(*) Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη (ο σύζυγός της από Πουρναριά Γορτυνίας): «ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΟΥ», συλλογή διηγημάτων, εκδόσεις «Δόντι», 2018. «Γέμισαν τις δεξαμενές του μυαλού Ψέματα και Υποκρισία. Μας πότισαν το φαρμάκι τους υποτιμώντας την ανθρώπινη λογική. Αντικρίσαμε εικόνες αποκρουστικές, ακούσαμε εξαθλιωμένα κηρύγματα. Βάπτισαν την κακογουστιά
«Πρωτοπορία» και την αλήθεια «Πανάκεια». Ήλθε κι η Ανοχή προσποιούμενη την Υπομονή. Υπηρέτρια των γεγονότων χωρίς καμιά πρόθεση Αντίδρασης. Της ανοίξαμε την πόρτα. Χωρίς να το πολυσκεφτούμε της χτίσαμε βασιλικό θρόνο. Της βάλαμε διαμαντένια τιάρα στα μαλλιά. Της δώσαμε δεσποτική ράβδο, της κρατήσαμε θέση στο ναό της ψυχής. Κι εμείς ρακένδυτοι ζητιάνοι αξιών… Χωρίς ποτέ να χάσουμε τη γοητεία της Αλήθειας.» Το τρίτο βιβλίο (είχαν προηγηθεί το 2013 η ποιητική συλλογή «Τα ρόδα του χρόνου» και το 2016 το μυθιστόρημά της «Άλφες») της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη περιλαμβάνει μια ανθολόγηση ηθογραφικών διηγημάτων «μαζί με κάποια ποιητικά γραφήματα». Μερικοί τίτλοι: «Ο Θούριος του αδόκιμου ποιητή», «Αντιρρησίας της πίστεως», «Σαν παραμύθι», «Ο άλλος Έλληνας, «Κουβέντα με πικρό καφέ», «Αχίλλειος πτέρνα», «Το πρόσωπο της αναδουλειάς»… Η συγγραφέας είναι ένας άνθρωπος με πολλές ευαισθησίες, με ξεκάθαρη θέση για όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας και γι’ αυτό θεωρεί πως «Κάθε πνευματικός άνθρωπος έχει χρέος να σφυρηλατήσει τις ψυχές των νέων ανθρώπων με τη δύναμη του γραφτού κι άγραφου λόγου αφυπνίζοντας τις ναρκωμένες συνειδήσεις. Να πέμψουν «Σήμα κινδύνου» πως ζούμε «Σε χρόνο ανομβρίας» για να φυλάξουμε στη στάμνα όση περισσότερη μαγιά για τις γενεές που θα έλθουν, για να μη λείψει ο σπόρος ο Ελληνικός.» «ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΟΥ» είναι μια συλλογή διηγημάτων με πολλούς πνευματικούς θησαυρούς, που σας καλεί να τους αποκαλύψετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου