Το μορτάκι
Κράταγες
στα χέρια τη σφεντόνα
Έριχνες
σημάδι στα πουλιά
Γύρισε
ο τροχός στον αχυρώνα
Χτύπησε
εσένα η πετριά.
Σου
‘κανε σημάδι στο κεφάλι
Σου
‘φτιαξε στο μέτωπο σταυρό
Κι
έγινες αρνάκι, βρε μορτάκι
Μάθημα σου δόθηκε τρανό!
Εύστοχος ο στόχος στην αλάνα
μάθησης παιχνίδι για παιδιά
Φώναζες
να έρθει η φτωχομάνα
Να σου
κάνει σώα τα μυαλά!
Έλειπε η μάνα στο αλώνι
Έλειπε η μάνα στη σπορά
Πλύστρα είχε γίνει το κατώι
Νύχτα
μέρα έψαχνε δουλειά
Νύχτα μας ετοίμαζε κουλούρα
Νύχτα
μας μαγείρευε φαΐ
Ξέχασες, μορτάκι, τη μουρμούρα
Κι έπιασες δρεπάνι και υνί!
Κυριακή,
3 Νοεμβρίου 2013
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Όλα αυτά τα "μορτάκια" μιας άλλης εποχής είχαν κάτι το αυθεντικό. Εύπλαστοι κάτω από μια άλλοτε σκληρότητα, άλλοτε μια συναισθηματική τρυφερότητα ωστόσο με ένα χαρακτήρα που δεν δίσταζε να βουτήξει στα βαθιά όταν υπήρχε ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο ποίημα Μαρία μου
Καλό Σαββατοκύριακο!
Να είσαι καλά!
Αννίκα μου, καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, ακριβώς, όπως τα λες ήταν τα πράγματα! Ακόμη τα σπλάχνα μου εκπνέουν λίγο λίγο τον αέρα εκείνης της εποχής για να κρατήσουν ζωντανή την ανάμνηση από το δρόσισμα εκείνο της άγουρης νιότης... που η φτώχεια και η ανάγκη της επιβίωσης έδωσε δύναμη στην ψυχή και στο σώμα να αδράξουμε τα σύνεργα και να δαμάσουμε την ανέχεια άλλοι με την πένα κι άλλοι με τον κασμά και δρεπάνι!...
Σε ευχαριστώ αγαπητή μου φίλη!
Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις.