 | |||
|
Σώμα τ’ Απρίλη
Πάει καιρός που ακούστηκε το
τελευταίο κελάηδισμα
πάνω στις χλόης το λυγερό κορμί, στων δέντρων το σφιχτό αγκάλιασμα.
Τώρα ο ουρανός μας άφησε γυμνούς
με ένα σύννεφο αντάρτικο να σπέρνει
πέτρινους κεραυνούς.
Τ’ ολάνθιστο σώμα τ’ Απρίλη
κυλιέται γυμνό
στης παπαρούνας το ανοιξιάτικο φουστάνι
χτενίζοντας την κόμη του
ουρά χελιδονιού.
Σώμα Απριλιού, φως λαμπερό, Ανάστασης λαμπάδα,
έρωτα κι αγάπης μοιρασιά,
ταξίδι της ματιάς και της καρδιάς
πλεούμενο:
τη φυλακή μου διώξε!
Βραχνή η φωνή ανεβαίνει ανεμίζοντας
τα σκοινιά της ζωής το πρωτόγνωρο Πάσχα φλογίζουν
η αγάπη δρασκελίζει τέφρα και μάρμαρα.
Πλατιές ματιές στου ουρανού το ασύνορο
απ’ την αρχή ξεκινάνε της μέρας το
χτίσιμο‧
με αγάπη τις φλέβες της ζωής να
χτυπήσουν
Χέρι με χέρι να σιμώσουν τις καμπάνες
του ήλιου.
Το σώμα τ’ Απρίλη γυμνό περιμένει
μαγεύτρα των καιρών,
να μας χαρίσει στήθος μαρμάρινο,
καρδιά ατσαλένια κι ομόνοιας
φιλήματα‧
με όρτσα ψυχή να φυλακίσουμε
τη δύναμη του Αίολου,
τους πέτρινους κεραυνούς.
Μ. Παρασκευή, 17 Απριλίου 2020
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Μαρία μου, μέσα από τους πάντα λυρικούς σου στίχους, να σου ευχηθώ ολόψυχα Καλή Ανάσταση και Πασχαλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά.