Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

«ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΟ ΒΑΡΥ ΦΟΡΤΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη ( Εμπνευσμένο από σκίτσο του Γεράσιμου Λυμπεράτου)

 

ΣΚΙΤΣΟ _ ΖΩΓΡΑΦΙΑ
Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος

ΤΙΤΛΟΣ: Κουβαλώντας στους ώμους του το βαρύ φορτίο της ζωής




«Κουβαλώντας στους ώμους του το βαρύ φορτίο της ζωής» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Κεφάλι, δεν του είχε απομείνει. Μια πυρωμένη μπάλα, που τα γρανάζια της άρπαζαν  φωτιά‧ σβούρα που γυρνούσε ασταμάτητα ταρακουνώντας την αδράνεια του κόσμου‧ κι  απ’ τα μάτια του… αχ, απ’ τα μάτια του... κρέμονταν δυο δίχτυα αδειανά, σαν  να σου έλεγαν: «Φάτε μάτια ψάρια!..»

Το στόμα του, κλειδοστομιασμένο.  Μια στενή χαρακιά που μάγκωνε τον λάρυγγα του  σαν θηλιά, κι όλος ο κορμός, ένας σωρός από ωμοπλάτες που κουβαλούσαν το βαρύτιμο φορτίο της ζωής.

Τα μέλη του…. ναι, τα μέλη του… τα είχε μετατρέψει σε δεκανίκια ατσάλινα, -μιας και του τα ‘χε πετσοκόψει η ζωή‧ αλφαδιασμένα, να μη γέρνει το φορτίο! Ισορροπούσαν,  αλύγιστα, καθώς μοίραζαν ισόποσα το μερίδιο της ευθύνης τους. Έπρεπε να αντέξουν. Να βγάλουν εις πέρας την αποστολή τους. Να οργώσουν  το άγονο, αφήνοντας το γαλάζιο του ουρανού να αστράψει πάνω απ’ το κεφάλι της εργατιάς!

Αχ, πόσα θα ‘θελε να ξεστομίσει, να ξαλαφρώσει η μπαμπέσα η ζωή!.. Να γυρίσει η ρόδα  και τα μάτια του να δουν τον κόσμο με ένα καρβέλι ζεστό ψωμί στα χέρια του!  Να δυναμώσουν  οι φωνές τραγουδώντας για την ειρήνη.  Να χαμογελάσουν  τα σφραγισμένα από την πείνα στόματα  και στην καρδιά της  ανθρωπότητας να ρέει το αίμα της ανθρωπιάς!

 

  Κυριακή, 29 Νοεμβρίου 2020

 

 

3 σχόλια:

  1. Μπράβο Μαρία! Εξαιρετικό!
    Μου αρέσει πάρα πολύ σαν κείμενο, σαν σύλληψη, σαν ιδέα. Και μου αρέσει που υμνείς τους ανθρώπους του μόχθου Μαρία.
    Η γραφή σου πάντα έχει πολλά να πει και να εκφράσει.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια μαρτυρία σαν απολογισμός ζωής. Απλοί, αθώοι, εύπλαστοι βρεθήκαμε να λειάνουμε την πέτρα της ζωής μας σαν το βαρύτιμο φορτίο που μας όρισε η μοίρα, προσπαθώντας να μην καταρρεύσουμε αλλά να οχυρωθούμε γι αυτό που κουβαλάμε, το χρέος, την ευθύνη, ένα καρβέλι ζεστό ψωμί και την ειρήνη. Ο λόγος έχει μέσα του ζωή Μαρία, σμιλεμένες οι λέξεις με την αλήθεια αφήνουν χώρο στο όνειρο και στην ελπίδα.
    Να είσαι καλά Μαρία Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την άποψή σου για το σχολιασμό να ξέρεις την νιώθω και τη σέβομαι. Εμένα μου φτάνει η χαρά, διαβάζοντάς σε, να βάζω σε μια τάξη τις δικές μου σκέψεις. Γι αυτό πολύ σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή