ΎΜΝΟΣ ΣΤΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΆΡΙ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 

ΎΜΝΟΣ ΣΤΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΆΡΙ

 

Απόψε, το φεγγάρι, άγιο δισκοπότηρο,

Αστραφτερά μαργαριτάρια ντύνει τα μαλλιά μας

Δεμένους μ' ασημοκλωστές έχει τους όρκους μας

Αγάπη να ανθεί στην αγκαλιά μας.

 

Απόψε, οι αγγέλοι ασημώσανε

Του Έρωτα αλάνα να διαβούμε

Πιασμένοι χέρι χέρι τα περάσματα

Της Πλάστης ομορφάδες να τρυγούμε!

 

Πότε ασβέστωσες, Θεέ μου, το λιθόστρωτο!

Πότ' έρανες με τη δροσιά το μονοπάτι;

Με της μυρτιάς τ' αρώματα μας έλουσες

Με το φεγγάρι έστρωσες κρεβάτι!...

 

Απ' το παλάτι τ' Ουρανού μας χαμογέλασε

Ρουμπίνι Φως, το Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Άνθισαν οι καρδιές σαν τριαντάφυλλο

Κι η νύχτα φόρεσε της μέρας το διαμάντι!

 

Γράφτηκε 4 Αυγούστου 2025 

________________________

Κολοβού Ρουμελιώτη Μαρία

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ (Την εκλεκτή φίλη ποιήτρια Εύα Λιανού-Πετροπούλου-μια γεφυροποιήτρια που ενώνει τους λαούς) από τη Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ

(Την εκλεκτή φίλη ποιήτρια Εύα Λιανού-Πετροπούλου-μια γεφυροποιήτρια που ενώνει τους λαούς)

 

Τη λένε Εύα!

Ο λόγος της, Ευαγγέλιο.

Η γραφή της, Ιερή!

Αληθινή!

 

Πάντα φορά για άρματα τις λέξεις κι ένα μενταγιόν,

βαπτιστικό σταυρό, για το κακό το μάτι.

Κι οι λέξεις της συλλεγμένες είναι μια μια

και ταιριασμένες άψογα.

Με λιθαράκια, γέφυρες χτίζει να περπατούν πάνω της τα ποιήματα της οικουμένης.

Να μικραίνει η απόσταση.

Να βρίσκουν διαβάσεις οι ψυχές να προχωρούν και να ανταμώνουν.

 

Και γράφει στίχους:

Για την Ειρήνη

Την Αγάπη

Την Φιλία

Τη Δίκαιη Μοιρασιά

Τα παιδιά, εκείνα του πολέμου, τα βασανισμένα.... 

 

Και είναι η θωριά της βλέμμα μικρού παιδιού...

και η καρδιά της το ίδιο πράμα είναι:

Ολοφώτεινη, δοσμένη στον Κόσμο

Να ανακουφίζει πόνους και βάσανα. 

 

Οι λέξεις της ταρακουνούν!

Δεν είναι μοιρολόγια οι λέξεις της ...

Μα ούτε και προσευχές !....

Έναν χορό αλλιώτικο χορεύουνε οι λέξεις της

που ταξιδεύουν την ψυχή

σε περιβόλια Ουράνια

Εκεί που αγγελικές ψυχές-

αγνές σαν παιδικά χαμόγελα:

Ρόδα μαζεύουν και βασιλικά

μαζί με όλα τα Σεραφείμ και Χερουβείμ του Παραδείσου

και αγιάζουν τη γη με ροδοπέταλα!.... 

 

Βουρκώνει....

Γιατί ποτέ δεν νιώθει ως ποιήτρια

Αλλά έχει στήριγμα τις λέξεις

για να ανέβει το Γολγοθά με το δικό της Σταυρό.

Γεφυρώνει τις καρδιές των ανθρώπων με τα ποιήματά της!

 

Είναι αληθινή!

Και η αλήθεια μιλά από μόνη της!

Με σταθερή και βέβαιη φωνή

Που εισχωρεί στην πηγή των συναισθημάτων

Σφυρηλατώντας τους ακατέργαστους λίθους της ψυχής !

 

Πολλά συγχαρητήρια αγαπητή μας φίλη Eva Lianou Petropoulou για τις Γέφυρες Πολιτισμού που χτίζεται!

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για όσα κάνετε!

Σας αγαπάμε και σας θαυμάζουμε!

Καλή συνέχεια στο αρεστό έργο σας!

Η Παναγιά μαζί σας!

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΚΑΛΟ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ! ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ! Με ένα κείμενο- Σπάραγμα της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΣΠΑΡΑΓΜΑ της  Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Μακρύ κι απρόβλεπτο ήταν εκείνο  το ταξίδι…. Ολομόναχος πορευόμουν…. Κανέναν δεν αντάμωσα …Κανείς δεν με αντάμωσε… Μονάχα σε κάτι κορμούς πετσοκομμένων  δέντρων  αναγνώρισα τη βαρβαρότητα…  Την εγκατάλειψη… Τη μοναξιά… Κατά κει που βάδιζα,, αποκομμένος από το πλήθος, κανείς δεν θα με αναζητούσε… Κανείς δεν θα παραβρισκόταν στον αποχαιρετισμό ή τον αποχωρισμό … 

Ίσως και να προχωρούσα  υπνωτισμένος…. Να έβλεπα εφιάλτες εκεί που άλλοτε κάποιοι  έβλεπαν όνειρα με  αγγέλους φωτός εν ώρα δράσης….Τελευταία στιγμή με  χτύπησε  κεραμίδι στο κεφάλι. Πετάχτηκα ολόρθος και πίστεψα πως ήμουν  ξυπνητός!...

Τρύπησε το κρανίο  απ’ τα χτυπήματα…. Σκόρπησαν τα μυαλά μου …. Κι εκείνα τα όνειρα που έκανα,  αφέθηκαν  ελεύθερα να βρουν μοναχά το μονοπάτι τους…

Το γνώριζα καλά: Εγώ δεν πατούσα τη γης…  Αιθεροβάμον  ήμουν και μετρούσα άστρα. Τις ψυχές αφουγκραζόμουν, που αγκομαχώντας  σέρνονταν,  στέλνοντας  ευχές ή κατάρες κατά εκεί που σκοτείνιαζε….

Κι  εγώ πετροβολούσα τη θάλασσα  των επιθυμιών με τα χαλικάκια  των ονείρων μου μη και δεν μ’ αφήσει  να βάλω τις επιταγές στο μπουκάλι,  να ταξιδέψουν με τον νυχτερινό αγέρι προς τα  δικά μας μέρη …

Κι εκείνα  τα αστραφτερά πετραδάκια  που η αλμύρα  της ζωής τα είχε σφυροκοπήσει μεταλλάσσοντας τα  σε διαμαντάκια: Τ’ άδειασα  απ’ τα χέρια μου!...   Τα σκόρπισα στον ουρανό…. Τα έκανα ποιήματα συγχώρεσης  που ταξιδεύουν για να σε συναντήσουν, συνάνθρωπέ μου !....

Ίσως τότε καταλάβεις  κι εσύ πόσο βαθιές  είναι οι πληγές που αφήνουμε  πίσω!..

 

Τρίτη, 29 Ιουλίου 2025

 

HEARTBREAK by Maria Kolovou Roumelioti

 

That journey was long and unpredictable…. I was walking all alone…. I met no one… No one met me… Only in some trunks of felled trees did I recognize the barbarity… The abandonment… The loneliness… Wherever I walked, cut off from the crowd, no one would look for me… No one would be present at the farewell or the separation…

 Perhaps I was walking hypnotized…. Seeing nightmares where some once saw dreams of angels of light in action…. At the last moment a tile hit me on the head. I threw myself completely and believed that I was awake!...

The skull was pierced by the blows…. My brains scattered…. And those dreams that I had, were left free to find their own path…

I knew it well: I did not walk on the earth… I was an airwalker and I counted stars. I listened to the souls that, panting, crawled, sending wishes or curses towards where it was getting dark….

And I threw stones at the sea of desires with the pebbles of my dreams lest it would not let me put the checks in the bottle, to travel with the night wind to our own places…

And those sparkling stones that the saltiness of life had hammered, transforming them into diamonds: I emptied them from my hands!... I scattered them in the sky…. I made them poems of forgiveness that travel to meet you, my fellow man!....

Maybe then you too will understand how deep the wounds we leave behind are!..

 

Tuesday, July 29, 2025

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΦΩΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΦΩΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Ανέτειλε αντάρτης Ήλιος

Τροχός χρυσός στη δούλεψή του

Ράγισε η πέτρα στη θωριά του

Λύγισε η πλάση στην πυγμή του

 

Ολόφωτη η γης γεννιέται

Σχίζοντας τ' άμφια της νύχτας

Ολόγυρα η ζωή χτυπιέται

Για την ευχή μιας καληνύχτας

 

Αύγουστος μήνας στο κατώι

Ψάχνω κλειδί να ξεκλειδώσω

Ποθώ ν' ανέβω στο ανώι

Μήπως τον Ήλιο ανταμώσω!....

 

 

SEARCHING FOR LIGHT by maria Kolovou Roumelioti

 

The rebellious Sun rose

A golden wheel in its work

The stone cracked in its face

Creation bent in its fist

 

The earth is born in full light

Ripping the robes of night

All around life is beaten

For the wish of a good night

 

August month in the basement

I'm looking for a key to unlock

I long to go upstairs

Maybe I'll meet the Sun!...

 

Witten Thursday, July 31, 2025

 

«ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ Ή ΑΘΑΝΑΣΙΑ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Εικαστικό δια χειρός Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Μικτή τεχνική σε καμβά
Διάσταση: 60cm x 75cm

 

Ο άνθρωπος είναι θνητός με τους φόβους του κι αθάνατος με τα όνειρά του....

Πολέμησε τους φόβους σου κι ονειρέψου!

Ακολούθησε αυτό που σε ταξιδεύει στο ανεξερεύνητο...

Αυτό που σε εμπνέει και σε σπρώχνει να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου και τα όρια των δυνατοτήτων σου!....

 

Πάρε το βαλιτσάκι σου

μ' τα ολίγα και διαλεχτά σου υπάρχοντα κι αφέσου στο ταξίδι!...

Τους Λαιστριγώνας και τους Κύκλωπας μη φοβηθείς!

Έτσι που η ζωή κατάντησε, εμπρός στο δρόμο σου συνέχεια θα τους βρίσκεις!...

 

Μη φοβηθείς την όψη τους!....

Μη σκύψεις το κεφάλι!...

Ξεκόλλα από τη βόλεψη και προχώρα!

Αποφασισμένος να παλέψεις.

Να δώσεις τη μεγαλύτερη μάχη.

Να νικήσεις ή να πεθάνεις!.....

 

Καλό αγώνα, συνάνθρωποι!

Κι εκεί στο τέρμα της διαδρομής:

Όλοι θα γίνουμε φίλοι!....

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

MORTALITY OR IMMORTALITY By Maria Kolovou Roumelioti

 

Man is mortal with his fears and immortal with his dreams....

Fight your fears and dream!

Follow what takes you on a journey into the unexplored...

With what inspires you and pushes you

to overcome your weaknesses and the limits of your capabilities!....

 

Take your suitcase with your few and chosen possessions

and set off on your journey!...

 

Do not fear the Laestrygonians and the Cyclops!

As life has turned out, you will always find them on your path!...

Do not be afraid of their appearance!...

Do not bow your head!...

Break away from the desire and move forward!

Determined to fight.

To fight the greatest battle.

Win or die!.....

 

Good luck, fellow humans!

And there at the end of the journey: We will all be friends!....

«ΡΟΥΤΙΝΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΡΟΥΤΙΝΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ

 

(Κάνε την καλοσύνη ρουτίνα σου

κι αφέσου στο ταξίδι της!...)

 

Μη ξεχάσω:

 

Να ξυπνήσω με τον ήλιο στην καρδιά

Να χαρίσω στην ημέρα δυο φιλιά

Να ντυθώ ένα χαμόγελο πλατύ

Να αγαπήσω όλη την πλάση σαν παιδί

 

Να ποτίσω τα δεντράκια της Χαράς

Της Ελπίδας τα σγουρά βασιλικά

Και σε όλους όσους έχουν πληγωθεί

Να χαρίσω Καλοσύνη αρκετή:

 

Της παυσίπονης Αγάπης τα ιάματα

Που επουλώνουν τις πληγές κι όλα τα τραύματα!!!!!

 

Όμορφη μέρα!

Καλοσυνάτη και Χαρούμενη!

 

Γράφτηκε Τρίτη, 29 Ιουλίου 2025

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

KINDNESS ROUTINE by Maria Kolovou Roumelioti

 

(Make kindness your routine

and let yourself be carried away by its journey!... )

 

Don't forget: 

 

To wake up with the sun in my heart

To give the day two kisses

To put on a wide smile

To love all creation like a child

 

To water the trees of Joy

To the curly basils of Hope

Αnd to all those who have been hurt

To give enough Kindness: 

 

To the medicines of the painkiller Love

That heal wounds and all injuries!!!!! 

 

Beautiful day! Kind and Happy!

 

Written Tuesday, July 29, 2025

"LET US JOIN HANDS FOR PEACE" By Maria Kolovou Roumelioti

 

I am very moved and happy to see my poetry translated into Arabic!

I am immensely grateful to world renowned literary luminary, renowned poet, Taghrid BouMerhi , Bhagirath Choudhary and Eva Petropoulou Lianoy for their support oppening paths and building bridges allowing our words to travel far away!

A thousand heartfelt thanks to my dear friends Poets, translators and publishers.

I wish all you every success and good in your life!

May God bless you!

 

«ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ»

 

Σε ποιον καινό βωμό ετοιμάζουν την πυρά;

Σε ποιο αλωνάκι της γης θα αλωνίζουν τα στάχια;

Σε ποιο μύλο θα αλέσουν τους καρπούς;

 

Λείπει η μαγιά!...

Το αλεύρι έγινε μπαρούτι.

Το νερό: πίσσα κι αίματα.

Ανύπαρκτο το ψωμί, το κρασί, το έλαιο... 

 

Οι φωτιές του πολέμου

καρβούνιασαν τις ψυχές.

Ψαλίδισαν τα φτερά ....

 

Οι αγκαλιές των μανάδων άδειασαν από ζωή

κι οι πατεράδες ανασκάπτουν τα χαλάσματα....

 

Σάβανα γαζώνουν οι δήμιοι

και σαβανώνουν τα παιδιά μας!...

Μολύνθηκαν οι πληγές....

 

Η Γη της Επαγγελίας

έγινε τάφρος γεμάτη πτώματα.

Σφάγιο σε θυσιαστήριο!...

 

Ας δώσουμε τα χέρια για την ειρήνη!!!!

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

"LET US JOIN HANDS FOR PEACE" By Maria Kolovou Roumelioti

 

On which new altar are they preparing the pyre?

In which little corner of the earth will Are they threshing the ears of corn?

In which mill will they grind the fruits?

 

The yeast is missing!...

Flour became gunpowder.

The water: tar and blood. 

Bread, wine, oil are non-existent... 

 

The fires of war

They charred the souls.

They clipped their wings...

 

The hugs of mothers

emptied of life

and the fathers dig up the ruins... 

 

The executioners are roaming the savannah

and they shroud

our children!...

The wounds became infected....

 

The Promised Land

It became a ditch full of corpses.

Carcass on an altar!...

 

Let's join hands for peace!!!!

 

"ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ 5", για το Έτος 2025.

 

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι!

Μία σημαντική Δημοσίευση-Παρουσίαση δεκατριών Ποιημάτων μου, στον Τόμο "ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ 5", για το Έτος 2025. Μία Εξαιρετική Συλλογική Έκδοση των "ΠΝΟΩΝ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ" που σίγουρα αξίζει να διαβαστεί!

Ένα Υπέροχο Συλλογικό Πόνημα, του οποίου και μετέχω με τα μέχρι πρότινος αδημοσίευτα Ποιήματα μου:

1) Ευχή σαν προσευχή

2) Ο ερχομός της άνοιξης

3) Για σένα

4) Οι ρίζες

5) Θυσιασμένοι αμνοί

6) Ήρθε η ώρα

7) Ένας λεβέντικος χορός

8) Πληγωμένοι άγγελοι

9) Τα χέρια μου

10) Περάσματα

11) Ο ποιητής

12) Πως να αντέξω τόσο φως

13) Αφιέρωση 

 

Ευχαριστήσω από καρδιάς, τόσο την Κυρία Αρετή Γκιωνάκη, όσο και τον Κύριο Νίκο Δεληγιάννη, Εκδότες και Επιμελητές της Έκδοσης, καθώς και τις Εκδόσεις ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ στο σύνολο τους, για την Τιμή της Επιλογής και της Φιλοξενίας Εμού και του Έργου μου!

Ευχαριστώ θερμά! 

  

Ένα από τα ποιήματα της Συλλογής είναι και το ποίημα: 

ΑΦΙΕΡΩΣΗ  

( Στην εγγονή μου Νιόβη για τα πρώτα της γενέθλια)

 

Σου στέλνω απ’ τον κήπο μας λουλούδια στην ποδιά σου

στεφάνι ανοιξιάτικο να πλέξει η μαμά σου‧

στην καρυδένια κούνια σου, μεταξωτά κουκούλια,

για να σου υφαίνει ο Αυγερινός παρέα με την Πούλια

 

προικιά, ακριβά, στα χείλη σου το γέλιο να ανθίζει

κι όπου η χαρά και η προκοπή εκεί να σεργιανίζει

η Τύχη η Καλόμοιρη και του Θεού η Πρόνοια‧

χέρι δεξί στο πλάι σου, στηρίγματα αιώνια .

 

Μικρή μου κόρη, έμορφη, γλυκύτατη, πανώρια:

Ο ερχομός σου σφράγισε αρχές και πρωτοτόκια‧

γλυκοτραγούδα τους σκοπούς με τα βιολιά αντάμα

ξορκίζοντας στο διάβα σου τη θλίψη, την αντάρα. 

 

Με το γλυκό γελάκι σου στο τρυφερό σου στόμα

γαληνεμένο το κορμί στων γηρατειών το στρώμα

θα γείρω…. Θα αποκοιμηθώ… και σ’ όνειρο θα βλέπω:

Πως δεν απέθανα ποτέ … Πως ζω, και ανατέλλω! 

  

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους εκλεκτούς, ομότεχνους συμμετέχοντες!

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΔΡΑΠΕΤΙΣΣΑ .... της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΔΡΑΠΕΤΙΣΣΑ .... της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Η πρώτη νύχτα προς το φως, οδυνηρή!....

Τυφλή προχώραγα φορώντας ωτοασπίδα‧

ο φόβος, απροστάτευτο παιδί,

εκτεθειμένο και γυμνό, χωρίς ασπίδα!... 

 

Της νύχτας οι επιδρομείς ξεσηκωθήκανε‧

τους εφιάλτες όλους ‘βαλαν στο κατόπι‧

με αστρικά βεγγαλικά συνωμοτήσανε

και με παρέδωσαν στης μοίρας το κατώφλι.

 

Ένας τυφώνας μεσοπέλαγα με έσπρωξε

σ’ ένα σκαρί,να βολοδέρνει πάνω κάτω‧

το κύμα, καρυδότσουφλο με ξέρασε‧

πουλάρι αδάμαστο, το φόβο να δαμάσω!....

 

Κι άνοιξα τα μάτια μονομιάς

Και είπα: «Ξύπνα ή αλλιώς θα αποθάνεις!....

Το μερτικό που στη ζωή θα αποκτάς:

Θα ‘ναι το δάνειο που παίρνεις, να ανασάνεις!...»

 

Κι έτσι, δραπέτευσα μια νύχτα… δίχως φως‧

δίχως φανάρια, καντηλέρια ή φεγγάρια.

Η θέλησή μου έγινε ο δαυλός

για μιας αχάραγης ζωής τα μονοπάτια!

 

Δευτέρα, 21 Ιουλίου 2025