"ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ" ποίηση της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

Κούφια καλάμια τα χέρια μου

γυμνά κλαδιά που ζητάνε τον ήλιο

που τα φυσά ο άνεμος  και τρέμουν.

 

Τα δάκτυλά μου

οδοντογλυφίδες σπασμένες

σέρνονται πάνω στα πλήκτρα

σαρώνοντας σκονισμένες λέξεις !.....

 

Σαλεύουν και καταμετρούν

και προσευχές σκαλίζουν 

στο αναλόγιο της ζωής.

 

Πού να ζεστάνω τον πόνο τους;

Πού να ιάνω  τις πληγές τους;

Ευτυχώς που μου μείναν οι λέξεις

κεχριμπαρένιο κομπολόι στα χέρια μου

και σκοτώνω την πλήξη! 

Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο

δεν στέκονται σε χλωρό κλαρί

Ίσως να εκπληρώσουν

κάποιο τάμα τους παλιό

ή να ξεπλένουν

κάποια παλιά αμαρτία!...

 

Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου 2025

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

Πάνω σε άσπρο άλογο η δέσμη των ονείρων

Με το σπαθί στα χέρια μου καλπάζω στο καινό

Περάσματα : η έρημος και οι κρύπτες των θηρίων

Όαση δεν αντάμωσα για ανεφοδιασμό.

 

Χάροντα δεν φοβήθηκα το δρόμο μη μου κλείσει

Μονάχα δυο δαιμόνια : το νου και το θεό

Που έχουν μάτια ορθάνοιχτα στ' απέραντο κενό

Κι όπου παίρνω ανασαιμιά, κρατούν μακριά τη δύση.

 

Χτυπώ το άσπρο άτι μου, στα δυο του πόδια στέκει

Κι από κενό σ' άλλο καινό με πάει ολονυκτίς

Με του μυαλού τα όρνεα κι αερικά παλεύω

Να μοιραστώ τους γλυκασμούς με τ' άστρα της αυγής.

 

Γράφτηκε 24 Φλεβάρη 2024

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΑΤΙΤΛΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ της Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΑΤΙΤΛΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ

Βαρέθηκα όλες εκείνες τις ρετουσαρισμένες κουβέντες....

Τις ανούσια, ωραιοποιημένες....

Που παρουσιάζουν το ανήθικο για ηθικό

και το άδικο για δίκαιο ....

 

Βαρέθηκα τα λόγια τα παχιά....

Τις βροντόφωνες μεγαλοστομίες

κι εκείνα τα υποκριτικά χαμόγελα

με τα μάτια τα σκοτεινά

που ποτέ μέσα τους δεν μπορεί να καθρεφτιστεί

πρόσωπο καθαρό....

 

Κουράστηκα, πια!

Έπαθαν πάρεση οι σιαγόνες μου.

 

Άσε τις σάλτσες και τα παχιά λόγια....

Οι μoυσίτσες δεν πηγαίνουν στα λάχανα!

Mε ψευτιά κι υποκρισία

δεν πάει μπροστά ο Κόσμος!

 

Θα 'θελα μόνο να μάθω:

Σε ποιόν υπόνομο έθαψες το κόσμημα της ψυχής;

Ποιος Δαίμονας το άρπαξε;

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Κάθε δημιουργική έκφραση είναι σαν τη μαγεία.

Ελαιογραφία "ΕΦΙΑΛΤΗΣ" δια χειρός Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Κάθε δημιουργική έκφραση είναι σαν τη μαγεία.
Κάθε μάγος έχει το δικό του εργαλείο και το χρησιμοποιεί με τη δική του τεχνική.

Άλλοι κρατούν πινέλο ή καπέλο...
Άλλοι μολύβι και χαρτί.
Κάποιοι, πένα χρυσή ή αργυρή - δεν έχει σημασία...

Χρυσώνουν ένα πούπουλο περιστεριού....

Ένα κάρβουνο τριανταφυλλιάς... 

Ένα καρφί σκουριασμένο....

κάποιοι τα φορούν στο πτερύγιο του αφτιού 

κι άλλοι κάνουν αέρα στα μυαλά τους

και κάνουν τα μαγικά τους!

Κάποιες φορές κλέβουν κι από κάτι κι εμπλουτίζουν την παλέτα τους!...

Σε πολλούς δεν υπάρχει συνταγή!
Η φαντασία ανακατεύει τα υλικά
κλεμμένα και αυθεντικά,
να δέσουν αναμεταξύ τους!....

Πληκτρολογούν!
Γράφουν!
Ξεγράψουν!
Διαγράφουν!
Αλλάζουν...
Μεταλλάσσουν...
Και στο τέλος φορούν γυαλιά στο Μεγάλο Μάγιστρο
και τον περνούν άβρεχτο στην απέναντι όχθη!

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη