ΖΗΤΕΙΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

 

 

ΖΗΤΕΙΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

Μέρες, τώρα, τον βασάνιζε κάτι...

«Παντού απανθρωπιά» έλεγε, κουνώντας το κεφάλι. 

Φαίνεται πως την είχε ζήσει ως το κόκαλο.

 

Σήμερα μπήκε στην τάξη με άλλον αέρα. 

«Η ανθρωπιά μάχεται με την απανθρωπιά» είπε 

και κάθισε στον θώκο με σχετική ενάργεια,   

αναμένοντας διαλεύκανση του θέματος.

 

«Βγάλτε μια κόλα χαρτί. Σήμερα θα διαγωνιστείτε στην ανθρωπιά!» είπε.

«Δύσκολο θέμα» είπαμε,  εμείς.

«Τα αισθήματα κι οι πράξεις μπαίνουν σε λογική με τη λογική» 

επισήμανε  με αυστηρότητα κι ανακάθισε.

 

Καθημερινώς διαμαρτυρόταν για την απανθρωπιά.  

Σήμερα θέλησε να βάλει άλλους στον στόχο.  

Πώς να ερμηνεύσω την τόση αποκοτιά;

 

Έσπασα το κεφάλι μου!...  

Πήρα την πένα κι άφησα το μελάνι της να χυθεί σαν τη σουπιά. 

Πώς να ορίσω την ανθρωπιά 

όταν  μες την ανθρώπινη φύση πηγάζουν πληθώρα 

αισθημάτων κι αντιδράσεων  που προκαλούν 

μίσος, ζήλια, χαιρεκακία κι αδιαφορία, 

ανάμικτα με αγάπη, έρωτα, αλληλεγγύη,  

 οίκτο και συμπόνια;

 

Τη βοήθεια ενός έχοντος σε έναν επαίτη, τη λέγω ελεημοσύνη ή ευεργεσία. 

Την αλληλοβοήθεια ανθρώπων την χαρακτηρίζω  αλληλεγγύη ή υποστήριξη.  

Την βοήθεια κάποιου σε κάποιον χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς καμιά απαίτηση, τη λέγω ανιδιοτέλεια.  

Η έλλειψη ηθικού αξιακού  κώδικα είναι αμοραλισμός. 

Οι πράξεις με μοναδικό κίνητρο το προσωπικό όφελος είναι υστεροβουλία.  

Η κακή συμπεριφορά ανθρώπου απέναντι στον ευεργέτη του είναι αχαριστία, αγνωμοσύνη…  

Ανθρωπιά κι απανθρωπιά πλευρές του ίδιου νομίσματος είναι.

 

Ευγενή αισθήματα  και τρόποι συμπεριφοράς εξυψωμένα 

στο «κατ’ εικόνα κι ομοίωση» του Δημιουργού ημών, εστί Ανθρωπιά  

και διαφοροποιούν τον άνθρωπο από κάθε άβουλο ον, 

έγραψα  κι έβαλα στο τέλος την υπογραφή μου 

καταθέτοντας  την κόλα μου με το υστερόγραφο:

 

ΖΗΤΕIΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙA!   

Κάποιοι την έχασαν και κάποιοι άλλοι την ψάχνουν…

 Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη