Ευχαριστώ από καρδιάς την πρόεδρο της Δ.Ε.Ε.Λ και Καλλιτεχνών κυρία Αικατερίνη Μπατάλια, για την τιμή. Πολλά συγχαρητήρια σ' όλους τους συμμετέχοντες στην Διεθνή Γιορτή Ποιητών .

 

«ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΆΝΟΙΞΗΣ» στίχοι της Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Γερανιώτης Δημήτριος-Κόρη με Παπαρούνες, 1948

 ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΆΝΟΙΞΗΣ 

 

Στο στενό μπαλκόνι άνθισαν τα γιασεμιά‧

ήρθαν χελιδόνια κι έκτισαν φωλιά.

 Κάτασπρη μπουγάδα λιάζεται στον ήλιο‧

 το λευκό κρινάκι πιάνει νέο φίλο.

 

 Η άνοιξη γελάει. Τα παιδάκια παίζουν .

 Στου  βουνού την πλάτη ποταμάκια τρέχουν.

 Στα  περιβολάκια λεμονιές μυρίζουν‧

 Τ’ ουρανού οι στράτες μ’ άστρα πλημμυρίζουν.

 

 Πασχαλιάς μπουμπούκια πλέκουνε στεφάνια

 και οι μελισσούλες στήνουν καραβάνια.

 Στον τρανό τον κάμπο με τα χαμομήλια

 ο έρωτας φιλάει της χαράς τα χείλια.

 

 Ω, τι πανηγύρι! Τι χαρά μεγάλη!

 Άνθισε η ελπίδα, άνοιξε η αγκάλη.

 Ω, τι ευλογία της ζωής η γύρη!

 Στο στενό μπαλκόνι άνθισαν δυο ήλιοι!

 Τετάρτη, 22 Μαρτίου 2023

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΔΙΧΩΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ» στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΔΙΧΩΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Η άνοιξη μας καλωσόρισε  καρφώνοντας

πολλά μαχαίρια στην καρδιά.

Χάραξε μια ανατολή ματωμένη,

πνιγμένη σε στάχτες  και καπνούς...

Αιμορραγεί το Φως στην κάθε απουσία

και η ζωή  διαμελισμένη αναζητάει τα κομμάτια της.

Τρέμει η αλήθεια...

Άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες του ουρανού

ανοίγοντας τις πύλες…

Κάποιοι αρχάγγελοι παρέμειναν πίσω για τη Δευτέρα Παρουσία

δικάζοντας το μαυροφόρο Μάρτη...

 

Μακρύς ο δρόμος ...

Βαρύς ο σταυρός...

Αβάστακτος  ο πόνος...

 

Αχ Παναγιά μου, πονεμένη, γιατί επέτρεψες το κακό;

Από πού θα κρατηθούν  οι πονεμένες μάνες;

Τούτη η Σταύρωση δεν έχει Ανάσταση...

Δευτέρα, 6 Μαρτίου 2023

 

 Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΠΡΟΣΜΟΝΉ» στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Χαρακτικό από αναζήτηση στο διαδίκτυο https://www.saatchiart.com

 

ΠΡΟΣΜΟΝΉ

 

Κόρη μικρή και άγουρη στο ρέμα  πάει να πλύνει

πάνω στην πέτρα το πανί με το νερό ν’ ασπρίνει.

Στα δυο λευκά χεράκια της κρατά χρυσό καλάθι

του γάμου τα κεντήματα της νιότης της καμάρι.

 

Σκέπη φορά στην κεφαλή με άσπρα  περιστέρια

τα χείλη ροδοκόκκινα τα στήθη πεφταστέρια.

Το νιο προσμένει να φανεί στης ρεματιάς τη βρύση

με λόγια μελιστάλαχτα την φλόγα του να σβήσει.

 

Μα   η Πούλια δεν ανέτειλε κι ο Αυγερινός δεν βγήκε

στου ποταμού την αμμουδιά κατεβασιά εμπήκε.

Ο κλέφτης ήλιος χλόμιασε, η πλάση  έμεινε άδεια,

η προίκα η χρυσοκέντητη ορφάνεψε από χάδια.

 

Γέρασε η υπομονή στης νιότης τ’ άσπρα στήθη 

και το νερό αγρίεψε   πριν η γιορτή  αρχίσει

κι η κόρη η κρινοδάχτυλη τη λάσπη ροβολάει

χιμάει στο θολό νερό και το νερό ρωτάει: 

 

Νερά, για δεν αφήνετε το νιο να ξεδιψάσει

μόνο παγίδες στήνετε   σε όποιον πηγούλα ψάξει

και χάνεται στην διαδρομή και άλλο δρόμο παίρνει 

και λησμονιάς λασπόνερα ο ποταμός μας φέρνει;

 

 Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη