευρυμάθειας ωριμάζοντας  πρόωρα πάνω στη ρουτίνα της δουλειάς. Συχνά πυκνά δεν μου άφηναν περιθώριο να ησυχάσω. Πνιγόμουν μέσα σε χιλιάδες τόμους σοφιστών. Ασφυκτιούσα αναπνέοντας  την ξεραμένη τους μελάνη αλλά είχα αποκτήσει τη νόμιμη εξουσία της μονιμότητας... Σιγά σιγά άρχισα να παχαίνω απ’ το ροκάνισμα των χαρτιών και με τον καιρό  έγινα δυσκίνητο παχύσαρκο σκουλήκι. Τα αφεντικά δεν έπαιρναν χαμπάρι το τι γινόταν γύρω τους! Γέρασα μαζί τους χωρίς  να αστράψει επάνω τους μια στάλα φως. Μοναδική τους ευτυχία ήταν οι μακροσκελείς συζητήσεις για τα επιστημονικά τους επιτεύγματα,  οι χοροί και τα καλλιτεχνικά δρώμενα υπό την αισθητική του πενταγράμμου.
«Πρέπει να ανακαινίσουμε το χώρο. Να κάνουμε μεταφορά υλικού» ακούστηκε ένα πρωινό  η φωνή του φύλακα. Άρχισα να φοβάμαι. Ο πιο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας αποκτούσε δύναμη  και αυτό για μένα ήταν μεγάλη απειλή!  Το μυαλό μου είχε αρπάξει φωτιά  μα τα πόδια μου ήταν παράλυτα από τη χρόνια ακινησία. Όλα όσα είχα αγαπήσει είχαν πλέξει ιστό και με κρατούσαν δέσμιο. Δεν μπορούσα να δραπετεύσω…   

Είχε πλησιάσει η μέρα της εκκαθάρισης… Όλα ήταν έτοιμα για το πάτημα του κουμπιού και να τα κάνουν όλα στάχτη κι αποκαΐδια. Μια καθαρίστρια θα  αναλάμβανε να αποτελειώσει τη ζωή μου στα χέρια της. Θα έδινε άφεση αμαρτιών σε όλους εκείνους που προσπερνούσαν τόσα χρόνια την παρουσία μου. Κι ας είχα καταβροχθίσει ολόκληρα αλφαβητάρια κι ας είχα μνημονεύσει ολόκληρες περιουσίες καταχωρημένες  και σφραγισμένες, δεν  σεβάστηκαν καθόλου τον κόπο και τον ιδρώτα μου. 

Η αίθουσα καταλείφθηκε από ολόκληρο στράτευμα. Αφού με ξεκούφαναν με  τη μεγάλη φασαρία τους,  με άρπαξαν βίαια και με καταχώνιασαν σε κάτι θεόρατα κιβώτια. «Ψεκάστε! Αυτά τα δαιμόνια πρέπει να εξολοθρευτούν. Αν σφαλιστεί ο χώρος: θα χάσουμε τη δουλειά μας!» ακούστηκαν  αγριεμένες φωνές κι άρχισαν να μας ραντίζουν με ισχυρό εντομοκτόνο. Η καρδιά μου σφίχτηκε. Αποχαιρέτησα τα συντρόφια μου και  το ένδοξο παρελθόν μας. Έπειτα έκλεισα τα ρουθούνια μου  κι απέμεινα κολλημένος σα μύγα στο χαρτί…. Όλα εκείνα τα βαθυστόχαστα χαρτιά  δεν κατάφεραν να με σώσουν‧ έγιναν τάφος  και μ’ αφάνισαν!....

Δευτέρα, 4 Μαρτίου 2019

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Με το διήγημα "Ο βιβλιοσκώληκας" συνεχίστηκε  η συμμετοχή μου στο19ο Παίζοντας με τις λέξεις , που με μεράκι είχε διοργανώσει η αξιοθαύμαστη Μαρία  Καρβούνη  στο My trips on blog.