ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Το δέντρο που ρίζωσε στον κήπο της αγάπης
είναι ένα αρτόδενδρο γερμένο
απ’ άνθη και καρπούς
που χαίρεται τον ήλιο
ακόμα και τη στιγμή που κεραυνοί χτυπούν
Γη κι Ουρανό
και φλόγες καίνε έρημους τόπους.
Στις ρίζες του γεννιούνται τα όνειρα
και στα φυλλώματά του
παίζουν αρχέγονη μουσική
Άγγελοι των Συμπάντων
αντικρίζοντας το μάτι του Θεού
και τις Αιώνιες Ώρες ν' ακουμπούνε
στης οικουμένης τα άκρα.
Στέκει αγέρωχο
κι όταν κοφτερές λάμψεις χαρακώνουν
τις Ταραγμένες Θάλασσες του Παντός,
υπομονετικά προσμένει
τα χρώματα της ίριδας να φέρουν νηνεμία
να στεφανώσουν με ουράνιο τόξο
του Κόσμου τη γειτονιά
κι απλόχερα να μοιραστεί, συντροφεμένο την
ελπίδα,
την Αρίστη Αρετή!
Δεν το βαραίνουν του Κροίσου πλουμιστά στολίδια!
Της σκιάς του η
γαλήνη απλώνεται ανάλαφρη
σε λαβυρίνθους Μινωικούς και σε ιστούς Αράχνης.
δίχως να χάνεται
Μελωδικό ακούγεται το
ελπιδοφόρο θρόισμά του
πως ένα Αρτόδενδρο αρκεί,
να πλουμίσει τον Κήπο
της Αγάπης!
13
Μαΐου 2012
Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη
Καλησπέρα Μαρία και καλό σου μήνα. Ένα ακόμα όμορφο ποίημά σου κοντά μας και σε ευχαριστούμε για αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ευχή αυτή η ομορφιά του δέντρου (η αγάπη) ποτέ να μην χαθεί, υπέροχοι στίχοι Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη, να είσαι καλά!