 |
| Χαρακτικό από αναζήτηση στο διαδίκτυο https://www.saatchiart.com |
ΠΡΟΣΜΟΝΉ
Κόρη μικρή και άγουρη στο
ρέμα πάει να πλύνει
πάνω
στην πέτρα το πανί με
το νερό ν’ ασπρίνει.
Στα
δυο λευκά χεράκια της κρατά
χρυσό καλάθι
του
γάμου τα κεντήματα της
νιότης της καμάρι.
Σκέπη
φορά στην κεφαλή με άσπρα περιστέρια
τα
χείλη ροδοκόκκινα τα
στήθη πεφταστέρια.
Το
νιο προσμένει να φανεί στης
ρεματιάς τη βρύση
με
λόγια μελιστάλαχτα την
φλόγα του να σβήσει.
Μα η Πούλια δεν ανέτειλε κι ο Αυγερινός δεν βγήκε
στου ποταμού την αμμουδιά κατεβασιά εμπήκε.
Ο κλέφτης ήλιος χλόμιασε,
η πλάση έμεινε άδεια,
η προίκα η χρυσοκέντητη ορφάνεψε από χάδια.
Γέρασε η υπομονή στης
νιότης τ’ άσπρα στήθη
και το νερό αγρίεψε πριν η γιορτή αρχίσει
κι η κόρη η κρινοδάχτυλη τη λάσπη ροβολάει
χιμάει στο θολό νερό και το νερό ρωτάει:
Νερά, για δεν αφήνετε το νιο να ξεδιψάσει
μόνο παγίδες στήνετε σε όποιον πηγούλα ψάξει
και χάνεται στην διαδρομή και άλλο δρόμο παίρνει
και λησμονιάς λασπόνερα ο ποταμός μας φέρνει;
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου