ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ
Ω, Πλάστη, Ζυμωτή!
Στο χρυσό δείλι απλώνω
τα χέρια σαν γυμνός κλώνος
να ντυθώ κόσμια στολίδια
να δροσιστώ με του Θεού μου τα φιλιά
σαν γεμίζουν οι κόρφοι
το ίμερο χάδι Του
Κι όταν σμίξουν τα χέρια
στον ίδιο χαιρετισμό
-με την αντάμωση της αγάπης-
στην αναλαμπή της γαλήνης,
στην αντανάκλαση της λιγοστής χαράς,
θα κυοφορηθούν σπόροι αγαπημένοι
να γεννηθεί η άνοιξη στην καρδιά
καταλαγιάζοντας τον χείμαρρο της θλίψης!............
Δευτέρα, 3 Οκτωβρίου 2016
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου