«ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΜΠΑΛΚΟΝΙ»
Το μικρό μου μπαλκόνι έχει θέα τον Παράδεισο.
Υψώνω τα χέρια κι αγγίζω του ουρανού το ατέρμονο‧
τ’ ασύνορο του ορίζοντα‧
του Άγιου μου το περιβόλι.
Ταξιδεύω σε Βαβυλώνιους κήπους
κρεμαστούς‧
στον Πύργο της Βαβέλ και σε ναούς
αρχαίους.
Στης θεάς Δήμητρας την πηγή πίνω
νερό,
ξορκίζοντας
αρρώστιες και θανάτους.
Απ’ το μικρό μου μπαλκόνι ακούω παρακλήσεις
ιερές και τάγματα αγγέλων να σαλπίζουν‧
να ανασταίνουν ψυχές
την ώρα που λιγοψυχάνε.
Στον τόπο του με ενθρόνισε ο Άγιος μου‧
να πατώ πάνω στα βήματά του‧
να ξεμολογούμαι τον πόνο μου‧
να με γαληνεύει.
Το μικρό μου μπαλκόνι γείτονα έχει
το μπαλκόνι του Πρωτόκλητου.
Κυριακή, 12 Απριλίου 2020
Ξοδεύουμε το χρόνο μας στο φόβο. Είναι στ’ αλήθεια οδυνηρό να νιώθουμε πως πιότερο προσπαθούμε να σώσουμε το σώμα μας παρά την ψυχή μας. Κανένας εγκλεισμός, καμιά απαγόρευση δεν μπορεί να καταργήσει την ελευθερία του νου και την ευκαιρία της επικοινωνίας και της προσευχής ώστε να πορευτούμε με ταπείνωση το δρόμο του Γολγοθά προς την Ανάσταση. Κι Εκείνος μας έδειξε πως νίκησε τον θάνατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάταση ψυχής οι στίχοι σου Μαρία.
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση με υγεία!
Αγαπητή μου φίλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Εύχομαι κάθε καλό! Δύναμη και κουράγιο!
Καλή Ανάσταση!