 |
| «ΜΗΤΡΙΚΟΣ ΘΥΛΑΣΜΟΣ» Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη |
«Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ Η ΜΕΛΙΣΣΑ»
(Ένα ποίημα αφιερωμένο στις χήρες μάνες
που μεγαλώνουν τα παιδιά τους έχοντας επωμιστεί το φορτίο να φέρουν μόνες εις
πέρας τα μητρικά και πατρικά καθήκοντα.)
Η μάνα μου η μέλισσα, μελένιες πίτες
κάνει
με τα μελένια χέρια της με έχει ξετρελάνει∙
μαζεύει ανθούς απ’ τους αγρούς, γεμίζει το
πανέρι
με γύρη πλάθει όνειρα σ’ εργατική κυψέλη.
Η μάνα μου η μέλισσα, ποτέ της δεν
κοιμάται
φτερά απλώνει μες στο φως, τους δράκους της
θυμάται∙
φοβάται κι αντιστέκεται με όπλο το κεντρί της
βάζει το στήθος της μπροστά και σώζει το
παιδί της!
Εγώ ‘μαι το μελισσάκι της κι αυτή, η μελισσούλα!
Πολλοί την λένε, Παναγιά, μα εγώ τη λέω,
μανούλα!
Κηφήνες δεν πεθύμησε να βάλει στην κυψέλη
έχει το μελισσάκι της, κορώνα και αστέρι.
Πλάθω κερί Ανάστασης με τα ζεστά μου χέρια
και το ανάβω την Λαμπρή να φέγγει ως τ’
αστέρια∙
να δει ο Μελισσούλης μου πως είναι η Μελισσούλα
που άγρυπνη κάνει προσευχή σε άδεια
καμαρούλα:
«Δώσε Θεέ μου δύναμη, δώσε και το κουράγιο
ώσπου το μελισσάκι μου να φτάσει στο
μουράγιο∙
εκεί που απλώνουν τα πανιά κι όνειρα αρμενίζουν
τα καλοτάξιδα σκαριά τον κόσμο σαν γυρίζουν!
Πάρε από μένα τα φτερά, δώστα στο μελισσάκι
να βρει βρυσούλα ξάστερη με καθαρό νεράκι∙
να πιεί, να πύνει τα φτερά, να λούσει το
κορμί του
του Μελισσούλη η ευχή να λάμψη στην ψυχή
του!
19 Νοέμβρη 2013
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου